Max Cooper, Lowlands Bravo, zaterdag 22 augustus 2015
Lowlands: Knuffeltechno van Max Cooper
Knisperende beats en clichévisuals niet overtuigend
De Noord-Ierse producer Max Cooper timmert al jaren aan de weg. Op onverklaarbare wijze komt hij pas de laatste twee jaar echt bovendrijven, zonder dat hij wezenlijk iets veranderd heeft. Misschien komt het doordat hij meer nog dan vroeger techniek omarmt. Zo stond hij afgelopen ADE al met een indrukwekkend 4D-geluidsysteem op het programma. Vandaag heeft hij enorme visuals mee om zijn set kracht bij te zetten.
HET CONCERT:
DE ACT:
Als je vanmiddag om vier uur naar de Bravo stapte met de verwachting een uurtje flink te kunnen fistpumpen en een voorzichtige eerste shuffle van de dag te kunnen maken kwam je bedrogen uit. Max Cooper wordt door velen dan wel techno genoemd, maar echt techno is het natuurlijk niet. De veellagige electronica zit vol met akoestische samples van violen, vingerpiano's en gewone piano's. Tussendoor laat hij af en toe een synthesizer bijna industrieel ontsporen, maar hij blijft vooral altijd pleasen. Als het dan al techno is, dan is het techno om met een glas rode wijn, op je kleedje voor de haard te luisteren. Of met flink wat chemicaliën in je mik even een uurtje helemaal emotioneel op te gaan.
HET NUMMER:
In het dit jaar verschenen 'Origins' komt het allemaal samen. De emotionele, bewerkte vocal snippet, de vingerpiano, de kippenvelmelodie, de zoemende synthesizers. Zeker met de visuals en een bezoek aan de plaatselijke apotheek genoeg om jezelf even helemaal kwijt te raken.
OOK OPMERKELIJK:
Over die visuals gesproken: die zijn eigenlijk best tenenkrommend. Het is tof dat hij er echt wat van heeft proberen te maken, maar na de zoveelste oerknal animatie, gebroken spiegels en slowmotionbeelden uit een bos vraag je je af wat voor clichés hij nog meer uit zijn hoge hoed gaan toveren. Even zet hij de tent op het verkeerde been met een mooie cartoon-achtige beelden. Meteen erna staart er een groot, 3D-geanimeerd oog de tent in. Inderdaad, die hadden we nog niet van onze kaart afgevinkt. Bingo!
HET PUBLIEK:
Het is niet druk, er wordt veel gepraat en weinig gedanst. Maar een aanzienlijk deel lijkt er toch helemaal lekker in te zitten.
HET OORDEEL:
Een uur lang knisperende beats is lang. Te lang, voor Max Cooper. Al zijn producties zijn tof genoeg om, wanneer goed geplaatst, een hoogtepunt in een set te kunnen vormen. Het tempo er helemaal uit, een lading mooie geluiden die een zaal vormt: bijna gegarandeerd succes. Maar deze set voelt bijna als een pleidooi om de Knuffelrock reeks nieuw leven in te blazen. Knuffeltechno, en laten we vandaag dan maar Volume 1 noemen. Eenvormig, maar mooi. En perfect om je lief, of je zojuist benoemde allerbeste vriend ooit, eens een arm op de schouder te slaan.