Jack uit Limburg heeft tot nu toe ALLE Pinkpop edities meegemaakt. Hij vertelt: 'Ik was zeventien jaar en Pinkpop was het enige evenement in de buurt. Er kwamen 10.000 mensen puur om de muziek. Dit breidde uit en het jaar erna waren er ruim 25.000 mensen. Het eerste jaar heb ik onder andere Golden Earring gezien. Ik ben blijven gaan, want het is mijn favoriete festival. Ik hoop dat het festival nog lang doorgaat en dat de organisatie de vijftig jaar volmaakt in 2019, dan zou ik het festival graag willen bezoeken met mijn kleinkinderen.'
Wat is het grote verschil met vroeger? 'Toen waren er twee frietkramen en namen we een krat bier achterop mee op de brommer. Eigen drank mocht gewoon mee naar binnen. Van een speciaal kampeerterrein was geen sprake. Om het festivalterrein heen stonden grote huizen en mensen zette 's avonds hun tenten op in voortuinen. Later was er wel een camping en kon je op het terrein zelf kamperen.'
Pinkpop: Van Geleen tot Landgraaf
Vroeger voor twee gulden vijftig naar Pinkpop
In 1970 was de allereerste Pinkpopeditie in het Burgemeester Damen Sportpark te Geleen. Vele legendarische optredens hebben daar plaatsgevonden van onder anderen Rory Gallagher, Fleetwood Mac, Stealers Wheel, Tom Petty and the Heartbreakers en Dire Straits. We gingen op zoek naar bezoekers die Pinkpop in de vroegere jaren hebben beleefd en vroegen naar hun belevenissen.
Jan Smeets wordt 'Mr. Pinkpop' genoemd, maar ook Ruud uit Geleen krijgt deze bijnaam regelmatig te horen. 'In 1970 was ik op Pinkpop met een filmcamera. Tot 1976 heb ik voor de organisatie gefilmd. In 1987 was Pinkpop niet meer in Geleen, maar in Baarlo. Uit frustratie zijn een hoop mensen niet gegaan. We wilden Pinkpop terug in Geleen en dat deden we op onze manier. We hebben in elk café de Pinkpopsfeer nagebootst en beelden van het festival afgespeeld. Elk jaar is dat consequent zo gegaan en in 1989 ben ik toch weer naar Landgraaf gegaan. Toch heb ik 43 edities meegemaakt.'
'Er zijn drie dingen hetzelfde gebleven. Dat zijn: Jan Smeets, de naam Pinkpop en het embleem. En op de allereerste Pinkpop was er op het hele terrein maar één telefoon. Dat kun je je nu haast niet meer voorstellen. Er was hasj te koop, honden en ouders met kinderwagens mochten naar binnen. Bands traden op tot 20.00 uur en om 18.00 uur gingen de poorten open en mocht iedereen gratis naar binnen. Vroeger was een kaartje 2,50 gulden, de helft van de prijs van een biertje nu.'
Een Pinkpop hoogtepunt noemen vindt Ruud lastig. Er zijn zoveel mooie edities geweest. 'Als ik moet kiezen, kies ik voor Rage Against The Machine in 1994 en Robbie Wiliams in 1999. Ook het optreden van de inmiddels overleden Rory Gallagher was legendarisch.'
Als Ruud een artiest of band moet kiezen die hij op Pinkpop zou willen zien is het ongetwijfeld Paul McCartney. 'De kans zit er toch in. Jan zat een paar dagen geleden live in de uitzending bij L1 en kreeg plots een sms. "Dit is top secret!" aldus de organisator. Toevallig was dit op dezelfde avond als het concert van Paul McCartney in de Ziggodome. Wie weet!'
Een leuk feitje is dat Ruud de Pinkpoppop (zie foto) zelf heeft gemaakt en deze staat in het Pinkpopmuseum in Geleen. De pop is samengesteld uit drie verschillende poppen om het precies op het embleem te laten lijken. Ook heeft Ruud een Jan Smeets-pop ontworpen.
Monique uit Eckelrade is voor het eerst naar Pinkpop geweest op haar achttiende. Het was een cadeau van haar toenmalige vriendje. 'Ik kan het me nog goed herinneren. Ik heb gisteravond nog oude filmpjes bekeken waar ik zelf ergens op sta bij ZZ Top. Ik woonde toen in Grevenbicht (Limburg), had een vriendje en op de fiets gingen we naar Pinkpop, gehuld in jeans en bloezen van de tweedehandswinkel. In die tijd kon je op jonge leeftijd nog de plaatselijke slijterij bezoeken zonder ID en vulden we thermosflessen (dat mocht toen nog mee op het terrein) met wodka en jus. Wij waren de generatie die opkeek tegen de 'oude' hippies en probeerden er alles aan te doen om net zo te zijn. Met de beelden van Woodstock op ons netvlies waanden wij ons in die wereld van onze voorgangers. Love, peace, drugs en rock-'n-roll. Door de drank en joints die mijn lichaam en geest op die leeftijd nog niet konden verwerken kan ik niet veel herinneren van mijn eerste Pinkpop, behalve Mink DeVille en ZZ Top.'
'Geleen en Pinkpop waren een lokaal heiligdom. Ik ben geen nationalistisch ingesteld persoonlijk, maar toen Pinkpop verhuisde naar Landgraaf, was dat voor mij hetzelfde als de invoering van de mobiele telefoons. Eigenwijs als ik was besloot ik niet meer naar Pinkpop te gaan, totdat het terug zou keren in Geleen. Dat heb ik aardig volgehouden... Ik werd ondertussen ouder en het aantal festivals nam toe. De momenten die we in Geleen beleefden: de eenvoud, vuurtje stoken, thermosflessen, ruwe en rauwe muziek en zachte liefde, dat is wat we ons wilden herinneren. Mijn vriendje destijds stierf op achttienjarige leeftijd. Onze relatie was inmiddels uit, maar hij was mijn eerste en we waren drie jaar samen. Onze namen hadden we getatoeëerd op elkaars armen met Oost-Indische inkt en we geloofden in eeuwige liefde. Pinkpop was een plek van thuiskomen in onze idealen van die tijd. Nu ben ik moeder van een zestienjarige zoon en toen ik vorig jaar hoorde dat The Stones op Pinkpop kwam beloofde ik hem voor zijn verjaardag met mama naar Pinkpop te gaan. The Stones mocht ik drie keer zien, maar helaas niet vorig jaar. Wel was het de trigger om dit jaar naar Pinkpop te gaan. Het programma nu vind ik vooral iets van deze tijd. De nostalgie komt terug, doordat ik met mijn zoon ga. Ik voel me ernorm trots. Hij is erg muzikaal, speelt piano, gitaar en hij drumt. Hij kent geen tafeltje uit zijn hoofd, maar weet elk muzieknummer te reproduceren. Ik kijk uit naar Kovacs en Counting Crows. Voor de rest laat ik me verrassen!'
Harrie uit Leeuwarden (inclusief Friese vlag) ging in 1979 voor het eerst naar het festival in hartje Geleen en in 1984 voor het laatst. Afgelopen jaar is hij voor het eerst in dertig jaar weer teruggekeerd. Toch nog twee weekendkaarten kunnen bemachtigen, nadat hij eerst was opgelicht voor 500 euro. Het is wel even wennen voor hem, want vroeger was Pinkpop maar één dag, de Pinkstermaandag. Hij ging met een hele groep en maakte er een uitje van. Soms spijbelden ze zelfs van school. Bands als The Police, ZZ Top, Van Halen en Doe Maar heeft hij zien optreden.
Vandaag de dag maakt hij er een uitje van met zijn pleegdochter. Met de auto vanuit Leeuwarden naar Landgraaf. 'De eerste avond bivakkeren voor Camping A. Eenmaal op het festivalterrein is het wederom alleen maar genieten. De sfeer van vroeger is er nog steeds. Wanneer je eenmaal op Pinkpop bent geweest, gaat het in je bloed zitten. Het kruipt er heel ongemerkt in op een manier dat het er nooit meer uit gaat. Het werkt verslavend, zelfs na dertig jaar!'