3voor12 Award 2015: de nominaties!

2562, Afterpartees, Alamo Race Track, Fresku, Hunee, Jacco Gardner, Janne Schra, John Coffey, Joris Voorn, Kovacs, New Wave en Ronnie Flex

Redactie 3voor12 ,

De kogel is door de kerk, de nominaties zijn bekend. 2562, Afterpartees, Alamo Race Track, Fresku, Hunee, Jacco Gardner, Janne Schra, John Coffey, Joris Voorn, Kovacs, New Wave en Ronnie Flex zijn genomineerd. Wie maakte het beste album van het afgelopen jaar? De 3voor12 Award wordt uitgereikt op woensdag 7 oktober in de Tolhuistuin in Amsterdam. De uitreiking van de 3voor12 Award is op 7 oktober live te volgen via 3FM en 101TV, van 21.00 tot 0.00 uur.

2562 - The New Today (When In Doubt)
Met The New Today slaat Hagenees Dave Huismans, of 2562 zoals hij zich liever noemt, al weer een nieuwe weg in. Ooit zat hij meer in de dubstephoek, later gaf hij een nieuwe draai aan obscure disco, nu bouwt hij een dystopische wereld vanaf de grond toe op met slechts geluid. Of breekt hij hem nou juist af? Eenzaam klinkende roffels zweven in leeg aandoende tracks, melodieën zinken weg in poelen van synthesizers. Nee, om echt zorgeloos te dansen kan je misschien beter een andere plaat op zetten. Maar als je je durft over te geven aan de geduldige collage’s die 2562 op dit album bouwt, kan je je zelf wel compleet verliezen. 

Afterpartees – Glitter Lizard (Excelsior)
Met al die festivals zou je bijna vergeten dat de Afterpartees eerder dit jaar een uitstekende, jeugdige powerpopplaat maakten vol prettig rammelende indietunes. "I'm young enough to feel this warm", zingt überenthousiasteling Niek Nellen in Power Animal, een van de hoogtepunten. Into The Great Wide Open was de kroon op een razend druk festivalseizoen voor Afterpartees. De kinderen kregen crowdsurfles en de Limburgers gaven het festival de ultieme afterpartee met gasten als Denvis en Mozes & The Firstborn.

Alamo Race Track - Hawks (Excelsior)
Van alle genomineerden heeft Alamo Race Track misschien wel de langste staat van dienst: alweer twaalf jaar geleden bracht de band rondom Ralph Mulder het debuutalbum Birds at Home uit. Vier albums verder bezingt Mulder - af en toe met wolk boven het hoofd - de natuur die hij zo fijnzinnig bewondert. Luister Hawks vooral als een boswandeling, waar temidden van gekke stemmetjes, een meanderende banjo en prachtige blazerspartijen liedjes komen bovendrijven van een wonderbaarlijke schoonheid.

 

Fresku - Nooit Meer Terug (Top Notch)
Artiesten verzinnen tegenwoordig van alles om op te vallen in de media als ze een nieuwe plaat hebben. Fresku deed dat door te vlammen met inhoud. Hij parodieerde de hiphopscene, legde Hilversum op de pijnbank en legde ziel en zaligheid bloot in prachtige interviews. Nooit Meer Terug denderde bij het sluiten van de markt de nominatielijst binnen.

Hunee - Hunch Music (Rush Hour)
Het afgelopen jaar bouwde de Amsterdamse wereldburger Hunee flink aan zijn naam als DJ. Zijn optreden samen met Antal op Lowlands 2014 kreeg al snel de stempel legendarisch, maar ook op alle festivals waar hij stond gooide hij hoge ogen met zijn stijl als selector. Altijd weet hij je weer platen voor te schotelen die je nooit gehoord hebt, of nooit op die manier. Op zijn album gebeurt iets soortgelijks. De baslijnen en melodieën schuifelen constant over elkaar heen, akoestische samples gaan moeiteloos samen met digitale. Daardoor ontstaan er telkens weer nieuwe structuren, en duikt er telkens weer iets spannends op. Repetitief zonder ook maar ergens in herhaling te vallen, maar daarom juist zo bezwerend en altijd dansbaar. Zelfs als je hem op je koptelefoon luistert.

Jacco Gardner – Hypnophobia (Excelsior)
Twee jaar terug pakte Jacco Gardner de 3voor12 Award met zijn debuutalbum Cabinet Of Curiosities. Het was de bekroning van een supergoed jaar, waarin een jonge muzikant met zijn studio in Zwaag en zijn hoofd in de sixties ineens een internationaal publiek vond. Nu is Gardner terug met opvolger Hypnophobia: meer uitgesponnen, iets psychedelischer, een droomvervolg.

Janne Schra - Ponzo (V2)
Vrolijk moest het worden, het tweede album dat zangeres Janne Schra onder eigen naam uitbrengt. Ze nam het op met haar geliefde (inderdaad, Torre Florim van De Staat) in haar huis in Nijmegen, tussen de kamerplanten en met een kat die af en toe in de weg zat. Kleurrijk en positief werd het zeker, maar gelukkig allesbehalve happy-de-peppy of niets-aan-de-hand. Het is een prachtig, eigenzinnig geproduceerd album geworden waarin ze de diversiteit van de mensheid viert, zo’n honderd levensadviezen geeft en ook haar zusje zachtjes toefluistert.

 

John Coffey - The Great News (V2)
De band bracht dit jaar hun derde album uit en dat was héél goed nieuws, dankzij songs over medische missers en inbrekers. Songs ja, want John Coffey rockt keihard, maar verliest nooit de melodie uit het oog. En natuurlijk komen we er niet onderuit: het biertje van Pinkpop, dat reisde naar de bovenste positie van Reddit, doorvloog naar de show van Jimmy Fallon en naar miljoenen views op YouTube en Facebook. Het biertje dat David Achter de Molen ving, de frontman van John Coffey. En in het kielzog van dat biertje ging de heerlijke punkrock van John Coffey mee de wereld over.

Joris Voorn - Nobody Knows (Green)
Maar liefst zeven jaar ging er voorbij totdat From A Deep Place, het debuut van Joris Voorn in 2007, een opvolger kreeg. De techhouseproducer bleef maar schaven: "Op een gegeven moment kon ik door de bomen absoluut het bos niet meer zien", zei hij er zelf over. Koste wat het kost moest Nobody Knows geen standaard dancealbum worden. En det lukte Voorn: zijn perfectionisme leverde een diepgaand, emotioneel beladen album op, met stemmige liedjes als A House die de koptelefoon beter bedienen dan de dansvloer.

Kovacs - Shades Of Black (Warner)
Als een Nederlandse wielrenner meedoet om de winst in de Vuelta en een Hollandse hardloopster de Jamaicanen verslaat op de sprint, dan moet die Eindhovense 007-themasong er toch ook gewoon in zitten? Nu ging Sam Smith er nog mee vandoor, de volgende is voor Kovacs, die een sierlijke plaat met een duistere ondertoon maakte. Filmisch en persoonlijk. 

New Wave - New Wave (Top Notch)
Een week lang djonko's roken, FIFA spelen en vooral ontzettend veel muziek maken op Schiermonnikoog. De nieuwe generatie Nederlandse rappers van Top Notch haalde het beste uit zichzelf naar boven en maakte een speels en brutaal album, boordevol hits. De carrières van Lil’ Kleine en Ronnie Flex zijn definitief gevestigd, maar ook om Bokoesam, Lijpe en SFB kan niemand meer heen. Ze oogstten drie platina en vier gouden singles, speelden Lowlands plat en maakten de hit van de zomer, Drank & Drugs.

Ronnie Flex - De Nacht Is Nog Jong, Net Als Wij Voor Altijd (Top Notch)
Twee keer Ronnie Flex? Tja, je kunt moeilijk ontkennen dat het zijn jaar was, en je kunt ook rustig stellen dat zijn eigen debuutalbum wezenlijk anders is dan New Wave. New Wave: dat is lekker met drank en drugs achter de kiezen in een kamphuis op Schiermonnikoog tracks maken. Op De Nacht gaat Ronnie dieper in op zichzelf en de schaduwkant van het nachtleven.