Met die zon komt het gelukkig helemaal goed. Chef'Special is de ultieme festivalband: hun mix van reggae, pop en soul is vederlicht hap-slik-weg. Voor iedereen met een biertje in de hand te begrijpen, en zelfs bij eerste kennismaking al mee te zingen. De Haarlemmers kwamen dit voorjaar met zijn tweede plaat Passing Through, met daarop hun grootste hit tot nu toe. 

Dat nummer is In My Arms, een pakkende ballade met een feelgood vibe, maar met een serieuze lading: het gaat over het overlijden van frontman Joshua's vader. Het nummer zit helemaal aan het eind van de set en is van alle opsmuk van een festivalapotheose ontdaan. Er is ook geen confettikanon nodig, want heel het veld zingt het kale liedje zo ook wel mee. Een onbetwiste hit. 

Special features zijn er verder wel degelijk. Vanaf hitje Peculiar schuiven de blazers van Amsterdam Klezmer Band aan, in eerste instantie met een soort Kleintje Pils-arrangement, maar daarna iets spannender. Maar het moment van de set komt wanneer de twaalfjarige Duco Akkerman een duwtje naar voren krijgt voor een trompetsolo. Hij is de winnaar van NTR's Zapp Music Challenge. Natuurlijk smelt iedereen hiervoor. 

Die solo zit trouwens in het nummer Biggest Monkey, een van de meer hiphop-georiënteerde nummers. Hier hoor je goed dat Joshua Nolet eigenlijk een heel matige rapper is. Als zijn vocalen het midden houden tussen rap en zang, gaat het nog wel, maar als hij stoer gaat lopen doen, is het meteen lachwekkend. Net zo lachwekkend als al die Amerikaanse teksten tegen het publiek tussendoor, met zo'n extra aangezet accent. Vlak voor het eind covert Chef'Special Can't Hold Us van Macklemore. Dat type act wil Chef'Special vermoedelijk zelf ook zijn: op het snijvlak van pop en rap. Maar zo'n goede hiphoptune hebben ze in de verste verte niet.

Chef'Special: intens vriendelijk ogende knappe jongemannen die hun gelikte pop met een Prodent-smile spelen. Feelgood en verzorgd, het ultieme glijmiddel in crisistijd.