Motel Mozaique: The Antlers dobbert op een zee van oeverloze saaiheid

Wegdromen op gevaarloze indiefolk van New Yorkers

Ingmar Griffioen ,

Ze zien er wat bedeesd uit, die jongens van The Antlers, maar ze kunnen flink (post) rocken als ze willen. Dat doen ze alleen heel sporadisch, ze kiezen voor ingehouden spanning in een set van rustige indiefolk en dromerige ambient passages. Een volgepakt Off Corso geniet aandachtig van die bedeesde aanpak en de mooie, hoge zang van frontman Peter Silberman.

CONCERT
The Antlers, Motel Mozaique, Off Corso, zaterdag 21 april 2012

MUZIEK
Rustige indiefolk met schoonzang, ambientpop en een vleugje postrock van vier jongens uit Brooklyn. Of eigenlijk van creatief brein en zanger-gitarist Peter Silberman, drummer Michael Lerner, toetsenist Darby Cicci en de tour-bassist. The Antlers was lange tijd het zolderkamerproject van Silberman, wat tot twee albums leidde, en ook doorbraakalbum Hospice (2009) had hij al zo goed als af toen Lerner en Cicci toetraden. Vorig jaar verscheen de eerste 'group effort': vierde album Burst Apart.

PLUS
Silberman en co kondigen het wat droogjes aan, maar ze hebben er zin in. The Antlers speelt zeker twee nieuwe nummers voor het eerst live en Motel Mozaique aanvaardt het gebaar in dankbaarheid. Na een half uur in de set openbaart de postrock-kant van de band zich, worden de nummers meer uitgesponnen en spannender. Met dwarse ritmes, harde samples, suizende elektronica, snel, wavey gitaarwerk en een sporadische schreeuw mondt het volgende nummer uit in een machtige finale. Het merendeel blijft filmische ambient en folkpop, maar de variatie doet de nummers en de set goed.

MIN
Het eerste deel daarentegen is toch wat te eender. Mooi gezongen en fraai gespeeld, maar wat wordt het ongelofelijk saai. Er lijkt geen eind te komen aan de dromerige passages van de New Yorkers, die maar voort dreutelen. Tegen het einde trekt toetsenist Cicci de keel open en wat blijkt: die heeft ook een prima stem, die bovendien die van Silberman fijntjes aanvult. Daar liggen kansen.
 

CONCLUSIE
Ligt het aan het beroerde geluid in Off Corso, dat de ingehouden spanning zich maar moeizaam blootgeeft? Of is het dat de band, die vanavond de eerste show van de tournee speelt, de vorm nog niet te pakken heeft? Feit is dat de schoonheid van het materiaal niet goed tot uiting komt en het op den duur tot verveling leidt. De band en zeker de bassist stoppen er veel energie in, maar het effect in de zaal is alsof je met een moker op een berg slagroomsoesjes slaat. The Antlers kabbelt onverdroten voort, de leden dobberen eindeloos in hun bootje rond maar lijken geen interesse te hebben de oever te bereiken.

CIJFER
5,5