#ESNS14: Lichtvoetig occultisme bij Pink Oculus

Amsterdamse maakt spatjes nog niet waar

Joost van Beek, foto's Bob de Vries ,

'She's a goddess/I'm glad she's here,' galmt het voor aanvang door de speakers van de Benedenzaal. Gehuld in een kinky, leren broekpakje betreedt Pink Oculus het podium. Aan zelfverzekerdheid in ieder geval geen gebrek.

HET CONCERT
Pink Oculus, Noorderslag, Binnenzaal, zaterdag 18 januari 2014

DE ACT
Amsterdamse Esperanzah Denswil ken je misschien van soulgezelschap RE:FRESHED Orchestra. In november debuteerde ze solo met 'Sweat', een zelfverzekerde, jazzy, dubby hiphop-track die nieuwsgierig maakt naar meer. 'When the queen is in the building all that's left to do is sweat,' zingt ze op die debuutsingle. Aan Pink Oculus de ondankbare taak om de binnenzaal te openen. De single blijkt niet kenmerkend voor haar andere werk. De rappende zangeres wordt ondersteund door het duo Badjekkah (toetsen en drum) en producer Bouba Dola. De eerste twintig minuten van het optreden voert lichtvoetige popjazz de boventoon. Liedjes volgens het spoorboekje met nijpend gebrek aan prominente raps. Maar na zo'n groteske opkomst verwacht je toch iets van ontsporing. Denswil is niet vies van poses; de tamboerijn tikt plagerig op haar heup, ze wentelt zich rond de microfoonstandaard en neemt al rappend een kijkje in de zaal. De gezichtsschilderingen van de band en het deinende Afrikaanse masker aan het drumstel suggereren licht occultisme. Dat contrasteert.

HET MOMENT
Lullig, maar het optreden krijgt pas pit als Denswil haar bandmakkers van Badjekkah ruimte geeft om hun aanstaande single te spelen, een funky soultrack volgt. Een best wel aanstekelijk nummer gevolgd door…

HET NUMMER

…de lekkere debuutsingle. En dan valt de podiumpresentatie toch nog samen met het materiaal. Pink Oculus moet de pen oppakken en schrijven. Meer van dit graag!

HET PUBLIEK
wordt precies verteld wanneer het moet klappen, lachen of huilen. Als Denswil haar bandmakkers voorstelt volgt een lauwe reactie uit het publiek. 'That's when you're clapping,' snauwt/grapt ze de zaal toe. Luid gejuich volgt. Obey this godess. Want hoewel het publiek nog wat murw is van de lange treinreis, gehoorzaamt het. Tussen de nummers door verschijnt er een hagelwitte glimlach op het gezicht van Denswil. Alsof ze wil laten zien dat die houding maar show is.

HET OORDEEL
Maar onderdrukking leidt tot rebellie en Pink Oculus maakt de allures nog niet waar. Een goede single is te weinig om een optreden van dertig minuten te dragen.