Brooklyn, New York. Ja, daar gaan we weer. De hippe wijk levert een nieuwe verrassing op. Alhoewel, het kwartet Grizzly Bear is helemaal niet zo nieuw. Wel jong, twintigers zijn het. Na twee albums, twee ep’s, een remixplaat (met o.a. een mix van de Hollandse Solex) en albums van het zijproject Department of Eagles, is het momentum nu daar voor de internationale doorbraak van Grizzly Bear. Maar bandleden Daniel Rossen, Christopher Bear, Ed Droste en Chris Taylor hebben niet enkel zorgvuldig naar dit moment toegewerkt. Veckatimest is bovenal een ambachtelijk album van zeldzame schoonheid, waar het liedje, de teksten, sfeer en experiment in een prachtige balans elkaar versterken. Veckatimest is een moderne klassieker die de band, in potentie, wereldwijd een gigantisch publiek oplevert.

Het album begint met het  bijna arrogant zelfverzekerde jazzloopje van Southern Point. Alsof de heren zeker weten dat alles dat hierna komt de luisteraar omver gaat blazen. “Avert your eyes from all of this,” waarschuwt Ed Droste, waarna het liedje ontvouwt tot een spacey trip vol stuwende fuzzbassen, belletjes, piano, strijkers en voor het eerst een hint naar de typische samenzang van de heren. Stadsgenoot en wonderarrangeur Nico Muhly, die ondermeer werkte met Antony & the Johnsons, Björk en Rufus Wainwright, hielp de band met deze vocalen en met de strijkarrangementen op vier van de twaalf nummers. Op de single Two Weeks is er een eerste hoofdrol voor de vocalen, ondersteund door een pianoloopje dat de indieringtone van 2009 kan worden.

Het hart van Veckatimest wordt gevormd door experiment en creativiteit, maar immer ten dienste van het liedje. Zo kent de etherische introductie van Dory een pure schoonheid waar vorig jaar Fleet Foxes en Bon Iver mee schermden. Het gaat over in een schijnbaar klein liedje over een boottocht waarin de tijd even stil lijkt te staan. Zonnevissen zwemmen, het water kolkt, maar tegelijkertijd heerst er een niet te benoemen dreiging. Het liedje slaat om; echoënde gitaren, zuchtende blazers en doffe trommelslagen begeleiden een huilende samenzang “I can’t be here all hours/ Oh such a riot/ I can’t describe this problem.”

Het is een goed voorbeeld van hoe Grizzly Bear met arrangementen, minutieuze woordkeuze en opbouw beelden opwerpt, de luisteraar meeneemt en zich onderscheidt. Of het nu de harp in Ready, Able, de bijzondere gitaaraanslagen in Hold Still of het imposante strijkgeweld in I Live With You betreft, het zit allemaal zo gedetailleerd maar helder en vernuftig in elkaar. Alles klopt op Veckatimest, maar zonder dat het glad of bedacht wordt. Het voelt als intuïtieve wiskunde en gestudeerde improvisatie ineen. Als Zonnekoning Louis Quatorze zonder zijn garderobe en onroerende goederen.

Zo zelfverzekerd als Rossen, Bear, Droste en Taylor aan de start stonden, zo gedecideerd sluiten ze hun magnum opus ook af. Twee van hun mooiste liedjes kietelen ieders melancholie-gen, zonder in geijkte keuzes te vervallen. Daniel Rossen pakt in While You Wait For The Others de solo microfoon en steekt stellig van wal over het slepende einde van een relatie. “You could hope for some substance as long as you like/ Or just wait out the evening/ And always ask me why/ Yes you’ll only bleed me dry.” Foreground zou in arrangement en thematiek op het laatste Antony & the Johnsons album passen. Het vormt een indrukwekkend poëtisch einde  van een album dat direct weer op repeat gaat. En opnieuw. En opnieuw.

Veckatimest is zo’n album dat je cadeau geeft, dat je stiekem plugt op familiefeestjes en verjaardagen; zo’n plaat waar aan het einde van het jaar je ouders mee aankomen: “moet je eens horen wat we nu hebben ontdekt.” En terecht, de Fleet Foxes van 2009 komen uit New York. Brooklyn, New York.


Veckatimest komt op 25 mei uit via Warp/V2
Grizzly Bear staat dit jaar op Lowlands dat dit jaar van 21 t/m 23 augustus in Biddinghuizen plaats vindt.