Opeens was daar de tweede plaat van Zwart Licht. Het Amsterdamse trio wilde eerst de solo-plaat van rapper Leeroy afleveren, vervolgens werd toch eerst de No Juju aangekondigd. Daarop vinden we veel eerder gelekte tracks. Toch is No Juju geen tussendoortje of mini-album, maar een volwaardige plaat met twaalf nummers, waarop Zwart Licht Nederland weer de richting wijst. Hun licht in de duisternis schijnt ditmaal nadrukkelijker op dubstep.

"Zwart Licht zegt hiphop vaarwel", noteerde 3VOOR12 in januari al. Een volledig afscheid is misschien iets te stellig, want No Juju herbergt nog wel hiphop-elementen. Zeker in de lyrics en de manier van rappen. Maar op de tweede cd ligt het tempo over de hele linie een stuk hoger. Zo zijn de elektronische beats van producer Hayzee nog meer opgeschoven naar grime en dubstep. Zijn producties imponeren en zwepen op vanaf het openings- en titelnummer. Van daar gaat het door met het hard opgepompte blaaswerk van Blazin' tot de genadeloos wapperende beats van Still Tippin / Nitroid en Galtar Riddim / Jumanji. Op die laatste beat, misschien wel de sterkste van het stel, hoorden we NoizBoiz-member XL al op de Hollandse Nieuwe sampler tekeergaan. Het betreft een project van Hayzee, die hij aan geschikte rappers als Skinto en Kraantje Pappie beschikbaar stelt.

Lions In The Hall springt er met het dancehall-ritme en ragga-vocalen uit. De track zou zo op een Monkey Maffia album passen. Op Geau, Geau doen ze ook een gooi naar de radio met een ether-vriendelijke feature van Sarah-Jane Wijdenbosch. En met uitsmijter Domboh heeft dubstep een fankritische track à la Gekke Gerrit van Opgezwolle. Die tweede uitvoering van Big Choon is het enige wat we niet echt snappen. Prima track, maar het enige verschil lijkt dat de eerste versie door Skinto gedragen wordt.

Afgezien van die bijna vaste gast heeft Zwart Licht op No Juju eigenlijk geen hulp nodig. Alleen NoizBoiz-member XL levert nog vocals in het overrompelende Tsunami en de Fakkelteitgroep-gasten Rico, Nosa en Rosco vegen met heel veel rappers de Tafels-remix aan. Verder horen we vooral Leeroy en de nog net wat dominantere en immer manische Akwasi. Zwart Licht heeft met dit duo natuurlijk ook alle reden om op de eigen lyrische vermogens te vertrouwen. En ze komen drie man sterk met onverminderde kracht. Wat dat betreft is het zoals ze zelf zeggen: "no bullshit: nog steeds Zwart Licht".

Op Noorderslag schreef ondergetekende nog dat Zwart Licht de toekomst van de Nederlandse hiphop belichaamt. Scratch that: meer nog dan de hiphop van nu, maakt de groep de toegankelijke dubstep van dit moment. Zwart Licht's crossover van beiden kan - ook met het oog op de grote hiphopachterban en de live-power - wel eens in belangrijke mate bijdragen aan een bredere popularisering van dubstep.