Het toont lef om bijna alleen nieuwe nummers op een festival te spelen, zonder dat je album al uit is, laat staan gelekt of op een andere manier bekend bij je publiek. Moke deed het dit jaar op Lowlands. Acht van de tien nummers waren nieuw materiaal. Want voor Moke is het tijd voor iets nieuws, iets anders; iets grootsers.

Met Shorland uit 2007 liet Felix Maginn na het uit elkaar gaan van zijn vorige band Supersub opnieuw van zich horen. Moke werd zijn nieuwe band, en met Shorland liet hij horen een oor te hebben voor goede britpopsongs. Here Comes The Summer en Last Chance werden radiohits.

Nu is er een nieuw album: The Long and Dangerous Sea, waar Moke het over een andere boeg gooit. Neem nou alleen al de plek voor de cd-presentatie. De band heeft gekozen voor de Rabozaal van de Melkweg. Rock 'n roll kun je de zaal niet noemen, met zijn inklapbare stoeltjes. Maar dat maakt ze niet uit. Het is ze om de akoestiek te doen. En je kunt er een strijkorkest kwijt.

Het zijn de details waar Moke op is gaan letten. De maatpakken waar de heren op het podium in verschijnen, zijn al zeer gedetailleerd. Maar nu met The Long and Dangerous Sea is hun muziek dat ook. Een strijkorkest bij de presentatie? Jawel hoor, en Benjamin Herman zal waarschijnlijk ook langskomen.

Op Shorland had Moke maar één doel en dat was beklijvende liedjes schrijven. Die staan op The Long and Dangerous Sea ook, maar deze zijn verder aangekleed met strijkers en synthesizers. Het resultaat is een zwaarder, grootser geluid. Bij single Switch liggen de synthesizers er veel dikker bovenop, strijkers zorgen voor een dreigende sfeer. Maar toch blijft het over het geheel een up-tempo britpop nummer. Op andere up-tempo nummers als Window of Hope en Ghost zet Moke een geluid neer dat zich kan meten met The Killers, terwijl Black and Blue klinkt als een samenwerking tussen Razorlight en Roxy Music, met een saxofoonsolo van Benjamin Herman.

Het merendeel van de nummers op The Long and Dangerous Sea ligt een stuk zwaarder op de hand. De gelijknamige albumopener, Love My Life, Terrible End en Lament zijn stuk voor stuk volle, georkesteerde nummers, zonder dat het uit elkaar spat van een overdaad aan ideeën. De ballade Nobody's Listening vraagt erom rond de kerstdagen als single uitgebracht te worden. Toch weet Moke ook deze nummers de nodige melodie te geven, waardoor ze met bijvoorbeeld Lament alsnog met een hoopvol gevoel afsluiten.

Op Lowlands waren de nieuwe nummers en het publiek nog onbekenden voor elkaar. Wie het album inmiddels kent, weet dat de Rabozaal een goede keuze is voor de cd-presentatie. The Long And Dangerous Sea vraagt om een grootse aanpak.

The Long and Dangerous Sea komt uit op PIAS en verschijnt op 14 september in de winkels. Het album is nu al op de Luisterpaal te beluisteren.

De cd-presentatie is op 16 september in de Rabozaal, Amsterdam. 3VOOR12 zal het concert filmen.