Miley Cyrus dreigde te verrassen
Naakt met een blowtje tussen haar schaamlippen, dat was zo'n beetje het enige dat Miley Cyrus kon doen om haar optreden om de Amerikaanse VMA te overtreffen. In Amsterdam is het enfant terrible all over the place. Ze opent de show vanuit een ruimteschip, steekt haar tong uit en schuurt een beetje lafjes met een dwerg die zich Little Britney noemt. En dan komt de verrassing: haar uitvoering van Wrecking Ball halverwege de show is sober. Miley staat op een plateau midden in de zaal, achter zich een gigantische eigen beeltenis, huilend. Haar song weet de zaal te vullen, en ineens draait het om de hit, om de muziek. En maar een heel klein beetje om de cameltoe. Jammer dat ze dat zo verpest door later bij het in ontvangst nemen van de award voor 'best video' heel kinderachtig toch nog een jointje aan te steken. Nee meisje, daar krijg je hier in Nederland de handen niet voor op elkaar, zelfs niet met dit publiek.

Betoverd publiek helpt bij de betovering van de kijker
Ziggo Dome is vandaag gevuld met mensen die afkomen op de bezwering van de popmuziek. Buiten is de magie van de rode loper (die in de praktijk overigens zwart is). Meisjes gillen naar alles wat bekend is. Natuurlijk is het wachten op Katy Perry en Miley Cyrus, maar ook Jim Bakkum en Eva Simons mogen zich supersterren voelen. Deze (veelal) jonge mensen komen om betoverd te worden, en tegelijk komen ze om met al hun energie mee te werken aan de betovering van de belangrijkste toeschouwers: de mensen thuis. Dagen voor het event zijn bovendien officiële audities gehouden (a la Idols/X Factor) om te bepalen wie hard genoeg kan gillen. En dat werkt vanavond onnederlands goed. Een halfuur voor aanvang van de show begint het oefenen van het gegil. De tribune achter het ronde podium vult zich met stuiterende meisjes. Ze zijn er op uitgekozen, op hard en vooral langdurig gillen. Stipt om half negen gaat de Ziggo Dome op slot en creëert MTV een hype-up-universum.

Groot drummen is hip
Het hoogtepunt van de avond vond volgens velen plaats op een paar honderd meter afstand: in de HMH speelde Imagine Dragons, en hun megahit Radioactive haalde de uitzending. De band uit Las Vegas (net als The Killers!) bestookt je met een overdosis grote trom, en voor al dat bombast valt de moderne muziekliefhebber kennelijk maar wat graag. Ook Miley Cyrus kiest voor een opvallend groot drumgeluid, zo'n sound die het hele stadion hier vult. Eminem pakt uit: hij heeft twee enorme boomboxes op het podium staan, en daarvoor een band met twee drummers. Er was ook nog een merkwaardig interviewtje achter het podium met de ongrappige Ron Burgundy (een karakter van Will Ferrel), zag er bijzonder awkward uit.

Maar waar zijn de hits?
Veel acts kiezen ervoor hun nieuwe single te spelen, in plaats van hun hit van het afgelopen jaar in te koppen. Bruno Mars neemt een award in ontvangst voor Locked Out Of Heaven, maar hij speelt het minder uitbundige Gorilla. Katy Perry laat zichzelf op illusionistische wijze naar het plafond zweven op Unconditionally. Spectaculair, dat wel. The Killers krijgen de handen niet op elkaar voor hun nu al geflopte nieuwe single Shot At The Night, maar wel met de tien jaar oude hit Mr Brightside. Sowieso opvallend hoe weinig impact gitaarmuziek vanavond had.

Kings Of Leon is een saaie band geworden
Het duurt even voor de gigantische licht-installatie omhoog gaat. Op tv ziet het er vast prachtig uit, maar hier voelt het een beetje alsof je broer thuis komt met de scooter en nog met de helm op tegen je begint te praten. Dan gaat het gevaarte omhoog. Daar staan ze, de broers Followil en hun neef. Ze spelen niet hun recente hit Wait For Me (een uitstekend radiorocksong), maar ballade Beautiful War (vanaf nu: Beautiful Bore), een saai en traag nummer, dat in de zaal totaal niet aanslaat. Een paar goed gemikte pyro-knallen zijn niet genoeg om er wat speciaals van te maken. Als je zelfs in deze setting nog saai overkomt, BEN je ook echt saai.

EDM, de lijm van de show
Host van de avond is Redfoo, een nogal melige MC die we kennen van EDM act LMFAO. Hij opent de avond met een sterk staaltje onderbroekenlol, door in een ruk zijn Men In Black pak af te scheuren en zijn glitter Speedo te tonen. This is entertainment, this is pop! Zijn muziek - met name hit Let's Get Ridiculous - vormt de lijm tussen de verschillende optredens. House mag dan wereldwijd niet te stoppen populair zijn, vandaag krijgt het alleen een ondersteunende rol. Dat geldt ook voor Afrojack, die een avond host in de Melkweg, en die een aantal keren live doorgeprikt wordt. Tot drie keer toe een seconde of dertig, alsof er van dit soort muziek geen volwaardige performance te maken is. Als we dan toch nationalistisch gaan doen: wij wilden 'onze' ster zien stralen! Gelukkig heeft Afrojack er gezien zijn lawine aan tweets zelf wel enorm van genoten.
 

MTV is dood, EMA is springlevend
Natuurlijk, MTV is allang niet meer wat het ooit was. In de jaren tachtig en negentig ontwikkelde de muziekzender zich tot een superbelangrijk platform voor het lanceren van nieuwe artiesten, en het tonen van absolute faam. Van Madonna tot U2 tot Lady Gaga, zo'n beetje iedere echt grote act trad al eens op tijdens de awardshow. De zender is een schim van zichzelf geworden, maar het paradepaardje krijgt nog altijd het allerbeste voer te eten. De entourage in Ziggo Dome is indrukwekkend: een groot rond podium, fenomenaal licht, dansers, alles. Natuurlijk, het is allemaal nep, hype, promo en commercieel, maar zo'n awardshow als deze blijft toch een bijzondere manier om in een klap een dwarsdoorsnede van de mainstream pop te zien. En de grap is: we hebben het allemaal wel over het internet, en hoe iedere obscure subcultuur daar zijn weg vindt, maar dankzij sociale media is iedereen juist ook hier mee bezig. Van gillende tiener tot volwassen indiebaard.

Glijmiddel niet nodig
Tja, er zit nu eenmaal reclame in zo'n show. Best veel zelfs. Dat is al zo vanaf het moment dat MTV überhaupt bestond. De kijkers thuis krijgen het vooral zwaar doordat steeds dezelfde reclameblokken langs kwamen. Guess horloges, McDonalds, en ja, echt: Durex glijmiddel. Glijmiddel, dat heeft de show niet nodig. Wat een productie, wat een tempo en special effects. Zie hoe Robin Thicke zich aan de vleugel soepel laat omringen door schone dames met auberginepaarse pruiken tijdens Blurred Lines. Zie hoe Bruno Mars (een kleine grote meneer) zich laat omringen door de beste muzikanten die er rondlopen.

MTV geeft niets om alternatieve muziek
De fans in de zaal zijn blij met de overwinning van Thirty Seconds To Mars in de categorie 'best alternative'. Maar met alternatieve popmuziek heeft die band werkelijk helemaal niets te maken. Het is een goed gescripte Hollywood rockband, die met pathetische teksten en glad-ruwe songs zo veel mogelijk mensen probeer te bereiken. In het verleden speelden nog wel eens bands als Franz Ferdinand en The White Stripes (legendarische uitvoering van Seven Nation Army), en in het verre verleden had MTV zelfs een speciaal programma voor de nieuwste alternatieve hits, maar die tijd is echt voorbij. Als je je nog maar zo zijdelings met muziek bezig houdt, moet je misschien ook geen scherpe rand verwachten. Moeizaam momentje rond Jared Leto van Thirty Seconds To Mars trouwens: hij vraag (met een marsmannetje aan zijn zijde) om een minuut stilte voor de slachtoffers van het natuurgeweld in de Filipijnen, maar dat nobele verzoek is voor veel mensen te moeilijk. Engagement voor de zwijnen. Of verloren in de hectiek van de zaal, dat kan ook.

Ziggo Dome is de grote winnaar
Anderhalf jaar staat de Ziggo Dome nu in Amsterdam Zuid-Oost. In die tijd kwam zo'n beetje iedere tourende act van een beetje formaat langs, van Madonna tot Lady Gaga tot Muse en Pearl Jam. Ook vanavond laat de zaal zien een geweldige aanwinst te zijn. Het begint al bij de ingang, die zo breed opgezet is dat niemand elkaar voor de voeten hoeft te lopen. In de zaal klopt alles: over het algemeen is het geluid uitstekend, de zaal is tot de laatste stoel gevuld en de lichtproducties zijn ijzersterk.