Pete and the Pirates verknocht aan Vlieland

En Vlieland aan Pete & the Pirates

Tekst en foto's Atze de Vrieze ,

Pete And The Pirates, zo'n band die zonder al te veel aandacht te trekken al aardig wat jaren meeloopt. Een echte hit scoorden ze in Nederland niet, maar fans hebben ze wel. De grootste van allemaal is Ferry Roseboom zelf, een van de mensen achter het festival. Hij staat vrijwel de hele show met een gigantische glimlach op rij vier. De liefde is wederzijds, want Pete & The Pirates spelen met veel plezier voor het tweede jaar op rij op Into The Great Wide Open.

En Vlieland aan Pete & the Pirates

Pete And The Pirates, zo'n band die zonder al te veel aandacht te trekken al aardig wat jaren meeloopt. Een echte hit scoorden ze in Nederland niet, maar fans hebben ze wel. De grootste van allemaal is Ferry Roseboom zelf, een van de mensen achter het festival. Hij staat vrijwel de hele show met een gigantische glimlach op rij vier. De liefde is wederzijds, want Pete & The Pirates spelen met veel plezier voor het tweede jaar op rij op Into The Great Wide Open.

CONCERT
Pete and the Pirates, Into The Great Wide Open, Sportveld, vrijdag 2 september 2011

MUZIEK
Sinds de vorige editie kwam een nieuw album uit, dat het aantal scherpe liedjes in het oeuvre verdubbelde. Kijk naar die jongens, en je weet ongeveer wat je moet verwachten. Het zijn geen ruwe zeebonken die hier gekomen zijn om onze mooie blonde meisjes te schaken. Dit zijn goedaardige jongens. Nerdy met een klein beetje cool (weerspiegeld in de zonnebril van de zanger) en compacte popsongs a la The Jam. Britpop zonder haantjesgedrag.
 
PLUS
Eenvoudig maar steeds raak: Pete and the Pirates schudden de scherpe hooks uit hun mouw. Ze beginnen meteen maar met hun bekendste nummer Mr Understanding en strooien gaandeweg met dansbare popsongs alsof het pepernoten zijn. Cold Black Kitty, Little Gun, Winter 1. Bijna al die songs zijn gebaseerd op een enkel sterk gitaar- of baslijntje dat overal bovenuit steekt. Daaronder gebeurt meer dan je in eerste instantie door hebt. Het is vooral de inventieve samenzang die ze naar een hoger niveau tilt. Het tempo ligt over het algemeen vrij hoog, maar gejaagd of rammeling wordt het nooit. Behalve dan dat de gitarist al na een paar nummers zijn onderste snaar breekt en geen roadie heeft om er een nieuwe op te leggen. Naar beneden stemmen dan maar.

MIN
Zorgvuldige setlist opbouw? Waarom zou je? Alle liedjes van Pete and the Pirates kunnen aan het begin, allemaal kunnen ze in het midden, allemaal kunnen ze aan het slot. Er zit dan ook weinig dynamiek in de set, op afsluiter Blood Gets Thin na, waar de band net wat meer uit de band springt.

CONCLUSIE
Mooi om te zien hoe Into The Great Wide Open na drie edities al trouwe vrienden heeft, bands die het idee van de organisatie aanvoelen. Die het warme bad dat ze aangeboden krijgen terug betalen. Volgend jaar weer?

CIJFER
7,5