HET CONCERT:
Sex Jams, Eurosonic, Vera, donderdag 16 januari 2014
DE ACT:
Vijfmans noiseband, recht uit de hoofdstedelijke underground van Eurosonic-focusland Oostenrijk, zetelend op het fijne, kleine Weense Siluh label (dat ook Mozes and the Firstborn oppikte). Stonden in Nederland al onder meer op Incubate 2013 en brachten datzelfde jaar het prettig rammelende tweede album Trouble, Honey uit. Gitarist Wolfgang Möstl stond vorig jaar al met soloproject Mile Me Deaf op ESNS13. De band grossiert in dwarse noiserock met dromerige passages die meer dan eens aan Sonic Youth en soms aan Smashing Pumpkins (nummers die D'Arcy zong als 'Daydream') doet denken. Maar altijd wat rommeliger en meer punk gebracht. Sex Jams is een hele belevenis met die schreeuwende en rondrennende zangeres, die tweede gitarist die graag snaren eet en freakt. En dan is er nog die wazige slacker op bas, die ook backing vocals zingt en praatjes doet: 'Wow so many people, thanks for spreading it around.'
#ESNS14: Wild disfunctioning Sex Jams
Weens noise-kwintet hint fijntjes naar Sonic Youth
Het kan zijn dat je gehoord hebt dat 1. Sex Jams aardig tof was op Incubate 2013. 2. tweede plaat Trouble, Honey erg oke is en vooral noise biedt en dat je 3. altijd goed zit in Vera tijdens Eurosonic. Hoe dan ook: de Groningse poptempel is half vol gelopen voor de Weense underground noiseband Sex Jams en het losgeslagen vijftal weet dat te waarderen.
HET NUMMER:
Ze spelen veel van Trouble, Honey. Maar ook materiaal van de eerste plaat en 'Queens Club', dat net uit is als 10" single op Siluh. Wederom een lekker noisy nummer, maar net wat afwisselender en live ook iets heftiger dankzij het steeds harder gescandeerde 'Till it's over now'. Meeslepend en verveeld gezongen, very Sonic Youth!
HET MOMENT:
Zangeres Katarina Trenk ziet er met dat korte zwarte jurkje, gescheurde panty, verwilderd halflang blond haar en die wasted blik in de ogen uit als een nog verlopener versie van Courtney Love, maar wát een toffe frontvrouw. Na tien minuten maakt ze al een reuzesprong van het drumpodium en schiet zo het publiek in. Eenmaal terug op het podium stamelt ze een halfzacht thank you. Cute. Later rent ze weer het publiek in, schudt eerst beleefd wat handen om dan 'destroy, destroy, destroy' brullend helemaal uit d'r bol te gaan op de zaalvloer. Tof.
HET PUBLIEK:
Een halfvol Vera druppelt nog wat leger. De tent, die qua underground-achtergrond en uitstraling helemaal bij ze past, is ook een maatje groter dan ze gewend zijn. Maar de band laat de aanwezigen zelden los en de zeer beweeglijke show en wilde noise krijgen de handen zeker op elkaar.
HET OORDEEL:
Na 'weer wat nummers over love, disfunctioning love' doen ze er nog twee over free money, want daar houdt iedereen toch van weet de bassist. Ze eindigen met een shout out naar de Vera-crew, het publiek, landgenoten Hella Comet ('They're great. Don't know where they're from but I think that shouldn't matter') en 'Mozes and the Second born, first born or whatever'. Volgende keer zien we Sex Jams graag 30 minuten in een kraakpand, de Vera kelderbar of anders toch Vindicat tekeer gaan en dan is het helemaal aan. We beloven het de band en niet omdat ze zo sympathiek zijn.