Damien Rice speelde maandag 27 oktober 2014 een verbluffend intiem concert in het uitverkochte Carré, ter ere van zijn nieuwe album My Favourite Faded Fantasy. 3voor12 filmde het optreden in beeld en geluid. Het laatste uur van het concert staat nog steeds online, inclusief de bijzondere bijdrages van het Utrechtse gezelschap DeKoor en folkzangeressenduo My Bubba, dat ook het voorprogramma verzorgde. 

Freaky Griek Larry Gus was de afgelopen zomer niet van de Nederlandse festivalweides te slaan: Best Kept Secret, Lowlands en Into The Great Wide Open maakten kennis met zijn gesamplede gekte die live één groot gekkenhuis bleek te zijn. Dat was op elk festival zo, maar zijn finest moment was toch wel Best Kept Secret. Zelfs de meest sceptische bezoeker die aanvankelijk een "what the fuck"-momentje had, scandeerde uiteindelijk minutenlang zijn naam. Larry Gus! Larry Gus! Larry Gus!

Met They Want My Soul maakte Spoon een van de beste platen van het jaar. Het album eindigde op nummer 4 in onze albumjaarlijst. Ook live maakten de Texanen het op de najaarseditie van London Calling helemaal waar. Recensent Norbert Pek omschreef het als volgt: "Wat de band goed maakt, komt er in Paradiso uit: de grooves, de onderliggende soul, de raspzang van Daniel. Ook bij het rustiger werk als I Just Don’t Understand en het zeer broeierige Inside Out blijft de band met hetzelfde gemak overeind." 

Ook garagerocker Ty Segall kwam dit jaar met een plaat die de jaarlijstjes haalde (nummer 9 bij 3voor12): Manipulator. In Paradiso gaf hij er afgelopen november blijk van zelf ook volop in het album te geloven. Hij trapte zijn concert in Paradiso van afgelopen week af met maar liefst 13 tracks van Manipulator. En die klonken op een enkele rommelige uitzondering na allemaal retrestrak, veel meer dan we van de garagerocker gewend zijn. Op het laatst was zo ongeveer de gehele Paradiso aan het crowdsurfen en zelf waagde Segall - die er niet slanker op is geworden - zich er ook een paar keer aan. Absolute overwinningshow.

2014 was het jaar van Typhoon. Niet alleen bracht hij na zeven jaar de geweldige plaat Lobi Da Basi uit en won hij daarmee de 3voor12 Award, ook kreeg hij festival na festival aan zijn voeten. 3voor12 was er geregeld bij om de shows op te nemen, en de hoogtepunten daarvan presenteerden we in een tv-uitzending. Een klein uur lang de beste momenten van Typhoon tijdens festivals als Lowlands en Woo Hah, plus een sessie op Vlieland tijdens Into The Great Wide Open. 

De Australische psychrockband Unknown Mortal Orchestra is altijd een beetje een critics' darling gebleven. Tijdens de show op Into The Great Wide Open was het dan ook bepaald niet afgeladen vol op het Sportveld. Maar voor de mensen die er waren gaf UMO de beste show die ze op Nederlandse bodem gaven. 3voor12-recensent Atze de Vrieze vond dat vooral zanger Ruban Nielson het optreden een grillige sfeer meegaf. "Zo terughoudend als hij zingt, zo aanvallend speelt hij gitaar. Soms vliegt hij een beetje uit de bocht, maar juist dat maakt het interessant om naar te kijken."

Opvallend: hoewel beide edities van London Calling dit jaar over de breedte niet als de beste ooit de geschiedenisboeken ingaan, werden er toch een paar van de beste optredens van 2014 gegeven. Zo ook door de Engelse 'redders van de rock' Royal Blood, die met alleen bas en drum - vinden ze zelf ook heel cool - garant staan voor een enorme bak herrie. En met zijn tweeën "zo veel testosteron de zaal instorten dat de eerste tien meter van de grote zaal na drie nummers verandert in een enorme pit", zoals 3voor12's Ralph-Hermen Huiskamp noteerde. 

Het was een beetje moeilijk te vinden, maar daarom des te cooler: het Mirliton Theater op Hoog-Catharijne. 3voor12 organiseerde er op zaterdag een aantal sessies, waarvan die van post-punkers Ought het meeste indruk maakte. De goede band op het goede moment: de Canadezen kwamen dit jaar sowieso vanuit de underground bovendrijven en haalden daarmee bijvoorbeeld de jaarlijst van Noisey met hun plaat More Than Any Other Day. 

The National vormde een van de hoogtepunten van het festival. Matt Berninger namen op zaterdagavond laat de volle Grolsch-tent mee in een groots en meeslepend concert. De band uit Brooklyn begon in de undergroundscene van New York, maar raakte door jarenlang sterke platen te maken ook in de gratie van het grote publiek. Dat was in de Grolsch wel te voelen. The National is een gitaarband die binnen wil dringen, hard of intiem. Met zijn basstem bezong Berninger de zware kant van het leven, en hoewel het niet echt muziek is om mee te zingen, viel het publiek hem regelmatig bij.

Het mocht even duren voordat topalbum Badillac van Together Pangea (op plaats 6 in onze albumjaarlijst) in Europa uitkwam, maar dat weerhield het BKS-publiek niet om veel nummers van Together Pangea al volop mee te zingen. De catchy nummers van deze Amerikaanse indierockers zijn er dan ook uitstekend geschikt voor. Zoals Ingmar Griffioen noteerde: "Vergeet de vooroordelen over together PANGEA als simpele feestband, deze jongens hebben echte liedjes." En die bleven ook akoestisch overeind, bleek in deze sessie: 

Voormalig James Browb-imitator Charles Bradley werd op late leeftijd door retrolabal Daptone gecontracteerd om het soort ouderwetse soul te zingen dat hem op het lijf geschreven staat. Maar dan met originele nummers, en wat een indrukwekkende en tranentrekkende songs zijn dat. De screaming eagle of soul bracht zodoende op zijn 65e een klassieke soulrevue die de ideale afsluiter van de avond bleek. 

Lorde was misschien wel dé sensatie van 2013. Ze is amper 18, heeft al twee Grammys in de kast staan en scoorde een gigantische wereldhit met Royals: de Nieuw-Zeelandse artieste Ella Marija Lani Yelich-O'Connor alias Lorde. 3voor12 was bij haar concert in een stijf uitverkocht TivoliVredenburg. Delen van dat concert zitten in de tv-special die de VPRO over Lorde maakte. Lees ook een interview met de zangeres, die verklaarde: 'Tieners zijn de basis.'

Vreemd toch dat de dames van Warpaint op het gloednieuwe festival Down The Rabbit Hole in een halflege tent stonden te spelen. Was het de voorbeschouwing op Nederland-Mexico die meegepakt moest worden? Het deel van het DTHR-publiek dat kwam kijken zag in elk geval een uitgebalanceerde show met hoogtepunten als het spannende Undertow. Warpaint vond de perfecte balans.

Na het slechte optreden op Pinkpop 2010, het vertrek van Kim Deal en vooral de erbarmelijke nieuwe plaat Indie Cindy, was er een logische scepsis rondom het optreden van veteranen Pixies op Best Kept Secret. Onterecht, zo bleek: het was eigenlijk hartstikke goed. De Amerikaanse band was zowaar het hoogtepunt van de eerste dag met gouden hooks en felle songs. 

Met tergend trage beats, en een LED tunnel door de hele Bravo wist de nieuwe crossover-ster Fulme het publiek vanaf de eerste maten mee te nemen in een trip van een uur. Dat hij niet echt een goede dj of live-artiest is en dat het als show bijna saai was, maakte niet uit. Het gaat om zijn eigen producties en ultra-toffe remixes zoals natuurlijk die van Lorde's Tennis Court.