Finn Andrews (The Veils) houdt niet van de muziekindustrie

Zanger van The Veils in Naar Eer en Geweten

The Veils brachten onlangs hun tweede album uit, Nux Vomica, wat zoveel als 'braaknoot' betekent. Op dit album worden inderdaad soms de liedjes uitgebraakt door de bij vlagen wanhopige stem van Finn Andrews. Het timide voorkomen van de zanger staat in schril contrast met zijn soms uitzinnige songs. Leonieke Daalder sprak met hem in Naar Eer en Geweten.

Zanger van The Veils in Naar Eer en Geweten

Twee jaar geleden kwam The Runaway Found uit, het debuutalbum van The Veils. Nu heeft diezelfde band alleen nog Finn Andrews in de gelederen van de originele bezetting. Met de nieuwe groep bracht de groep Nux Vomica uit en hoe zuur dat mag zijn voor de ex-bandleden, het is wel het beste album tot nu toe.


Slechts 22 jaar oud is de dandyeske frontman, maar hij spreekt als een bedreven artiest die al eeuwen in het vak zit. “Nee, ik houd niet van de muziekindustrie. Je moet een hoop shit doen, maar tegelijkertijd doe je met de band een van de leukste dingen. Als muzikant heb je zoveel meer vrijheid, dat is fantastisch. Je moet wel meedoen met het circus van de industrie, ja. Maar vandaag vind ik het nog leuk. Het is nog vroeg. Journalisten zijn overigens leuker dan mensen uit andere bands.”


Veel andere dingen dan muziekmaken heeft Andrews dan ook eigenlijk niet gedaan. “Nadat ik op school had gezeten, heb ik mijn eerste plaat gemaakt. Ik heb verder geen onderwijs genoten. De rest van de band wel, zij hebben op de universiteit gezeten en hebben veel gelezen. Mijn ouders hebben me nooit gedwongen om echt verder te leren; zij deden het ook niet! De middelbare school vond ik moeilijk, ik had grote moeite met discipline en autoriteit.”


Toch is Finn Andrews zeker niet alleen maar bezig de gekweelde muzikant uit te hangen. “Succes kan gekke dingen met je ego doen. Het hangt er van af. Neem zo’n interviewdag als vandaag, ik zit twaalf uur per dag te praten over mezelf. Het is niet gezond als je dat langere tijd doet. Je moet je gewoon niet voortdurend laten omringen door altijd dezelfde mensen.” Daarom gaat Andrews zo nu en dan ook nog naar Nieuw-Zeeland terug.


Maar zijn echte visioen van het paradijs is een boot. “Ik wil een boot. Een kleine boot op de oceaan. Het lijkt me fantastisch om op zee te wonen en daar muziek te maken. Je kan er flink herrie maken zonder dat anderen er last van hebben. Maar mijn vrienden mogen ook komen, hoor. Met een Tequilla Sunrise op het dek zitten enzo. Of ik dan ook per sé betere teksten schrijf? Misschien worden het wel zeeballades.”


Kijk naar de hele video-aflevering van Naar Eer en Geweten met Finn Andrews van The Veils.