CONCERT:
Ellie Goulding, Pinkpop Brand Bier stage, zaterdag 15 juni 2013

MUZIEK:
Ellie Goulding leek over te waaien, als een vluchtig zoet parfummetje. Ze bracht haar debuut uit in dezelfde tijd als electropopmeisjes Little Boots en La Roux, maar het wilde niet vlotten. Goulding was zelfs al bezig aan haar tweede plaat, toen single Lights in Amerika alsnog een hit werd, en als een boemerang terug keerde naar Nederland. Die tweede plaat ligt inmiddels wel in de winkels, geproduceerd door allerlei hippe producers met een dance-achtergrond. Met grote drums, flirts met elektronica en een vol synth-geluid.

PLUS:
Lights zit natuurlijk netjes aan het einde van de set, in een wat meer dansbaar gedeelte. Hier is goed te horen hoe Ellie Goulding echt een eigen geluid probeert neer te zetten, iets nieuws te doen. Daarbij gaat ze dwars door kwalificaties als credible en commercieel heen. Ze heeft een goede, zeer professionele band. Je moet wel een beetje houden van een drummer die zo strak moet klinken dat hij een glazen kooi om zich heen nodig heeft. En van toetsenisten die zo perfect spelen dat je een tape vermoedt. Alle vocalen worden sowieso gedubbeld, maar dat is wel degelijk een zinvolle toevoeging.

MIN:
Die hoge ambitie wordt alleen niet omgezet in een batterij aan goede liedjes. De tweede single van de tweede plaat - Figure 8 - is nogal een moeizame en trage semi-ballad. Elton John's monumentale Your Song (toch al zoet van aard) wordt door Goulding gedrenkt in kitsch en Under The Sheets krijgt een nieuw arrangement dat onderdoet voor het origineel. Maar het meest bezwaarlijk is haar dunne stemmetje.

CONCLUSIE:
Ze probeert het wel, maar het resultaat blijft mager.

PS: zagen we daar nou Jared Leto weggestuurd worden door een overenthousiaste security-meneer? En zagen we Ellie Goulding nou het podium beklimmen bij 30 Seconds To Mars? Roddelpolitie: een nieuwe vriendschap is aanstaande!

CIJFER:
6