El Pino & The Volunteers openen Into The Great Wide Open 2010

Het Groot Gemengd Bolderkoor zorgt voor collectief ontwaken

door Erik Zwennes, foto's Nick Helderman ,

El Pino & the Volunteers is artist in residence op het festival. Ze openen het festival met Het Groot Gemengd Bolderkoor. Niet alles valt op zijn plaats vandaag, maar we zien de band nog vaker terug dit weekend.

Het Groot Gemengd Bolderkoor zorgt voor collectief ontwaken

El Pino & the Volunteers is artist in residence op het festival. Ze openen het festival met Het Groot Gemengd Bolderkoor. Niet alles valt op zijn plaats vandaag, maar we zien de band nog vaker terug dit weekend. 

CONCERT
El Pino & The Volunteers ft Het Groot Gemengd Bolderkoor, Into the Great Wide Open Sportveld, vrijdag 3 september 2010

MUZIEK
El Pino & the Volunteers is artist in residence op het festival. In juli van dit jaar namen ze een speciale EP op in de aula van de plaatselijke VMBO-school. Deze EP, Isle Of You - wat zich dan weer uit laat spreken als 'I Love You' - wordt op het eiland gepresenteerd. Een uit badgasten samengesteld koor, Het Groot Gemengd Bolkerkoor, vormt de spil van de EP en van dit openingsoptreden op vrijdag.

PLUS
Om niet weg te vallen bij het koor heeft voorman David Pino een noestige baard laten staan. Hij is goed bij stem en verwelkomt de festivalgangers met een grote glimlach. Na een intro en een mooi popliedje is het festival dan echt van start. Single 'There's No Cure For Stupidity' is een van de sterkere momenten in de set. Dan komt het Bolderkoor op. De een staat wat weifelend mee te murmelen, de volgende gaat weer op in de muziek en schreeuwt het uit. Het levert een mooi ontwapenend beeld op. Na twee behoorlijk goede nieuwe nummers verdwijnt het koor voor een slotakkoord van El Pino en de zijnen. Dit doen ze met een dEUS-iaanse brug die overstuurd en groots eindigt.

MIN
De techniek zit de band niet helemaal mee. Ze laten zich er door afleiden of zijn van hun a propos gebracht door het feit dat ze het festival mogen openen. Gevolg is dat het tempo van bas en drums nog wel eens tegen elkaar aanhangen en de diverse samenzangen enigszins mislukken. Bassist Mark van der Waarde en Pino kijken elkaar wat vertwijfeld aan, maar krijgen het maar niet recht. Bij een aantal nummers zit er een apart eighties effect over de zang. Waarom dit kille effect bij de warmbloedige liedjes van The Volunteers moet, wordt niet duidelijk.

CONCLUSIE
De albumtitel The Long Lost Art Of Becoming Invisible maakt deze band nog iets te vaak waar. Het spettert maar zelden en ze hebben te veel ‘aardige’ liedjes in plaats van knallers. Wanneer alles klopt bij deze band, kan er iets bijzonders gebeuren. Nu lukte dat niet helemaal en tekent de geluidsexplosie een beetje schril af tegen de schurende bands die later zullen spelen op dit festival.

CIJFER:
6,5