LGW14: Rooie Waas vreemdste eend op Club 3voor12/Utrecht

Le Guess Who?-editie Club 3voor12/Utrecht: pop, punk, psych en pech

door Niels Spinhoven, foto's Dorien Hein en Roy Wolters ,

De laatste club 3voor12/Utrecht dit jaar staat - traditiegetrouw - in het teken van Le Guess Who?. Dat betekent dat 3voor12/Utrecht, dB’s, Hollandse Nieuwe en Le Guess Who? een fijne selectie nieuwe bands van vaderlandse bodem neerzetten die de moeite waard is om even te checken. De selectie: Go Go Kill, The Afterveins, Rooie Waas, Sväva en afsluiter WOLVON.

Met vijf bands op één avond wordt ruimte in dB’s toch wat schaars. De rokersruimte is dan nodig voor het maken van een tweede podium. Waar er voorheen nog wel eens oogluikend een sigaretje werd toestaan tijdens optredens in deze ruimte, jaagt de Tabakswet anno 2014 de rokende clubbezoeker onverbiddelijk de kou in. Tja... Tot zover de nieuwigheden. Verder was het beeld van deze club comfortabel vertrouwd. Een gezellig druk dB’s zag vijf bands een staalkaart presenteren van wat op dit moment pruttelt en borrelt in de Hollandse underground.

Bij de eerste klanken van Go Go Kill zien we Martijn Groeneveld naar binnen schuifelen. Groeneveld werkte mee aan de eerste, nog te verschijnen EP van deze Herman Brood Academie-studenten en ziet ‘zijn’ bands graag live in actie. Blikvanger van Go Go Kill is zangeres Zoë Bhikharie. Haar geschminkte gezicht, beweeglijkheid en voortdurende zoektocht naar oogcontact met haar publiek maken Bhikharie de onmiskenbare frontvrouw van deze band. En dan hebben we het nog niet eens over haar stem. Die laveert tussen het geluid van Björk in de rustigere delen en Anouk in de stevige stukken. Muzikaal bewandelt Go Go Kill vele paden, maar de hoofdroute is geplaveid met haakse gitaarriffs en stampende ritmes. De jonge honden houden de zaal een er set lang mee gevuld en geboeid. Knap!
 

In de rookloze rokersruimte trappen The Afterveins hun wat een door snarenpech geplaagd optreden zal blijken, af. Murphy heeft het vooral voorzien op zanger en gitarist Maks Bolhuis. Al tijdens het eerste nummer, een vrij recht-toe-recht-aan punkliedje, breek hij een snaar. Die probeert hij te vervangen terwijl zijn bandmaten het intro van de volgende track inzetten. Maar wat een beheerste show-must-go-on-actie moet worden, begint gaandeweg te lijken op het plakken van de band van een rijdende fiets; erg onhandig. Als de snaar eindelijk zit waar hij moet zitten, breekt hij weer. Frustrerend voor de band en jammer voor het publiek. Want als de boel wel goed gefixt is, laat The Afterveins zien een boeiende show neer te kunnen waarin urgent klinkende gitaarpopliedjes en uitgesponnen jams zorgeloos naast elkaar kunnen bestaan. En bovendien, de Rotterdammers hebben een bovendien een passende onverschillige ogende attitude bij hun muziek gevonden. Een bijzondere vermelding gaat naar de hardwerkende drummer Aswin van As en zijn fantastische hemelsblauwe synthetische broek. Interessante band, eentje om in de gaten te houden.
 

Muziekschrijvers die de reflex hebben om bandjes en artiesten meteen in een genre te sjoelen hebben een kwaaie aan Rooie Waas. Vermoedelijk moet het vakje in de sjoelbak waar dit trio thuishoort nog worden ontworpen. Maar ach, de Le Guess Who? vraagtekens die het podium van dB’s vanavond sieren, hangen er niet voor niets, toch? Rooie Waas is ontstaan in de Amsterdamse improvisatie-scene en werkt met synths, samplers en electronische drums om een uiterst abstract en aritmisch geluid neer te zetten. De teksten die frontman Gijs Borstlap daarbij declameert geven, ondanks dat ze Nederlandstalig zijn, evenmin houvast. Het zijn korte, afgesleten fragmentjes uit de dagelijkse spreektaal die Borstlap met een lage, geknepen en monotone stem uitspreekt. Zo wordt, om maar een voorbeeld te geven, de uitspraak “Elke dag is een nieuw begin” herhaaldelijk opgevolgd door een elektronische mokerslag. Alsof de zin in je geheugen wordt geheid. Kortom, Rooie Waas maakt muziek waar eigenlijk een bijsluiter bij hoort. Die er niet is. De band wordt desondanks zeer enthousiast ontvangen door het aanwezige publiek. Terecht, want ze onderscheidt zich op een verfrissende manier tussen al het gitaargeweld.

In sommige films word je als kijker aan de hand genomen. Een andere belichting of verandering van de muziek kan een aankondiging zijn van wat gaat komen en verzacht de overgangen. Hetzelfde geldt voor de muziek van Sväva. De Friezen maken uiterst vriendelijk in het gehoor liggende pop die tot in de puntjes is verzorgd. Het geluid is ruimtelijk en glooiend. Intro’s, refreinen en coupletten zitten netjes op de plek en gaan naadloos in elkaar over. Je zou de band voorspelbaarheid kunnen verwijten, eens. Maar in de basis zijn hier vaklui aan de slag, die weten hoe je een stukje Afrikaans ritme in een brug kunt inpassen, zoals in ‘Flown’ gebeurt. En de overgave waarmee gitariste Michelle Hindriks – op kousenvoeten overigens - haar partijen speelt werkt aanstekelijk.

'We hebben de zaal aardig leeg gespeeld, hè?,' merkt WOLVON-drummer Bram Nigten op als hij na de set van zijn band het podium afstapt. Ach, het is kwart voor een en veel bezoekers hebben waarschijnlijk nog een lang Le Guess Who?-weekend voor de boeg. En daarnaast, de Groningers hebben hard gewerkt en veel, zo niet alles gegeven binnen de drie kwartier die de band beschikbaar had. Een alles geven, betekent bij WOLVON het inpakken van hun in de basis catchy songs in het dikst mogelijke pakket energierijke noise dat fysiek mogelijk is. Een fijnere afsluiter voor deze editie van Club 3voor12/Utrecht was niet mogelijk. Een betere aanloop naar een veelbelovende weekend Le Guess Who? ook niet.

Gezien: #LGW14 Club 3voor12/Utrecht Hollands Nieuwe editie met WOLVON, Sväva, Rooie Waas, The Afterveins en Go Go Kill, donderdag 20 november 2014 @ dB's, Utrecht