Het eerste van in totaal drie gebouwen is de omstreeks 1920 gebouwde Beurs, nu vooral bekend door de decennia later gebouwde toren. Op de derde en vierde etage bevindt zich een kinderdagverblijf, waar een kleine speeltuin een mooi uitzicht over de Beurstraverse biedt. Een ouderwetse badmeesterstoel is in een hoek gesitueerd om de deelnemers van een zo mooi mogelijk overzicht te voorzien. De gids vertelt ondertussen over de bouw van het pand en het feit dat dit één van de weinige panden is die na het bombardement in de Tweede Wereldoorlog is blijven staan. Hij doet dit echter niet in dichtvorm. De verwachte gedichten blijven dus vooralsnog uit.

Het volgende dak is dat van één van de oude kantoorpanden op het Weena. Of eigenlijk achter het Weena, want er zijn in de loop der jaren modernere gebouwen voor gebouwd, waardoor het hele Weena is verkast. Het dak van dit pand is wat hoger en het uitzicht is dan ook een stuk weidser. Leuk is vooral hoe Plaza Mozaïque er hier vandaan uitziet. De sessies van 3voor12 zijn in volle gang en het is er goed druk. Ook de bedrijvigheid van de Lijnbaan wordt meegenomen in de tour. Wist u bijvoorbeeld dat de Lijnbaan de eerste autovrije winkelstraat ter wereld was en daarnaast een Rijksmonument is? Leerzaam, maar wederom zonder rijmvormen.

De laatste bestemming is de Kruispleinflat, een spuuglelijk flatgebouw met een klein misvormd broertje ernaast, dat ooit ontworpen werd door de architecten van Mecanoo. Een eindeloos aantal trappen leidt naar een dak met wederom een mooi panoramisch uitzicht over Rotterdam. Wat dit dak echter het hoogtepunt maakt van de tour, is de rooftopbar met witbier en hamburgers. Een dj verzorgt de muziek, het doorgebroken zonnetje doet de rest. De barmedewerkers lachen tevreden. “Het had ook kunnen sneeuwen.” Ook dat rijmt helaas niet en is weinig poëtisch.