#PP13: Kodaline huilt met alle winden mee...

... en ook de meisjes pinken een traantje weg

Tekst: Timo Pisart, foto's: Jelmer de Haas ,

Er biggelt een dikke traan over de wang van een jong meisje vooraan en ze is niet de enige. Elders vallen stelletjes elkaar in de armen. En dat alles door de klaagzang van de zanger van Kodaline. 'If you loved me, why'd you leave me?', jammert hij. En Pinkpop huilt massaal mee.

CONCERT:
Kodaline, Pinkpop Brand Bier stage, vrijdag 14 juni 2013

MUZIEK:
Tja, we snappen dat de heren van Kodaline het vervelend vinden dat ze alsmaar worden vergeleken met Coldplay, maar één welgemeend advies: klink dan verdomme ook niet als 'n vroege Coldplay. Stephen Garrigan zingt vandaag met eenzelfde hese stem als die van Chris Martin dezelfde soort melodieën. Af en toe schiet hij huilerig de hoogte in, omlijst door galmige gitaartjes of een pianomotiefje. Maar vooruit, verschil moet er zijn: de liedjes die Kodaline vandaag tentoonspreidt zijn verdund met folky samenzang die we kennen van Mumford and Sons, meer rechtoe-rechtaan dan Coldplay en gaan steevast over verloren liefdes en gebroken harten. Hun debuutalbum In A Perfect World kwam vandaag uit. Een perfect moment.

PLUS:
'A love like this won't last forever,' kermt Garrigan. Daar val je, als tienermeisje met een gebroken hart, toch voor als voor Ryan Gosling? De pathos stroomt door de aderen van het Ierse Kodaline, zoals dat ook bij landgenoten Damien Rice en The Frames door het hart pompt. En wanneer de knieën beginnen te knikken en de meisjes te snikken, dan gaat Kodaline er nog een trap overheen met gigantische bierhefmomenten en meebrul-outro's. Meegebruld wordt er zeker, Garrigan hoeft er niet eens om te vragen.

MIN:
Dat zal hij ook niet zo snel doen. Bezield is Garrigan vast, maar ook een beetje bleu. Zijn beleefde woorden tussendoor worden nauwelijks gehoord en zijn verhaal over het album verwaait in het geklets. Ja, als frontman mag hij nog wat groeien, maar snikken kan hij zeker. Het moge inmiddels duidelijk zijn: uw scribent houdt wel van een beetje pathos. Helaas huilt Kodaline met alle winden mee. Na de ballad 'High Hopes' speelt Kodaline gerust de vreemdsoortige rocker 'Lose Your Mind', waarin ze voornamelijk op één akkoord blijven hangen en de zanglijnen (toch het sterke punt van de Ieren) compleet verzuipen in de loodzware bas en drums. Proberen ze de singer-softwriter in zichzelf ermee uit te drijven? Dat lukt in ieder geval niet, het daaropvolgende' Love Like Thi's is weer een folky popsong met mandoline, mondharmonica en akoestische gitaar. Zo schiet Kodaline in de set nog wel een paar keer heen en weer.

CONCLUSIE:
Of je er nu van houdt of niet, zo'n nummer als 'All I Want' wint het zelfs van de stoerste mannen. Vanzelfsprekend wordt het vandaag als slotstuk gespeeld, en daarbij houdt Landgraaf het niet droog. De hele tent jankt mee, de armen in de lucht. Iets meer van zulke gigantische hits heeft Kodaline nog wel nodig voordat ze de festivals een set lang inpakken. Neem uw zakdoekjes mee naar Lowlands, daar krijgen ze een herkansing.

CIJFER:
5,5