HET CONCERT:
Howler, Motel Mozaique, Rotown, zaterdag 5 april 2014
DE ACT:
Howler dus. Garage- en surfrockend viertal rond zanger-gitarist Jordan Gatesmith, die als 19-jarige in 2010 de band oprichtte. Met de eerste EP en vooral debuutalbum America Give Up weten ze de nodige aandacht op zich te vestigen. In dezelfde verveeld zingende, catchy liedjes spelende US garage-golf als Surfer Blood, Beach Fossils, Wavves en Cloud Nothings, maar toch een stuk minder urgent dan die laatste twee. Op tweede album World Of Joy opereren ze lange tijd wat rechtlijniger dan op het debuut, maar hebben ze in het tweede deel wat verrassingen gestopt. Het titelnummer is meer noisy post-punk, Indictment slaat ook die weg in en opeens is daar stadgenoot Prince. Althans: diens sporen zijn onmiskenbaar in het loopje in Here's The Itch That Creeps Through My Skull dat wel erg Purple Rain is. Toch missen we nog een song van het aanstekelijke gehalte van Back Of Your Neck.
#MM14: Howler mag meer huilen
Rotown krijgt niet de volle laag
Garagerock en surf van een stel opgeschoten jochies uit Californië; zo klinkt Howler. En zo zien de vier jongens op het podium van Rotown er ook uit: halflange, ongewassen haren en afgeragde kleding, no-nonsense presentatie en even rechttoe rechtaan rockend. Het viertal komt alleen uit Minneapolis, Minnesota.
HET NUMMER:
Dan toch Indictment maar. Het nieuwe nummer is niet zo catchy als Beach Sluts of Back Of Your Neck, maar het wordt lekker gejaagd en fel gespeeld en is door die post-punky bassen wat opzwepender. Het is bovendien zo tegen het einde van de set de juiste track op het juiste moment: slepend gezongen en als bonus nog een fijn 'wooohooohooo' koortje.
HET MOMENT:
De spaarzame presentatie van Gatesmith is wel goed droog: "Hi, how is to be from Rotterdam?" [Geen reactie] "Ah well, thanks for that."
HET PUBLIEK:
Rotown is goed volgelopen, maar niet afgeladen. Op de eerste vijf rijen wordt wat gesprongen en vooral met hoofd en leden bewogen. Motel Mozaique heeft op zaterdagavond wel meer uitzinnige shows meegemaakt en Howler zelf waarschijnlijk ook.
HET OORDEEL:
Na het furieuze begin met Drip en het catchy anthem Beach Sluts valt Howler wat terug. Waar je met nieuwe single Al's Corral en 'oudjes' Back To The Grave en Back Of Your Neck op de setlist een sterk middenstuk zou vermoeden, komt het allemaal hard en erg eendimensionaal van het Rotown-podium. Van Al's Corral valt eigenlijk alleen dat lekkere surflijntje op en verder wordt wel heel veel in hetzelfde tempo gespeeld. Het verhaal wil dat Gatesmith Howler uit verveling begon. Zo ongeïnspireerd klinkt de band ook meer dan eens en zo nonchalant komt hij ook graag over. Howler is vanavond lekker luid, maar biedt weinig extra's. En dan is dit toch het soort muziek, waarbij het niet uitmaakt of je een snaar verliest.
DE FOTO: