#ESNS13: Palma Violets, de band waar Engeland naar snakt

Snotty rock is back

Atze de Vrieze ,

Twee microfoonstandaards heel dicht bij elkaar tegen de rand van het podium. Een orgeltje bescheiden aan de zijkant. De vier gasten van Palma Violets hebben heus wel beter nagedacht over wat ze willen dan de eerste, wat chaotische blik doet vermoeden. Palma Violets: de band die al meerdere keren de cover van de NME haalde op basis van slechts een enkele single. En dus een band waarvoor de bezoekers samenklonteren voor de ingang van Vera.

GEZIEN
Palma Violets, Eurosonic, Vera, 11 januari 2013

MUZIEK

De Britse popmuziek werd de laatste jaren geregeerd door synthpop, folkies en andere brave jongens. En dan worden de Britten ongeduldig. Dan krijgen ze de neiging de eerste de beste kroegband uit te roepen tot het achtste wereldwonder. Oftewel: hype-alert voor Palma Violets, een kwartet uit Londen dat komende maand op Rough Trade met een prima debuut met een fantastische single komt. Snotty rock is back. Meer no nonsense dan dit wordt het niet: albumtitel "180" is gewoon de naam van de studio waar het ding vastgelegd werd.

PLUS

'Best Of Friends' is de übermeeschreeuwhit van deze Eurosonic. I wanna be your beeeeeeeeest friend, don't want you to be my girl! Gitarist en bassist jengelen het zo lekker dat je niet anders kan dan ongegeneerd meedoen. Ze werpen zich met instrument en al naar voren, soleren met de blik naar de drummer, rammelen in klassieke Libertines-stijl, slacken als Stone Roses, punkrocken als Iggy Pop. Er is weinig uniek aan deze band, maar de golfbewegingen van het leven brengen ons eens in de zoveel tijd terug bij dit oergevoel. Energiek en lamlendig tegelijk, een combinatie die niet stuk te krijgen is. Er is meer dan 'Best Of Friends', dat halverwege al gespeeld wordt. 'All The Garden Birds' is een slepende mid tempo song met tempoversnelling die ieder bandlid met zijn eigen timing volbrengt. In de lome afsluiter '14', is het weer meezingen geblazen. 14, take me home! Met een gitaarriff die zo slap hangt als een lui oog, en toch werkt.

MIN

De pogoënde 'mates' met topless meisjes op hun schouders moet je er wel even bij denken. Hier stuiten de Palma Violets op Groningse nuchterheid, professionele scepsis en een rijtje fotografen. Dat doet iets af aan het optreden, en het legt de zwakte bloot. Palma Violets zoekt de interactie met het publiek en heeft die nodig om op zijn best te zijn.

CONCLUSIE

Het geluid van deze band is - vooral op het podium - veel vuiler dan dat van die andere hype The Vaccines, en dat is een goede zaak. Ze barsten misschien niet van de steengoede liedjes, maar hebben de sound en de looks goed voor elkaar.

CIJFER

8