'Elke week belandt er weer een paar gigabyte aan nieuwe tracks in mijn mailbox. Ik verbaas me elke keer hoeveel goede muziek er op het moment is. En dat terwijl techno jaren geleden al dood verklaard werd.' Techno is zelfs alles behalve dood, denkt Dave Clarke. De toonaangevende Britse dj woont sinds een paar jaar in Nederland en maakt het programma WHITENOISE op 3FM. Zaterdag 26 juni doet hij dat geheel in het teken van het Awakenings Festival in Spaarnwoude, een festival dat geheel gewijd is aan één muziekgenre en dat al tien jaar met groeiend succes doet. Het festival wordt gezien als een van de belangrijkste dancefestivals van Europa.

De eigenlijke oorsprong van het festival lag drie jaar eerder, in de Gashouder in Amsterdam, een enorme ronde fabrieksruimte op het terrein van de Westergasfabriek. Eén zaal, één dj tegelijk, maar wel een indrukwekkende licht- en vuurwerkshow, die ervoor zorgt dat de tent elke keer vroeg of laat explodeert. 'Tijdens een van die edities kwam het vocht tijdens een live radiouitzending letterlijk met liters van het plafond af, op onze apparatuur', herinnert Dave Clarke zich. 'Puur door de hitte van het feest. We hebben de boel met paraplu's moeten beschermen. Mijn iPod bewaarden we als back-up op een waterdichte plek.' Chaos en onvoorspelbaarheid horen bij een festival, maar volgens Clarke onderscheidt Awakenings zich eigenlijk juist door zijn uitzonderlijk professionele productie. 'Awakenings besteedt enorm veel aandacht aan visuals en aan het geluidssysteem. Dat is een van de redenen dat ze alle belangrijke namen aan weten te trekken. Daarnaast blijft het festival in tegenstelling tot sommige andere festivals trouw aan waar het in gelooft. Awakenings is techno. Het is wat het is, en daar komen de mensen voor.'

De oude trouwe Gashouder past bij het techno-genre, dat ontstond in het industriële wasteland Detroit eind jaren tachtig. In eerste instantie waren het afro-Amerikanen die hun leven omzetten in industriële elektronische beats, met minimale maar vaak wel melancholische synthesizermelodieën. Het genre verspreidde zich naar Europa, naar steden als Berlijn, Londen en ook Amsterdam, waar Rocco Veenboer zich eind jaren negentig opwerpt als grote voortrekker. Na een aantal indoor edities twijfelde hij in eerste instantie of een buitenfestival wel een goed idee was. 'Ik vond techno niet zo geschikt voor overdag,' zegt hij. 'Bij andere vormen van dansmuziek is dat geen probleem, maar ik twijfelde. Toen de Gashouder een tijd dicht ging voor verbouwing had ik de ruimte om te experimenteren. Kennelijk werkte het toch, want vanaf het eerste jaar is het alleen maar groter geworden.'

Van 10.000 bezoekers in het eerste jaar groeide Awakenings Festival gestaag door naar de 30.000 bezoekers die vandaag de dag moeite moeten doen om een ticket te bemachtigen. Het festival telt inmiddels zes podia, waarvan twee in de open lucht. Van het industriële karakter blijft in de buitenlucht natuurlijk weinig overeind, al zien de tenten er wel uit als hangars. Dat is uiteraard geen toeval. 'Het zijn eigenlijk geen festivaltenten', legt Rocco Veenboer uit. 'In Engeland worden ze ingezet als tijdelijke opslag voor Boeing 373's. Ze zijn groot en relatief gemakkelijk te koelen. Een sjeik in het Midden-Oosten gebruikt er een als sporthal in de woestijn.'

De zes podia worden gebruikt voor steeds meer afsplitsingen van het genre. Een tent met keiharde schranztechno, een podium met warmere elektronische muziek, een podium met classics. Ruim baan werd de laatste jaren gemaakt voor minimale vormen van techno die halverwege het vorige decennium doorbraken en voor vermenging van techno met house, erg populair in de Amsterdamse school. Maar de basis, die nooit verloochend wordt, blijft toch de oertechno. Dit jaar kreeg Veenboer drie grondleggers van het genre zover samen achter de draaitafels plaats te nemen. Juan Atkins, Derrick May en Kevin Saunderson draaien onder de naam Belleville 3.

'Ieder muziekgenre ontstaat op zeker moment met een klein clubje mensen die hetzelfde idee hebben,' vertelt Veenboer. 'Dat zij dat waren in het geval de techno, daar is geen twijfel over mogelijk. Van deze drie ken ik Derrick May het best. Hij rijdt in een Ferrari, maar heeft tegelijkertijd helemaal geen sterallures, een heel aimabele kerel. Nog altijd woont hij in de buurt van Detroit, ergens in het bos. Kevin Saunderson draaide eind jaren negentig op Awakenings een hele slappe set, veel te langzaam. Jarenlang heb ik hem niet geboekt, maar bij zijn terugkeer revancheerde hij zich met een legendarisch optreden. Juan Atkins is het meest onvoorspelbaar van de drie. Onlangs zette hij de Gashouder op het verkeerde been door drie discoplaten achter elkaar te draaien.'

Als hij een vierde discoplaat uit de tas gepakt had, had wellicht iemand ingegrepen, want Awakenings is een festival voor puristen. Dat zou je een zwakte kunnen noemen, maar het is natuurlijk ook de kracht van het evenement. Eén uitzondering werd gemaakt tijdens het festival vorige zomer. De Zweed Adam Beyer sloot het festival af met Billie Jean van Michael Jackon. 'De King Of Pop was twee dagen eerder overleden,' herinnert Beyer zich. ''s Middags in het hotel heb ik nog via via wat Jackson-hits op mijn computer gezet.' Dat was opvallend, want normaal gesproken is de Zweed niet zo van de opvallende momenten. Hij is een bouwer, een geduldige dj die graag in dienst staat van het geheel. 'Awakenings blinkt uit in het maken van een line-up die in balans is,' zegt hij. 'Daar hou ik van. Ik probeer zelf altijd aan te sluiten op wie voor en na mij draaien.'

Beyer is al ruim vijftien jaar actief als dj en als baas van zijn eigen label Drumcode. Zijn labelfilosofie past bij zijn stijl van draaien. Het label richt zich niet per se op het maken van hits, maar op het maken van tracks die zich goed laten verwerken in dj-sets. 'Vaak zijn de tracks die we uitbrengen to the point, iets tussen een dj tool en een epische track in. De rauwe stijl die Drumcode jaren geleden had, begint nu weer populairder te worden. Dat rouleren van stijlen zie je meer. Alle ideeën zijn zo langzamerhand wel langs gekomen in de loop der jaren. Wat verandert is met name de kwaliteit van de producties. Die is enorm omhoog gegaan. Het gaat om de hi-fi ervaring tegenwoordig. Techno anno 2010 is een soort chirurgie. Maar dat betekent niet dat er geen spannende, scherpe muziek meer gemaakt wordt. Kijk naar een dj als Ben Klock, die dit jaar ook op Awakenings Festival draait. De rauwheid wordt geperfectioneerd.'

De lange, kale Zweed stond in 1998 voor het eerst op Awakenings. Hij stond vervolgens meer dan dertig keer op de line-up, waaronder één keer in de regen op het buitenpodium, voor 200 die hards. 'Eigenlijk bloedlink met al die elektronica, maar het liep goed af. Een memorabel moment.' Dat hij uitgroeide tot Mr. Awakenings is niet verrassend, als je Rocco Veenboer laat uitleggen wat de connectie is tussen de Zweed en zijn festival. Het zou de definitie kunnen zijn van zijn eigen festival. 'Adam heeft nog nooit een slechte set gedraaid,' zegt hij. 'Hij is heel divers en kan op elk moment draaien. Aan het begin, in het midden, als afsluiter. Er zijn dj's die meewaaien met elke nieuwe stroming die langs komt, dat heeft hij nooit gedaan. Hij is zichzelf altijd blijven vernieuwen, maar heeft de basis nooit uit het oog verloren.'

3VOOR12 doet verslag van Awakenings Festival. Dave Clarke zendt zaterdagavond 26 juni van 00:00 uur tot 04:00 uur live zijn 3FM-programma WHITENOISE uit vanaf de Awakenings-afterparty in Paradiso. In zijn programma zijn diverse dj-sets van het festival te horen, aangevuld met interviews. Bereid je voor met de line-up in DJ-sets, of met de handzame Spotify playlist.