Zanger Odilo Girod maakt zich zorgen over onze huidige maatschappij, waarin volgens hem alles alleen nog in het teken staat van geld verdienen en economische groei. Hij zingt erover op A Dog And Pony Show, het nieuwe album van zijn band Coparck. “Wie maakt zich er niet druk over?”, is zijn wedervraag. “De economische crisis kon je jaren van te voren zien aankomen, toch werd er niet gehandeld. Maar zelfs een kleuter snapt dat groei zijn grenzen kent.”

A Dog And Pony Show is het vierde album van de band die acht jaar geleden debuteerde met Birds, Happiness & Still Not Worried. De muziekpers omarmde ze als lieveling, en voorspelde bij elke volgende release een doorbraak naar een groter publiek en zelfs het buitenland. Hoewel heel Nederland ze inmiddels kent via een drie jaar lang uitgezonden tv-reclame van Milner, is een doorbraak nog altijd een groot woord. Heel verwonderlijk is dat niet met het artpopgeluid van Coparck. A Dog And Pony Show is een directere, compacte plaat geworden. Geen lange intro’s, uitwaaiende middenstukken meer, toch blijft ook dit album een luisterplaat met vooral mooie, melancholisch getinte liedjes.

Maak je je ook druk om dingen die dichter bij je staan, zoals de release van het inmiddels vierde Coparck album.
“Om een release maak ik me steeds minder druk. Ik maak me minder druk om de randdingen, wat mensen van je plaat vinden.”

Een paar jaar terug antwoordde je in een interview met 3VOOR12 op de vraag wat je zou willen wensen: succes met de plaat over de hele wereld. Heb je die wens nog altijd?
“Het maken van een album blijft een moeilijk proces, maar je weet inmiddels wel meer wat je kunt verwachten na een release. Bij een eerste release nog niet, dan ben je misschien naïever. Maar ik zou nog altijd een wereldhit willen scoren. Dat is toch te gek?”

Vind je je uitspraak van toen naïef?
“Dat niet, de mogelijkheid dat er iets in het buitenland kon gebeuren was er ook. Het eerste album kwam uit in Europa en Japan. Alleen blijkt er dan toch geen geld voor een tour te zijn. Daar is het ons in de basis ook niet om te doen. Ik wel graag op tour, maar dat is niet het doel. Dat is muziek maken.”

Als een buitenlandse tour zich voor zal doen na de gewenste wereldhit, sta je daar dan nog voor open?
“Ja, al wordt het wel steeds lastiger. Je bent geen twintig meer en veel bandleden hebben kinderen. Maar je bespreekt de mogelijkheid wel. Als we een kans krijgen die zinvol is, dan gaan we.”

Zelf loop je ook tegen de veertig aan, is het ook voor jou niet tijd voor een gezin?
“Ik ben nog niet de juiste persoon tegen gekomen. Vijf jaar geleden was ik daar ook niet mee bezig, maar veel meer met muziek, mijn werk als grafisch vormgever en vrienden. Nu wel. Als ik nu kinderen op straat zie, vallen ze me op. Dat was lange tijd niet zo, dan keek ik er naar en dacht ik alleen: wat een gedoe.”

Ben je bang voor de dood?
“De dood is wel iets waar ik me de laatste tijd meer mee bezig hou. Een Amerikaanse vriend die iets ouder is, zei eens tegen me dat er een moment was waarop hij besefte dat hij waarschijnlijk al meer tijd geleefd had dan hij nog te gaan had. Fuck, dacht ik laatst, misschien is dat is bij mij ook het geval. En het leven gaat al zo fucking snel, ik wil nog zoveel doen, terwijl ik al niet stil zit. Ik heb twee beroepen, en de dingen die ik doe, wil ik goed doen.”

Een nummer op A Dog And Pony Show heet Last Day On Earth. Hoe zou jij zo’n dag invullen?
“Dan maakt het me niet meer zoveel uit, dan zou ik gaan voor lekker eten, goede seks. Het is ook zo’n what if-vraag die moeilijk is te beantwoorden. Wat als je nog een jaar hebt te leven, vind ik een interessantere vraag.”

Beantwoordt hem dan maar.
“Ik denk dat ik misschien wel een schema zou maken, zodat ik met iedereen die ik ken een paar dagen kan optrekken om iets bijzonders te doen. Het mooiste in het leven is toch wel de relatie met andere mensen. Dat is ook het mooie aan een cd-presentatie, dat mensen uit zoveel richtingen op zo’n avond bij elkaar komen. Ik kan ook een loner zijn, maar dat dubbele heb ik nodig. Ik heb behoefte aan mijn eigen ding, eigen tijd, maar ook behoefte aan het zien van andere mensen. Ik ben dan misschien wel mijn soloproject Chop Wood begonnen, maar daar deden tijdens sommige optredens meer mensen aan mee dan ooit met Coparck.”

Geloof je dat er een maatschappelijke kentering zal komen, dat we zullen beseffen dat de manier waarop we nu leven moet veranderen?
"Ik denk wel dat we in zullen zien dat het huidige systeem niet zo door kan gaan. Je merkt al dat die bewustwording gaande is, het milieu en klimaatverandering zijn steeds vaker onderwerpen van discussie. Daar zing ik ook over in het nummer Hopeful: ik heb hoop."