#LC13: Indutten bij lome afsluiter Mount Kimbie

Knappe, experimentele soundscapes vervliegen in grote zaal Paradiso

Ingmar Griffioen ,

Met een kersvers tweede album op Warp op zak doen de vaandeldragers van de poststep (lome dubstep met ambient) Paradiso aan. Kai Campos en Dominic Maker hebben meer liedjes meegenomen om de eerste festivaldag in de grote zaal af te sluiten, maar of dat in deze uitvoering genoeg is...

CONCERT
Mount Kimbie, London Calling, grote zaal, 24 mei 2013

MUZIEK
De Londense twintigers Kai Campos en Dominic Maker maken sinds 2008 naam met hun relaxede ambient dubstep (post-dubstep of poststep gedoopt), dat als tegengeluid gold tegen het platte, lompe stampwerk van acts als Chase & Status, Caspa en Skrillex. Samen met een figuur als James Blake mogen ze zich pioniers van dit subgenre noemen. Debuutalbum Crooks & Lovers (2010) werd zeer lovend onthaald en Warp was er als de kippen bij om ze te tekenen voor opvolger Cold Spring Fault Less Youth, die 27 mei uitkomt. Daarop is Mount Kimbie een tikje minder experimenteel en denkt het wat meer in songstructuren.

PLUS
Op het podium doet het duo veel live, wat ze onderscheidt van het gros van de elektronische acts die statisch vanachter de apparatuur opereren. Dankzij de opstelling, de instrumentwisselingen en de live-drummer ziet het er redelijk dynamisch uit. Met het nieuwe album op zak is behalve het repertoire ook het palet vergroot. Mount Kimbie weet in Paradiso prima de zelfverkozen sfeer neer te zetten.

MIN
Die sfeer vasthouden is een ander verhaal. Het is de vraag of de muziek van Mount Kimbie zich goed leent voor een live uitvoering voor concertpubliek. Als opener van Pitch 2012 in de Gashouder ging dat uitstekend, maar vrijdagnacht rond enen in Paradiso wordt wat anders gevraagd dan een rustige opbouw. Mount Kimbie had twee opties op succes: ze hadden met alle live-instrumenten en de extra drummer dampender, opzwepender uitvoeringen kunnen neerzetten. Of ze hadden er één lange spacetrip van kunnen maken. Door de songmatige aanpak en de intermezzo's werd het geen van beiden en vooral oeverloos saai.

CONCLUSIE
De tijd dat elektronica op London Calling not done was, ligt niet eens zo heel ver achter ons. Begin 2010 schokte én rockte Hudson Mohawke Paradiso met verknipte dubstep: moshpit galore. Mount Kimbie is echter hele andere en vooral meer ingetogen koek. Je kunt er wel uitstekend op wegzweven, maar daarvoor was de set weer te fragmentarisch, te veel los zand. Hoewel de aansluiting met (kleine zaal afsluiter) Vondelpark prima was, was het Britse duo vanavond duidelijk de verkeerde band op de verkeerde plek.

CIJFER:
5-