Thuis, dat is in Montreal, een van de grootste, maar vooral meest muzikale steden van Canada. Bands als Arcade Fire, Godspeed You Black Emperor, Broken Social Scene en Chromeo vonden er hun oorsprong, en de vier leden van Patrick Watson's band leerden elkaar er zo'n twaalf jaar geleden kennen. Sommigen van hen zwierven even uit over de wereld. Gitarist Simon Angel verhuisde zelfs naar Zweden voor zijn geliefde, Erika Alexandersson, met wie hij samen in de band Thus:Owls zit. Maar inmiddels woont iedereen in elk geval voor even weer in Montreal. En dat is maar goed ook, want voor Adventures in your own backyard zocht Patrick Watson het huiselijke gevoel.

'Robbie woont het dichtst bij. Ongeveer tien minuten lopen, meer is het niet. De rest is ook altijd in de buurt. Mijn studio was altijd in mijn huis, maar dat was lastig met mijn twee kinderen. Zo kun je niet ieder uur van de dag geluid maken. Daarom hebben we het huis naast het onze gekocht om in te wonen, het oude huis is nu enkel studio. In tegenstelling tot het vorige album wilden we het dit keer klein houden. We werden wel eens slachtoffer van onze eigen arrangementen. We wilden graag dat mensen zouden zeggen: dat is nu echt een goed liedje. We hebben alles live opgenomen, vandaar dat je soms randgeluiden hoort, op zeker moment zelfs een deur die open gaat. Je kunt dat er niet allemaal uit halen, het hoort bij live spelen.'

Jazz standard
Het is wel boeiend om te zien hoe Watson muzikaal de indruk wekt zijn luisteraar dichterbij te laten komen. Je hoort zijn huis letterlijk terug in de plaat. En dat terwijl het in werkelijkheid helemaal niet zo makkelijk is om dichtbij hem te komen. Niet dat hij onaardig is of mensen afstoot, maar echt dichtbij laat hij je niet snel komen. Mensen die de band persoonlijk kennen, vertellen dat de andere drie bandleden een stuk opener zijn, terwijl Watson altijd een zeker mysterie om zich heen behoudt. Zijn liedjes zijn ook alles behalve een open boek over de persoon achter de muziek. Watson vertelt dat zijn teksten altijd een enorme opgave zijn, juist omdat hij ze even belangrijk vindt als de muziek, die vanzelf komt. 'Ik wil een verhaal vertellen waar ik zelf in geloof. Zou ik twee maanden kunnen oefenen en een jazz standard instuderen? Ja, natuurlijk. Vind ik mezelf geschikt om jazz te zingen? Nee, ik spreek de taal niet.'

Toch vertelt hij vol warmte over zijn gezinsleven, dat hij zo goed mogelijk probeert te combineren met zijn muzikantenbestaan. 'Dat is niet gemakkelijk. Ik wil een goede vader zijn, maar ook een goede muzikant. Beide kun je eigenlijk alleen zijn als je er alle tijd in steekt die je hebt. Een goede vader kan eigenlijk geen minuut missen. Als je een internationale muzikant wilt zijn, moet je opboksen tegen andere muzikanten die er alles voor over hebben. Muziek is geen competitie, maar je snapt wat ik bedoel.'

Sierlijk
De arrangementen op doorbraakplaat Close To Paradise en opvolger Wooden arms mag je gerust weelderig noemen, op Adventures In Your Own Backyard zijn ze 'slechts' sierlijk. Watson kleedt zijn indiefolk aan met kleurrijke arrangementen, zoals euforische blazers in single Into Giants. Het komt ook niet in de laatste plaats door flirts met klassieke muziek en een opmerkelijke ritmische voorkeur van Watson: veel van zijn liedjes zijn elegante walsjes. 'Ik kan er niets aan doen,' zegt hij. 'Elke keer kom ik weer uit bij die vervloekte driekwartsmaat. Ik zeg vervloekt, omdat ik mezelf niet wil herhalen, steeds iets anders wil doen. Maar zelfs als ik een liedje begin te schrijven met een vierkwartsmaat, verander ik regelmatig halverwege alsnog. Wat het is? Ik weet het niet. Muziek maken is voor mij volkomen intuïtief, ik moet er vooral niet over nadenken. Wel ken ik mijn eigen beperkingen als zanger. Ik kan alleen zacht zingen, stevige rock 'n roll kan ik niet aan. Maar wat ik doe, dat kan ik goed, dat durf ik wel te zeggen.'

Het gevoel, het speelse, spontane, de verrassing, het zijn altijd cruciale elementen geweest van Patrick Watson's live show, waarmee hij zijn albums doorgaans gemakkelijk overtreft. Zijn eerste optredens op Nederlandse bodem maakte hij direct indruk door delen van de set onversterkt tussen het publiek te spelen. Onlangs gaf hij in een kerk in Austin, Texas tijdens het SXSW festival een voorproefje op zijn nieuwe plaat. In het gangpad, bijgelicht door zaklantaarns. Dat kun je enkel doen met muzikanten die enorm op elkaar ingespeeld zijn. Dat zijn gitarist Simon Angell, bassist Mishka Stein en drummer Robbie Kuster. 'Ik ben de bandleider, maar uiteindelijk vindt bij ons denk ik meer samenwerking plaats dan in menig band die te boek staat als democratisch. Mijn ervaring is dat die bands uiteindelijk toch blijken te worden geregeerd door de grote pik van een van de leden.'

Tegenzin
'Simon en ik groeiden op in hetzelfde kleine dorp. Ik was een jaar of veertien en zag hem langs lopen met zijn gitaar. Hij is een paar jaar ouder dan ik. Ik ben naast hem gaan zitten, en we speelden wat. "Op een dag spelen we in dezelfde band," zei Simon tegen me. Jaren later deed ik auditie voor een ska-band. Hij ook. We hadden elkaar tijden niet gezien. Robbie ontmoette ik op de muziekopleiding die ik deed. Het was de eerste dag van het laatste jaar. Er zat een jongen op de trap met zijn hoofd op zijn handen. Hij straalde uit: wat doe ik hier? Ik dacht precies hetzelfde. Wat doe ik hier, waarom ben ik niet buiten, muziek aan het maken? De eerste de beste les zaten we in hetzelfde ensemble. Mishka was de bassist. We zijn vrienden geworden en nooit meer uit elkaar gegaan.'

Patrick Watson's Adventures In Your Own Backyard verschijnt bij Domino/V2. De band speelt zaterdag 21 april op Motel Mozaique in Rotterdam. De VPRO doet die avond vanaf 00:00 uur op Nederland 3 verslag van het festival. Het eerste halfuur bestaat uit een samenvatting van de twee dagen, om half 1 wordt live overgeschakeld naar het concert van Patrick Watson in de grote zaal van de Rotterdamse Schouwburg.