Het Amsterdamse rockcafé The Minds is al jaren de vaste hangout van de muzikantenscene rondom Josh Homme van Queens of the Stone Age. Het was dus te verwachten dat de Eagles of Death Metal (EoDM) voorman de avond voor het interview nog even de stad in zou gaan. 's Ochtends lees ik in mijn mailbox dat hij inderdaad gespot is. Op hetzelfde moment komt er een sms binnen:

> Goede morgen. Je interview met Jesse vindt een half uur later plaats. Hoop dat het geen probleem is
< Prima tot straks

Later gevolgd door:

> We zitten niet meer in het hotel, maar in The Bulldog op het Leidseplein
< Ok

...en

> Het loopt nogal uit, kun je nog eens 20 min later?
< Ja

Dan, terwijl ik mijn fiets van het slot haal en me voorbereid op wietdampen net na een licht ontbijt:

> Toch terug naar hotel, tot zo

In het deftige Hotel Americain beent Jesse "Boots" Electric (36) van zijn kamer naar een zijentree van de foyer. Met een brede glimlach onder zijn snor schudt hij snel mijn hand. "Even roken, loop je mee?"

Buiten verontschuldigt hij zich voor alle vertraging. Met bizarre anekdotes, monologen en schuine moppen lijkt hij dit goed te willen maken. Jesse zou luisterboeken in moeten spreken. Hij vertelt zijn verhalen zo goed dat elke band hem alleen al als mascotte mee zou nemen op tour.

De lage najaarszon verraadt dikke lagen make-up op Jesse's gezicht. Niet waar je het nog zou kunnen verwachten. Lukraak liggen enkele geplamuurde plakken camouflage op zijn behaarde gelaat. Ik maak er een opmerking over terwijl we naar de hotelkamer lopen voor het interview. "Damn, als jij het al ziet, zullen de vrouwtjes helemaal opkijken." Het spul moet enkele lelijke wonden maskeren die de zanger opliep tijdens een optreden in Salt Lake City. Verblind door schijnwerpers viel Jesse van het podium. Het dolkje dat hij om zijn hals draagt boorde daarbij in zijn gezicht. Zijn gitaar fungeerde als kaasschaaf. Maar het optreden maakte hij af. "Hell yeah!"

Terwijl Jesse zijn plamuur bijwerkt kan ik even rondkijken in de kamer. Enkele verfrummelde dollarbiljetten liggen verspreid door de kamer. Op het bed ligt een handycam met groothoeklens, vastgezet op een stok. Jesse vertelt dat hij de nacht ervoor bezoek had en schuift een paar wietsealtjes en een volle asbak opzij om ruimte te maken voor mijn opnameapparaat. "Door die stok kan ik van bovenaf filmen. Dit geeft het effect van een spiegel boven je bed. Die gigantische lens is nodig omdat ik Afro-Iers ben."

Jesse heeft niet alleen een band met de stad vanwege The Minds, hij blijkt er twee maanden te hebben gewoond. Sterker nog, hij was er omdat een flink gedeelte van de nieuwe plaat in Haarlem is opgenomen. Jesse vertelt dat dit derde EoDM album getiteld Heart On, pas echt een coproductie van hem en Josh Homme is. Ditmaal namen de twee er de tijd voor en schreef Homme ook een liedtekst. Solo Flight gaat welliswaar over de betere zelfbevrediging, maar toch. Jesse benadrukt nog maar eens hoe blij hij is te mogen leven in de schaduw van Josh Homme. "Ik ben de gelukkigste redneck die er is. Even voor de duidelijkheid: of ik wil spelen in het zijproject van een van de grootste rockers van onze tijd en er vooral van moet genieten? Nou, vooruit dan maar ik doe het!"


Beluister nu het interview waarin Jesse Hughes ondermeer vertelt over een uit de hand gelopen vluggertje, het vaderschap en zijn eigen droombegravenis. Het derde EoDM album Heart On ligt nu in de winkels via Downtown/V2.