Op 13 rapt Hef met zijn kenmerkende flegmatieke flow en diepe stem als vanouds over het straatleven in Hoogvliet, niet echt de beste buurt van Rotterdam. Hits noch bangers staan op de plaat, daar is het hem niet om te doen, zegt hij ook min of meer in het openingsnummer Kofferbak: ‘Vergelijk me niet met hun / Want ze draaien jerrie's dun / Ik ben blij met elke punt, ik heb schijt aan Hilversum.’ Elders rapt hij: “Je krijgt niet alles wat je wil maar je moet blijven hopen/ of Gers en Kraantje Pappie allebei beroven.” Zelfs Feestje is niet echt een partytrack. Het melodieuze Morgen Weer met Dio en Jonna Fraser (productie Esko) komt nog het dichtst in de buurt. Of misschien Life, met een iets vlotter tempo en een refrein door James Watt.

Verder kent bijna elk nummer dezelfde mellow sfeer, ingetogen productie en lage tempo. Natuurlijk begint 13 met die genoemde gangstaraptune Kofferbak (‘Drugs in de kofferbak / Geld op m'n schoot en die ding in de dashboard’) en gaat hij daar nog even mee door op Hopi Echt met Adje. Maar ook verkent Hef een compleet andere kant van zichzelf. Tegen het NRC zei hij vandaag: “Ik wil de andere kant van die bullshit zijn”. In hetzelfde interview geeft hij aan achteraf te balen van single Kutleven (op zich jammer, aangezien het in grote letters op zijn buik staat). In 2012 bragde hij nog in een interview dat hij de “nieuwe Willem Holleeder” wilde worden, misschien wil hij dat ergens nog steeds wel. Maar op 13, vernoemd naar het huisnummer van zijn ouderlijk huis, laat hij wel degelijk de andere kant van de medaille zien. Dat huis en zijn bezoekers komen geregeld terug op de plaat. Op Life: “Ik dacht die junkie was mijn oom / hij deed ook boodschappen en mijn vaders waggie die was schoon.” Ook op Droom (met broertje Crooks) kijkt hij terug op zijn jeugd en hoe hij begon als rapper.

Ook is Hef tegenwoordig een jonge vader. Tegen Roosmarijn zei hij woensdag: “Ik heb meer verantwoordelijkheden, weet je. Brooklyn (zijn dochter, red.) heeft mijn leven veranderd, ik denk nu anders over vrouwen. Ik weet niet of ik het woord hier mag zeggen, maar vroeger had ik het vaak over bitches. Nu ga je daar toch meer over nadenken, terwijl je aan het schrijven bent. Moet ik dit zeggen of niet? Maar ook is het belangrijk dat ik alles voor haar kan betalen, dat ze een goede toekomst heeft. Daarom moet ik ook dingen zeggen die niet elke vader zou zeggen.” De lome maar rauwe straatrap in tracks als Genoeg Manieren, Doe ’t Voor de Fam of Allemaal Om Geld bijvoorbeeld, die laatste met een mooie atmosferische productie van niemand minder dan Dr. Moon.

De producers vallen sowieso op door subtiele maar onderscheidende beats: de ongekend diepe bassen van Ramiks op Doe ’t Voor de Fam, of de geweldige beat van Sliscobarz op Hopi Echt, tegelijk old-school en modern. Wat betreft features steelt Sevn Alias de show op Altijd Werk. Maar het beste aan 13 zijn de verhalen die Hef te vertellen heeft, zo rauw als altijd maar steeds meer beschouwend. Passend sluit hij de plaat af met Bolle (met Diggy Dex), een ode aan zijn overleden vriend van twintig jaar ouder, die een soort vaderfiguur was voor Hef. “Nog steeds een feestje elk jaar als hij jarig is / Ik huilde als een bitch op zijn begrafenis / Nog een moeder die in tranen is / nog een kleine die zijn vader mist.” Natuurlijk hoort wat braggen hier en daar er nog bij, maar er zijn weinig Nederlandse rappers die zo eerlijk en meeslepend over hun eigen leven vertellen als Hef op 13.

Verwacht snel ook een interview met Hef op 3voor12