Het Pinkpopgevoel van John Coffey
'Als je hier staat, hoor je bij de grote jongens'
Broers Alfred en Richard van Luttikhuizen zijn in het jaar dat Rage Against The Machine een comeback deed naar Pinkpop geweest. We praten met de twee leden van John Coffey over hun herinneringen aan Pinkpop, voor de tijd dat ze zelf het podium mochten betreden.
Zeven jaar geleden is de tweeling met toenmalige John Coffey-gitarist Twan voor het eerst naar Pinkpop geweest. Alfred werkte toen voor Kink FM als dj/producer.
Richard: 'We kwamen om onze jeugd af te sluiten, want Rage Against The Machine speelde. Ik heb als zestienjarige rondgedanst voor de mainstage en daarna echt onze jeugd afgesloten, toen bleek dat Alanis Morisette niet meer die rockchick was van vroeger. Voldaan, maar toch een beetje teleurgsteld in Alanis, zijn we naar huis gegaan.'
Richard: 'Dat jaar was mijn enige Pinkpopervaring, de rest heb ik alleen gevolgd op televisie. Ik herinner me Radiohead in 2001, dat was zo mooi. En Pearl Jam in 2004 was fucking gaaf. De grote teleurstelling was System Of A Down toen ze hier voor het eerst stonden. Het klonk helemaal nergens naar. Het geluid was dramatisch.'
Alfred: 'We hebben toen ook nog bijna de tieten van Róisín Murphy gezien.'
Alfred: 'In 2000 werd ik heel erg bewust van Pinkpop, toen een klein Nederlands bandje op het hoofdppodium stond en met een piano heel Nederland veroverde: Krezip.'
Richard: 'Ik hoorde "I Would Stay' en dacht: gatverdamme, zij zijn net zo oud als ik en zij staan al op fucking Pinkpop. Wij waren net begonnen met onze eerste band en ik dacht: dit gaat me nooit lukken. En nu staan we er! Wat ik heel tof zou vinden is dat iemand een stuk van onze show ziet en denkt: dat wil ik ook! En dat zij hier vijftien jaar later staan. Als je op Pinkpop staat, hoor je bij de grote jongens.'
Je zou denken dat de band alles wel heeft gehad, maar toch hebben ze nieuwe doelen.
Richard: 'Paradiso uitverkopen op 17 oktober is ons volgende doel. Het is moeilijk, maar als we er weer hard voor werken, gaat het lukken . Andere doelen zijn nog meer touren in het buitenland. We willen graag een Europse tour en uiteindelijk alle continenten aangetikt hebben.'
Alfred: 'In Duitsland gaat het goed. We staan onder andere op Hurricane, Southside Festival, Highfield. Qua grote dingen zouden Download Festival en Reading & Leeds erg vet zijn.'
Nederland ademt momenteel John Coffey. De band gaat keihard en overal waar ze komen winnen ze weer nieuwe fans voor zich. Hoe komt dit?
Richard: 'Omdat heel veel mensen het gaaf vinden en als sommige mensen het gaaf vinden, vinden ineens heel veel mensen het gaaf.'
Alfred: 'Ik denk dat het met hard werken te maken heeft, maar ook met weten wat je doet. We hebben hoog ingezet. We hebben doelen gesteld waarvan we niet hadden durven dromen dat ze zouden uitkomen. Zo hebben we in Zweden ons tweede album opgenomen met producer Pelle Gunnerfeldt van The Hives. We wilden op Lowlands staan, een uitverkochte clubtour, de Melkweg uitverkopen - en het is allemaal gebeurd. Op het podium zijn we punkers die gewoon lol hebben. Natuurlijk ben ik soms wel eens nerveus op het podium, maar gelukkig bijna nooit meer. Behandel een optreden niet als een stressmoment. Het moet allemaal kloppen. Als er iets fout gaat, fuck it, dan is dat maar zo. Het klinkt heel cheesy, maar als je jezelf bent op het podium, is het heel makkelijk.'
Richard: 'Als het niet meer tof is, knallen we de stekker er uit. We kijken nu naar boven en als je een keer naar benenden dondert, kan dat gebeuren, maar nu gaan we ervan genieten. De cirkel is rond hier op Pinkpop.'