Een kerstplaat voor de progressief-alternatieve muziekfan of een soundtrack om in Grand Theft Auto langs Miami Boulevard te cruisen voor een drive by shooting. Forget van Twin Shadow is een plaat waar je veel kanten mee op kan. "De Beach House van 2011" zeggen kenners, die New Yorker George Lewis Jr. een grote toekomst voorspellen. Twin Shadow tekent bij 3VOOR12 vast voor het Album van de Week.

In Amerika is Forget al vier maanden uit, maar zoals vaker duurde het even voordat we de Nederlandse release mochten beleven van het debuut van deze Rolling Stone 'Band of the Week' van begin oktober. Het is het wachten waard. De plaat is geproduceerd door Chris Taylor van Grizzly Bear, maar doet in vrijwel niets aan het werk van deze bevriende band denken. Of het moet de hoge harmonieuze zangpartijen en het tintelende synth-werk zijn. Forget is enerzijds in de jaren '80 new wave van bands als Duran Duran en Depeche Mode gedompeld, maar donker wordt het nooit dankzij de lichtere kant van de eighties-spectrum: die van disco- en synthpop.

Het begin van de plaat is nu niet direct het meest overtuigende deel. Tyrant Destroyed kabbelt toch teveel alsof Kings Of Convenience een dansje doet met eighties synthpoppers Erasure of Bronski Beat. Bij het tweede nummer sta je nog op het verkeerde been als het nadrukkelijk lijkt te solliciteren naar de vacante positie van opvolger van Last Christmas. Maar naast die kerstbelletjes en die übergladde zang ontvouwt When We're Dancing zich langzaam als een knappe synthpop-song met onder de vele ingrediënten ook een gemeen gitaarstuk en een funky baslijn. Over langzaam gesproken: Slow brengt je met een Cure-achtig toetsenloopje en een donkere stem terug naar de industriële wave, ware het niet voor die gierende synth en die hectische drumcomputerpatronen.

Zo is Twin Shadow moeilijk in één genre of één gemoedstoestand, en zeker niet in één luisterbeurt te vangen. Zijn album Forget slingert je heen en weer tussen lichtvoetig loungen, dansen in broeierige discosferen en depri aan de bar hangen omdat de fabriek de deuren sluit. Wellicht vindt die veelzijdigheid zijn oorsprong in de achtergrond van George Lewis Jr. De twintiger is geboren in de Dominicaanse Republiek, getogen in Florida en muzikaal opgegroeid in de melting pot der melting pots: Brooklyn, New York. Zo bezien is zijn potpourri zo gek nog niet.

Zijn brouwsel bevat onverwachte elementen, zoals wereldse beats en in Yellow Balloon en Tether Beat lijkt het toerental vertraagd te zijn, wat de synthesizer een spookachtig effect geeft. De laatste track ontwikkelt zich op onnavolgbare wijze via funky worldpop tot iets dat bijna voor trance door kan gaan. Eén van de grootste uitschieters is de volvet funkende, laidback discotrack Shooting Holes At The Moon. Het afsluitende titelnummer hint  weer naar de dromerige, sprookjesachtig tintelende indiepop van landgenoten Deerhunter of The Walkmen.

Een bijzonder album dus, maar wat is het? Is het een nieuw genre, is het chillwave, is het born again A-ha, is het de Noord-Amerikaanse Whitest Boy Alive die met de gitarist van Editors speelt? Het is een onwaarschijnlijke combinatie, zoveel is zeker. Je moet er maar op komen, het maar durven, maar dan werkt het ook onwaarschijnlijk goed.

Forget is uit op 4AD/V2 en tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal.