Zowel op de Oosterkade als in de Voorstraat waren de shows die we zagen drukbezocht. Over het algemeen loonde het de moeite om even te wachten op plek op in de betreffende winkel/café of een spot iets dichter bij het podium. En als dat niet lukte dan was er vlakbij wel een andere act die speelde, je hoefde je dus geen moment te vervelen. De uitbreiding naar de Oosterkade is wat ons betreft een goede zet, misschien kan er voor een volgende editie nog een extra winkel of café bij. Hoewel de twee locaties gevoelsmatig wat ver uit elkaar liggen, valt dat in de praktijk mee: een deel van de bezoekers die we op de Oosterkade tegen het lijf liepen zagen we later ook op de Voorstraat. Ook de match tussen de locaties en bands was goed gekozen, daar is van tevoren duidelijk over nagedacht. Eerder schreven we al dat we blij waren dat het festival na een kleine pauze weer terug is en na afloop kunnen we dat alleen maar onderschrijven. Met een, wederom, gegroeide editie lijkt Le Mini Who? dezelfde ontwikkeling door te maken als de grote broer.

Onze route begint op de Oosterkade bij het piepkleine Goede Vrijdag, waar we nog net twee nummers meepakken van de Libanese singer-songwriter Charlie Rayne, wiens liedjes en stem doen denken aan The Tallest Man On Earth.
 

Door naar Broei waar Koen van de Wardt als The Youth een try-out doet voor shows die hij begin volgend jaar met band gaat geven. Van de Wardt heeft ook veel elektronica meegenomen, maar kan die doordat er slechts twee microfoons zijn niet gebruiken. Daarom speelt hij een singer-songwriter set (zelf noemt hij het een geamputeerde set), met een mooie Wilco-cover . Zijn liedjes maken vooral nieuwsgierig naar de uitvoeringen met de complete band. Het eerste moment daarvoor is festival Grasnapolsky bij Radio Kootwijk. 

We fietsen snel naar de Voorstraat waar de eerste shows inmiddels zijn begonnen. Biolgisch restaurant Gys heeft de terugkeer van de Utrechtse folk-noir band This Leo Sunrise, een show die een behoorlijk deel van de Utrechtse indiescene blijkbaar niet wil missen. De band speelt een lange set van bijna drie kwartier waarin ingetogen nummers mooi worden afgewisseld met meer felle songs. Naast oud werk komen ook nieuwe nummers langs die laten horen dat de band, ondanks de lange radiostilte, niet stil heeft gezeten.

In Eindhoven in Utrecht lijkt het in eerste instantie alsof er geen programma is. Maar in de werfkelder onder de winkel speelt wel degelijk Chantal Acda. Wat ooit de beatkelder van DaCapo Records was is omgetoverd tot een smal, klein podium. De mensen vooraan luisteren zittend op de grond naar de kleine, fragiele liedjes die Acda met haar akoestische gitaar speelt. Helemaal achteraan horen we vooral haar engelachtige stem. Voor nu kijken we vooral uit naar een nieuwe Utrechtse show van Acda, waarbij ze dan hopelijk haar volledige band meeneemt. 

Als we vervolgens bij Sussies aankomen voor DeWolff blijkt de vintage-winkel al helemaal vol te staan en kunnen we door de voordeur niet meer naar binnen. Via kledingwinkel Puha is het nog wel mogelijk om achteraan aan te sluiten, maar door de winkelruit is het zicht eigenlijk ook prima. En belangrijker: de inmiddels vanuit Utrecht opererende band is ook op straat nog redelijk goed te horen.

Vijftig meter verderop zijn De Kliko’s uit Haarlem inmiddels begonnen in The Village Garage op het Jansveld. Het trio speelt nederbiet of eigenlijk meer nedergarage met liedjes over Biologische boeren, Mariekes en ergens de fik in steken. Naarmate het optreden vordert gaat het volume van instrumenten en zang steeds verder omhoog totdat zelfs sommige fietsers op de Voorstraat hun hoofd omdraaien. 

Tijd voor een tussenstop op de Neude bij Le Bazarre waar je kunt shoppen naar kwaliteitsvintage, zelfgemaakte- en streekproducten, design, tweedehands kleding, vinyl, boeken en grafische kunst.

Gelukkig is café De Voortuin dichtbij want rond vieren loopt het daar vol voor Alexi Lalas. We hebben al eerder kunnen luisteren de fijne sound en goede liedjes van de band rond voorman Rinse Visser en dat is deze keer niet anders. Het bomvolle café lijkt zelfs iets te klein voor het grootse, uitwaaierende geluid van de band. Na twee nummers van het recente album The Best Is Yet to Come volgen een aantal nieuwe songs, waaronder een mooie ode aan de gedeelde voorliefde voor Fleetwood Mac. Een sterk optreden dat ons doet uitkijken naar het nieuwe album waar de band nu aan werkt. 

Graag hadden we ook nog wat verteld over Karawane in café de Stad maar omdat ondergetekende ergens op de Voorstraat zijn fietssleutels kwijtraakte zijn er van dat optreden alleen foto’s. 

Gezien: Le Mini Who?, zaterdag 22 november 2014 @ diverse locatie op Oosterkade en Voorstraat, Utrecht