CONCERT:
Alt-J, Lowlands Bravo, zaterdag 18 augustus 2012

MUZIEK:
Indietronica meets folkpop, met een duistere ondertoon. De Engelse band uit Leeds bestaat drie jaar en doet wat al zo vaak gedaan is op het elektronische folkpopgebied, maar dan beter. Het debuutalbum An Awesome Wave verscheen in mei, en werd Album van de Week bij 3voor12: 'Een Album van de Week dat leest als een sneltrein en klinkt als een onregelmatige klok, die toch de tijd houdt.'

PLUS:
Je set beginnen met de gelijknamige Intro van je plaat, toepasselijk. Maar het werkt, want het dat intro is prachtig. Grote verrassing komt bij het derde nummer als het Kytemankoor Dario Fo het a-capellanummer 'She She She' zingt. Het koor komt helaas alleen voor dit lied opdraven, maar levert een prachtige samenzang af. Goeie zet van band en koor. Daarna volgt hit 'Tesselate', die net als op de plaat zorgt voor de juiste krachtige overgang. Het is alweer het derde hoogtepunt van de set, en we zijn pas bij nummer drie. Eigenlijk is er weinig mis met dit optreden. Het geluid is kraakhelder, waardoor de zacht raspende zang van frontman Joe Newman en samenzang met toetsenist Gus Unger-Hamilton uitstekend uitgelicht wordt. Drummer Thom Green drumt strakker dan een clubganger op xtc. 'Something Good' valt op door het pakkende, rollende pianoriedeltje. Ze hadden net zo goed de plaat van voor naar achter en andersom kunnen spelen, elk nummer is een parel op zich. De meeste liedjes worden met gejuich der herkenning ontvangen, en nog voordat de band een nummer goed en wel heeft afgesloten met nog meer gejuich en gejoel geprezen. Ook 'Matilda' mag natuurlijk niet ontbreken, de eerste single van An Awesome Wave. Live krijgt het een aangenaam scherper randje mee. Als afsluiter kiest Alt-J het één na laatste nummer van het album, 'Taro'. Het is misschien geen hit, maar de kenners staan alweer in de aanslag met applaus. Groot pluspunt is de opbouw van het nummer: zachte zanglijnen zorgen met een harde riff voor een bijzonder einde.

MIN:
De set afsluiten zonder hit. We gaan er niet echt met een klapper uit. Als ze 'Dario Fo' tot het eind hadden bewaard was het een prachtige afsluiter geweest. Nu piekten ze eigenlijk iets te vroeg in de set. Maar dat mag de pret niet drukken, want stiekem was alles goed aan dit optreden.

CONCLUSIE:
Als je de tweede dag van Lowlands kan beginnen door de Bravo uit z’n voegen te laten barsten en het publiek ondanks de verzengende hitte alle energie laat stoppen in het allerhardste geklap, dan doe je iets heel goed. Tel daarbij de uitstekende uitvoering bij op, en dan krijg je van ons een hoog cijfer.

CIJFER:
9