15 Again is de derde plaat van Cassius, waarachter het Franse producersduo met de exotische namen Phillipe Cerboneschi en Hubert Blanc-Francard schuilgaan. In de volksmond noemen we ze ook wel Philippe Zdar en Boombass. In 1999 kwam op de clipzenders regelmatig een clipje voorbij met een animatie van een mephisto-achtige figuur in oranje pak, in een décor van motorrijders. Het was Cassius met de single 1999. De bijna old school Sesamstraat-stijl van de video paste perfect bij de naïef vrolijke samplehouse: “…Cassius in the house…”. Het gelijknamige album 1999 bevestigde Cassius’ naam als toortsdragers van de French House (Overigens hadden Zdar en Boombass ook al in 1991 hun naam gemaakt als Le Funk Mob).
De Fransen beheersen als geen ander een stijltje dat ergens tussen kinderlijk en zwoel klinkt. Ongeacht het zuiver gedefinieerde genre hoor je bij veel elektronica-artiesten uit Frankrijk een zelfde sfeer. Natuurlijk is er verschil, maar Cosmo Vitelli, Benjamin Diamond, Sebastien Tellier, Daft Punk, Air, Etiènne de Crecy, Stardust, DJ Falcon, Alex Gopher en Jack Lahana aka ROB hebben allemaal dát ene. Het gebruik maken van machines, maar wel met zwoele warmte. Anders dan bij Scandinavische elektronica van Röyksopp en The Knife hoor je bij de Fransen écht de zon, ze is altijd aanwezig. Hoe somber of vrolijk het lied dan ook mag zijn.
En zo heb je ook Cassius. Het derde album 15 Again komt vandaag, 11 september, uit. Vijf jaar na die gebeurtenis. Hadden we met Cassius dankzij het debuutalbum nog hoop voor het nieuwe millennium, na 11 september 2001 kreeg ook de muziekwereld littekens. Maar bij Cassius’ tweede album Au Rêve (2002) was er juist ruimte voor hoop op betere tijden en klonk ook de single met de suggestieve titel The Sound of Violence nog funky en groovy. Want voor Cassius klinkt alles nog als toen we vijftien waren. Worstelend met alomtegenwoordige thema’s, maar altijd de neus omhoog.
Dus ook op 15 Again weer veel hoopvolle elektronica met uitstapjes naar funk, disco en zelf reggae, met behulp van diverse muzikanten uit de Franse registers (en daar zijn ze weer: Etienne de Crecy, Guy-Manuel de Homen Christo (Daft Punk), Sebastian Tellier).
Bovenal klinkt Cassius nu meer dan ooit als echte zomerse popmuziek, niet zozeer beperkt tot het kader van de dance. Opener Toop Toop had zelfs van Bloc Party op skunk kunnen komen, dankzij de hoekige gitaren, stuwende bas en hese stem van Zdar. This Song heeft een grappige sleazy shuffle, en de gevatte breaks en overdrives geven de track een verrassend element. Titeltrack 15 Again is hilarisch met de zinnetjes uitgesproken met een Frans accent. In de teksten bespeur je soms ook uiterst charmante varianten op het Engels met Franse invloed, vandaar dat de sleevenotes enige excuses bevatten: “To all English speaking people and teachers, sorry for our grammatical mistakes”.
Pharell Williams doet mee op de track Eye Water. Cassius maakt de elektronica levend en organisch, al is dat met Williams’ track nog het minst interessant. Je zou het bijna ‘hippie scum’ noemen met teksten over planeet aarde, nucleaire wapens en vechtende volkeren en dat “Technology will teach you that it’s robots replace people”, op een manier die niet tongue-in-cheek genoeg is.
See Me Now is een superfunky productie van Le Knight Club, ofwel het producersduo Guy-Manuel de Homen Christo en Eric Chedeville. Dat is dan ook één van de hoogtepunten. Cactus groovet voorzichtig met de TR 303 drumcomputer verder. Afsluiter Cria Cuervos zal vernoemd zijn naar de film uit 1976 van Carlos Saura die op dat moment in de DVD-speler zat terwijl de heren op hun zonovergoten terras in Ibiza na een studiodag van een koude wijn genoten. 15 Again is een echte Route du Soleil.
Het album 15 Again is nu tijdelijk te beluisteren in de Luisterpaal van 3VOOR12.