CONCERT
2:54, Motel Mozaique, Rotown, zaterdag 21 april 2012
MUZIEK
Hannah is gitarist, Collette zingt en speelt slaggitaar mee. Verder bestaat de band uit een drummer en bassist. Ze spelen donkere, claustrofobische gitaarpop. Gitaren met veel galm, zware baslijnen en lang uitgerekte zangpartijen met veel ambiance. Lo-fi noisepop zou je kunnen zeggen. Toch is het nergens echt venijnig, het duistere sfeertje is vooral heel schattig.
PLUS
Ronduit de beste performance komt van Hannah Thurlow. Ze is bloedserieus, piepjong en beeldschoon. Ze is de jongste van de twee, speelt heerlijke new wave riffs op haar gitaar en zet daarmee de toon voor het geluid van 2:54. Ze wiegt langzaam mee op de muziek en af en toe zingt ze heel zachtjes een woordje mee. Hannah speelt gitaar zoals alleen een vrouw dat kan.
De songs van 2:54 zijn sterk, de composities zijn afwisselend en variëren op een natuurlijke manier in intensiteit waardoor als de luisteraar meegenomen wordt in het geluid. Collette zingt met mooie stem, al is ze helaas niet altijd verstaanbaar.
MIN
De bassist en drummer zijn ronduit matig. De drummer beperkt zich tot slappe boemtak ritmes zonder power of overtuiging. De bassist speelt zijn baslijnen en lijkt in zijn hoofd ergens anders te zijn. Ook valt op dat 2:54 onhandig op het podium staat, het gebrek aan podiumervaring blijkt uit alles. De mimiek van Collette is twijfelachtig met onlogische gebaren. Haar kledingkeuze is ook apart te noemen, ze draagt een jurkje dat meer lijkt op een te groot wit t-shirt.
De band lijkt het slachtoffer te zijn geworden van haar eigen populariteit. Dit bandje had nog zeker een jaar of twee in stinkende kroegjes en suffe jeugdhonken moeten spelen voordat ze het grote podium opstapten. Dan waren de foutjes eruit, was het strakker door routine en hadden de leden van 2:54 wat meer zelfvertrouwen en presence op het podium. Dat is er nu niet.
CONCLUSIE
Het concept is goed: twee leuke zusjes, duistere popliedjes. Hannah Thurlow is fantastisch, ze drukt haar stempel op de songs. Dit zijn dan ook meteen de twee sterkste punten van 2:54. De drummer en bassist moeten eruit of op cursus. Is 2:54 een ruwe diamant of wordt het nooit meer wat? We zullen zien. Het optreden van vandaag is voldoende maar ook niet meer dan dat.
Cijfer:
6,5
Motel Mozaique: 2:54 is nog niet droog achter de oren
Schattige lo-fi noisepop bestaat niet? Wel!
Genoemd naar een moment in ‘A History Of Bad Men’ van The Melvins heeft het Engelse bandje 2:54 de aandacht op zich weten te vestigen. De zusjes Hannah en Collette Thurlow vormen de basis van 2:54. Ze hebben pas één korte EP uitgebracht onder de naam ‘Scarlet’. De meningen zijn verdeeld over deze band. Zijn charme en charisma genoeg, zonder technisch uit te blinken?