Jake Isaac, Into The Great Wide Open, Fortweg, vrijdag 4 september 2015
ITGWO15: De lach van Jake Isaac is nog warmer dan de zon
Groots opgezette poptroubadour verovert harten met zijn persoonlijkheid
Met zijn warme, gigantische lach, zware stem en lichtverteerbare folkpop verovert Jake Isaac langzaam maar zeker Europa. Na een plensbui van jewelste sluit ook Vlieland hem in het hart.
HET CONCERT:
DE ACT:
"Als je zin hebt, moet je gewoon de funky chicken of 2-step doen, hoor!", grijnst Jake Isaac met een brede lach. Even later: "You alright?" En dan weer: "Zin om mee te klappen?" Het moge duidelijk zijn, deze charismatische troubadour doet álles voor het publiek. Hij gooide al hoge ogen op Eurosonic en Motel Mozaïque en bracht zijn laatste EP uit op het label van Sir Elton John. Hij maakt groots opgezette, radio- en stadionfähige folkpop voor de massa, en krijgt met het schrijven van zijn nummers hulp van Jake Gosling en Chris Leonard, de sterschrijvers die ook voor Ed Sheeran componeerden. Gelukkig is Jake Isaac wel wat stoerder dan Ed Sheeran, de rossige en überknuffelbare hobbit. Jake heeft een vrij donkere, zware stem waarmee hij ook flink kan brullen.
HET NUMMER:
Dat brullen doet hij het allerbest in prijssong Long Road, dat als een na laatste op de setlist staat. Het had een B-kantje van het eerste Mumford & Sons-album kunnen zijn, maar dan zonder zo'n tokkelende banjo.
HET MOMENT:
De show van Jake Isaac schakelt van moment naar moment: gigantische bierhef-refreinen worden afgewisseld met meeklapmomentjes in zo'n beetje elk nummer - de broodnodige ballad daargelaten. Maar hét moment: dat is natuurlijk het ogenblik dat na een gigantische stortbui nu definitief de zon doorbreekt. Hij wordt met luid gejuich en glimlachen over het hele veld ontvangen, en Isaac zelf maakt er ook een momentje van: hij legt de set stil om iedereen er eventjes op te wijzen. Alsof we dat nog niet doorhadden!
OOK OPMERKELIJK:
Oh, O-Dog... De broer van Typhoon kondigt ook dit jaar de Fortweg aan- en af, en weet nog meer ongemakkelijke momenten te creëren dan dat er gele regenjassen in het publiek staan. Hij roept driemaal dat dit de eerste keer Europa is voor Jake Isaac, terwijl hij even eerder nog verkondigt hoe goed de show op Eurosonic wel niet was. Isaac zelf durft er niets van te zeggen. Très sympa.
HET PUBLIEK:
Dat beantwoordt die hartverwarmende glimlach van Jake Isaac met stralende gezichten. Een enkele jongen klimt zelfs op de schouders van 'n maat om non-stop "Jakey! Jakey!" te roepen, terwijl zijn vrienden trekjes van hun blow aanbieden aan omstanders. De Fortweg staat goed vol en mensen proberen zelfs de nummers mee te zingen die ze hier en nu voor het eerst horen. Dat gaat heel aardig, want zo moeilijk zijn die nummers van Isaac niet.
HET OORDEEL:
Je zou kunnen zeggen dat die folkpop van Jake Isaac wel érg licht verteerbaar is, dat die Bob Marley-cover van Three Little Birds niet had gehoeven en dat zijn gedweep met het publiek wat goedkoop is, maar hij oogt oprecht en zo'n hartverwarmende persoonlijkheid is precies wat Into The Great Wide Open nodig heeft na twee dagen regen. En dan sluit Isaac ook nog bloedmooi en kwetsbaar a capella zijn set af, voor een muisstil publiek. "I can't make you love me", neuriet hij. Dat zal, maar Vlieland heeft hem hierbij in het hart gesloten.