CONCERT
Emika, Motel Mozaique, Bird, zaterdag 21 april 2012
MUZIEK
Ema Jolly is geboren in Engeland en groeide op in Bristol, waar ze uiteraard de triphop van plaatsgenoten Portishead en Massive Attack inademde en waar ze via feesten ook drum 'n bass en de opkomende dubstep stroming meekreeg. Ze liep stage bij Ninja Tune in Londen en werkte met dubstep producers als Pinch en Mala (Digital Mystikz). In haar huidige woonplaats Berlijn ontdekte ze de Berghain club (hét Europese techno-Mekka), raakte bevriend met resident Marcel Dettmann en besmet met de (minimal) techno.
PLUS
Al die antecedenten leverden ook nog eens een spannend en veelzijdig elektronisch album op en de sexy looks van de langharige, hooggehakte Tsjechisch-Britse zorgen ervoor dat de mannelijke dansers zich bovenmatig geïnteresseerd verdringen aan de rand van het Bird-podium. Emika heeft met het album en een aantal zeer interessante remixen (Dettmann, Kryptic Minds, Brandt Brauer Frick en Kyle Hall) een jaloersmakend dansvloerarsenaal. Ze heeft een goede en redelijk veelzijdige stem en een aantal dubsteptracks met zware subbassen, die de strijd met James Blake aan kunnen. Die doen het hier zeer goed, al trilt Bird zo hard, dat je je moet afvragen of de bezoekers überhaupt hadden kunnen stilstaan.
Motel Mozaique: Hooggehakte Emika trakteert Bird op diepe subbassen
Engels-Berlijns elektronica talent geeft zich niet volledig bloot
Een Tsjechische met Brits paspoort, die in Berlijn woont en haar debuutalbum op Ninja Tune uitbracht; haar antecedenten maken op voorhand al bijzonder nieuwsgierig naar haar show. Die doet Emika solo achter een standaard met toetsen en knoppen, maar ze heeft nog een belangrijk streepje voor op veel elektronische solo-acts: ze is gewapend met een goede stem.
MIN
Het is onduidelijk wat Emika live precies toevoegt, ze lijkt vooral aan wat knopjes te draaien en over haar producties heen te zingen. Niettemin ziet dat er veel meer 'live' - en daarmee beter - uit dan veel andere dance-acts. Ze brengt twee nummers die vervaarlijk dicht tegen Faithless (Insomnia) en belegen house aanschuren. Ook maakt ze zich er vanavond wat makkelijk vanaf; een set van 50 minuten, en een paar obligate contactmomentjes: "Everyone feeling good tonight?", "would you like some more basssss?".
CONCLUSIE
Emika lijkt geen last te hebben van de aangeschoten kerels die allerlei seksuele toespelingen naar haar roepen. Ze telt haar zegeningen, kortgerokt en hooggehakt beweegt ze wulps achter haar standaard en bespeelt zo het publiek. Heel professioneel werkt ze haar set af. Niet heel inventief, maar qua opbouw is het oke. Op basis van het album is het wel wat teleurstellend, wellicht was dit haar 'toegankelijke festivalset voor een uurtje'. Nu gaan we weg met het onvoldane gevoel live maar een glimp van haar talent te hebben opgevangen.
CIJFER
6,5