CONCERT:
Stereophonics, Pinkpop 3FM stage, zondag 15 juni 2013
MUZIEK:
Welshe rockband bekend van grote hits als 'Have A Nice Day', 'Mr. Writer' en 'Maybe Tomorrow'. Wereldwijd verkochten ze sinds 1997 (toen debuutalbum Word Gets Round verscheen) meer dan negen miljoen albums. De set drijft sterk op achtste album Graffiti on the Train, dat in mei uitkwam.
PLUS:
Oudje 'Local Boy in the Photograph', van het debuutalbum uit 1997, smaakt zestien jaar later nog uitstekend en frontman Kelly Jones zet een typisch Britse, rauwe strot op. Derde nummer 'Superman' is vandaag (meer dan op het album) heel erg 'Whatever Happened to My Rock and Roll' en dat gaat er op de weide prima in. De vijfkoppige band is prima ingespeeld en laat weinig tot niks vallen. Sterk slot met de recente bluesy traditional 'Been Caught Cheating' (hommage aan Amy Winehouse, waarvan ze hoopten dat zij het zou zingen) en twee grote hits: het soulful rockende 'Maybe Tomorrow' en de meeslepende klassieker 'Dakota', die door het hele veld meegezongen wordt.
#PP13: Stereophonics niet overdreven relevant meer
Welshmen vergeten betrouwbaar deel catalogus
Stereophonics staat na 2001 en 2008 voor de derde keer op Megaland in Landgraaf en zo acteren ze ook: geroutineerd. De band is in deze fase van hun loopbaan kort door de bocht te typeren als een kruising tussen de britpop-swag van Oasis en de drogerende rock-'n-rollgroove van Black Rebel Motorcycle Club.
MIN:
Het geluid is aanvankelijk veel te hard afgesteld, waardoor stem en bekkens te schel en gitaren te grof klinken. De titeltrack van het achtste album Graffiti on the Train is meteen stukken minder dan het voorgaande; een rustige, tikje gezapige rocker met de titel als belangrijkste tekst. Voor 'Indian Summer' pakt Jones de akoestische gitaar erbij en gaat het tekstueel en muzikaal bergafwaarts: 'Everytime I left her I missed the things she'd do. She was the one, for me, she opened my eyes, to see…' Laten we er niet omheen draaien; het nieuwe materiaal is gewoon niet zo goed. De band lijkt een klassieke fout te maken door meer dan de helft van de set voor de recente langspeler in te ruimen, wellicht vanuit de wens meer platen te verkopen. Dan was een stel oudjes als 'Mr. Writer' weliswaar gemakkelijker maar ook geslaagder geweest.
CONCLUSIE:
De groep is in prima vorm, maar had beter niet zoveel nieuw werk kunnen spelen. Zo leggen ze de vinger op de zere plek: dat ze geen best album gebakken hebben en na acht platen niet overdreven relevant meer zijn. Een set met een betere verhouding tussen oud en nieuw werk was waarschijnlijk beter te verteren geweest.
CIJFER:
6