De Song van het Jaar is jarig. In 1985 was de eerste, donderdag 16 december vindt de uitzending van dit jaar plaats. Gijsbert Kamer van de Volkskrant duikt de komende maand voor 3VOOR12 in het immense Song van het Jaar archief. Voor tijdens het lezen: de grote Song van het Jaar shuffle playlist op Spotify. 2017 tracks, vijf dagen. De stembus is gesloten, volg de uitslag in de uitzending van aanstaande donderdag op 3FM (vanaf 19.00 uur). Alles over de Song van het Jaar vind je hier.

De aloude briefkaart begon na de eeuwwisseling steeds meer plaats te maken voor internet. Stemmen voor de Song Van Het Jaar was nu een stuk gemakkelijker geworden. Ook hoefde je niet meer naar de platenboer te gaan of een VPRO-Gids aan te schaffen om te kijken op welke 150 nummers je eigenlijk mocht stemmen.

Je ziet het aantal deelnemers in 2002 al naar een recordhoogte van ruim 3300 stijgen, waar het in de jaren tachtig en negentig zo rond de 1500 lag. Wat de VPRO op Radio 3 deed was ook niet meer het enige dat telde. De activiteiten op internet door de 3VOOR12 redactie begonnen met het jaar belangrijker te worden.

In 2002 konden ook zij niet op tegen alle ongein die overdag op de radio te horen was. De grootste hits van dat jaar, de Ketchup Song, een liedje van Shakira dat ik me niet meer kan herinneren, en nog iets van Atomic Kitten, kom je in de Song Van Het Jaar dan ook niet tegen.

Het grote publiek en de VPRO-luisteraar konden het maar over twee hits eens worden: Dansplaat van Brainpower (hier op 17) en A Little Less Conversation van Elvis VS Junkie XL (op 8).

Waar de luisteraars het onderling in elk geval wel erg over eens waren dat was wat het beste nummer was: No One Knows van Queens Of The Stone Age. Bijna vijfhonderd punten meer dan Spinvis’ Smalfilm had dit nummer dat afkomstig was van Songs For The Deaf, dat met grote voorsprong tot plaat van het jaar werd verkozen door de critici.

Stevige rock met een popgevoel en een lekkere groove, daar grossierde de Queens toen in en No One Knows is inmiddels uitgegroeid tot een onmiskenbare rockklassieker. Echt zo’n gitaarnummer dat iedereen leuk vindt, ook al hou je verder niet van de gruizige rocktraditie waar de Queens uit voortkwamen.

Aardig is verder om te zien hoe de VPRO en hun luisteraars er vroeg bij waren in het op waarde schatten van Coldplay. Hun tweede album A Rush Of Blood To The Head was niet onopgemerkt gebleven, al moest het kwartje bij de Zenderredactie duidelijk nog even vallen. In 2003 zou dat pas gebeuren met Clocks. Maar het blijft merkwaardig hoe lang het duurde voordat de muzieksamenstellers van 3FM doorhadden dat Coldplay niet alleen een heel goede maar ook een zeer radiovriendelijke band was.