Iggy Pop is niet van de verhalen op het podium. Verwacht van hem geen statement over de Amerikaanse wetgeving over het homohuwelijk. Dat hoeft ook niet per se natuurlijk. "There was a boy in the sixties who wanted me to go to war in Vietnam. I ain't no good at that. I just want to make love. Like its 1969", bekent hij dan als intro voor '1969'. Dichterbij een statement komt Pop niet. Maar na een voorstelrondje heeft hij nog wat achter de hand: "I am still Iggy fucking Pop and I live for my sins." Het is de aankondiging van 'Some Weird Sin'.
 

De (verrassing van de) toegift is weer een farce. We hoefden niet eens te joelen of fluiten. Het geluid stierf nooit weg en iedereen had het in het programma al gezien. Iggy en de band zijn terug met 'I'm Bored'. Ja die is wel weer lekker. En je blijft toch kijken. Zoals Róisín zei; "It could be 8 years before you see me again." Bij Iggy kan het theoretisch zomaar de laatste keer zijn, hoewel gezien zijn fitheid en de ontvangst van deze set een pensionering niet echt voor de hand lijkt te liggen.

Iggy Pop (68) is natuurlijk allang de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd, maar dat zie en hoor je er geen moment aan af. Hoewel z'n loopje niet helemaal meer die van een gazelle is. Hij staat hier niet met The Stooges (waarmee hij vanaf 2003 comebackshows deed), maar met een nieuwe groep, waarin sommigen leden van Sinéad O'Connors band herkenden. Prima band, maar af en toe kon er misschien een tandje bij. Dat gaf de frontman ook meerdere keren aan de drummer aan: "Come on!" Vijf kwartier Iggy Pop leverde een meer dan goede headlinerset op, dat repertoire en de man zelf staan (net als bij Patti en 'Horses' gisteren) nog hartstikke overeind. We blijven alleen met één vraag achter: wat bezielt de afgetrainde zestiger bij de baard van de profeet om de set te starten met de vier grootste hits. Iggy Pop op Down The Rabbit Hole 2015 ging niet als een nachtkaars uit, maar het slot had wel zoveel knallender gekund.