December, feestmaand en natuurlijk déjà vu-maand. 3VOOR12 biedt je dagelijks een exclusieve en niet te missen live-opname uit het (bijna) afgelopen jaar aan.

Motel Mozaique organisator Harry Hamelink moest mij erop wezen. Hij zei: "Fiona, als jij zegt dat dit geen aantrekkelijke jongens zijn, dan kijk je niet goed." Vervolgens steekt hij een verhaal af over hoe bijzonder de Aziatische jongen John Famiglietti beweegt. Zo sierlijk, op een heel eigen, unieke manier.

Twee keer speelde Health dit jaar op Motel Mozaique, 's avonds in de kleine basement van WATT en overdag op de 3VOOR12 bouwput bedekt met golfplaten. Beide keren heeft Hamelink ze gezien. Ik ook. En natuurlijk had ik allang de aantrekkingskracht van Health waargenomen. Ik had kunnen zeggen dat ik de drummer een interessant subject vind. In verkapte vorm zeg ik er al iets over in mijn recensie van hun optreden in WATT, dat hij beter zichtbaar zou moeten zijn. Maar ja, kun je met zo iemand aankomen? (check hiervoor de beelden).

Maar wat mij tijdens beide optredens toch nog meer dan de heren zelf opviel, was hoe enorm Health in een jaar tijd was gegroeid. In 2008 zag ik ze voor het eerst. Toen was het al een overweldigende live-band, maar in Rotterdam werd de experimentele psychedelische noise met Liars-achtige drumpartijen met nog meer precisie uitgevoerd. Eerder leek de band nog vooral te willen overdonderen met een indrukwekkend massief geluid, in Rotterdam draaide het veel meer om timing en tactiek. Alles zat feilloos in elkaar.

Na het gesprek met Hamelink ben ik nog maar eens gaan kijken naar de beelden. En inderdaad, die John glijdt en springt over het podium, de toetsenist lijkt in een geweldige trip te zitten. En dan die drummer he. Health is bezetenheid en bezieling, één van de beste live-bands van dit moment.