De Britse popmuziek kent zo zijn ups en downs. Soms komen de geweldige bandjes met veerponten tegelijk de grens over, soms moet je eerst wat dode bomen weghakken om bij het snoephuisje te komen. Na drie jaar Franz Ferdinand en Kaiser Chiefs mania is het nu alweer een tijdje minder met de Britse gitaarpop. Niet getreurd, want zo ontstaat vaak een fris nieuw geluid. Elektronische popacts als La Roux en Little Boots bijvoorbeeld, of een voorzichtige shoegazerevival. Er is nog een derde golf aanstaande, die voortvloeit uit het popsucces van Lily Allen en Mark Ronson: lichtvoetige maar ook slimme soulpop.
Meet Ben Esser, een twintiger uit Londen die zijn uitstraling alvast mee heeft. Hij ziet eruit als het gespierde broertje van Mike Skinner met een Jimmy Somerville kuif. Op zijn hoesfoto baadt hij in het zonlicht, en dat is geen toeval: Braveface is zo’n plaat die voelt als de eerste mooie dag van het voorjaar, na een paar maanden grauw weer. De dag dat je besluit je winterjas op te bergen en het raam wagenwijd open te zetten. Afgelopen november kondigde die nieuwe lente zich al aan op London Calling, waar Esser tot de hoogtepunten behoorde.
In het ongedwongen geluid van Braveface horen we van alles en nog wat terug. Allereerst dat dikke Londense accent, dat Esser een soort Madness-achtige street credibility geeft. Hij zingt op zo’n prettig slepende manier, zoals Damon Albarn dat deed in de hoogtijdagen van Blur. De klassieke Britse gitaarpop wordt gecombineerd met warmbloedige toetsen en subtiele discopercussie. Mede-verantwoordelijk voor dat geluid is producer Lexxx, die eerder al werkte met onder meer Black Kids, Crystal Castles en die andere aanstekelijke Britse popband: Golden Silvers. In dat moeras van referentiepunten kun je gemakkelijk verstrikt raken, maar Ben Esser brengt gelukkig ook nog iets van zichzelf mee: karakter.
Het resulteert in twee vijfsterrenliedjes en een heel aantal sterke popsongs. Die absolute uitschieters zijn Headlock en Work It Out, twee songs met een onweerstaanbare melodie en een eigenwijze twist in de productie, waardoor je zelfs over de niet al te indrukwekkende teksten heen luistert. In songs als Bones, I Love You en het dubby Satisfied neemt Esser wat gas terug, wat de balans van het album ten goede komt. Helemaal aan het einde trakteert Esser zijn luisteraars op een toegankelijke variant op TV On The Radio. Wanneer komt er een triootje met Lily Allen en Calvin Harris?
Braveface van Esser verschijnt bij Transgressive/Warner. Het album staat tijdelijk op de Luisterpaal. Bekijk ook het optreden van Esser op London Calling.