Een jaar geleden was Fink in een moeilijke positie. Na enkele platen uitgebracht te hebben op Ninja Tune moest hij als producer gaan werken aan een opvolger en dat ging niet van een leie dakje. De reacties op zijn nieuwe werk waren niet echt enthousiast. Erger nog, hij raakte er zelf niet opgewonden van. Gitaarspelen deed hij er altijd maar bij, tussen de bedrijven door, thuis op de bank. Tot hij zich op een dag realiseerde dat hij zich meer artiest voelde dan producer. Een producer blijft een techneut maar als artiest kan hij zijn eigen nummers maken.
“Het duurde twee jaar om twee nummers te schrijven en het duurde vier maanden om de rest van het album te maken”, aldus een dolgelukkige Fink. “Ik dacht: misschien word ik wel geen artiest. Dat zuigt, maar ja. Ik ben misschien degene achter de schermen. Maar vorig jaar had ik een soort artistieke wedergeboorte. En iedereen vindt de nieuwe nummers goed.” Omdat hij het allemaal nog niet zeker wist, bleef hij in de tussentijd produceren en startte een paar kleine platenmaatschappijen met vrienden. Fink: “Misschien ben ik wel degene die artiesten tekent in plaats van degene die getekend wordt. Dacht ik.”
Hij heeft het draaien als DJ echter niet meteen helemaal achter zich gelaten. “Ik vind DJen nog steeds leuk. Maar het idee dat mensen hebben van een Ninja Tune artiest hebben met meerdere decks en een berg technologie, daar ben ik niet de juiste persoon voor. Dan moet je naar DJ Food, hij is te gek. Maar de eerlijke, eenvoudige kant van het DJ-en vind ik nog steeds mooi, I’m gonna drop them. You’re gonna love them.”
Volgens Fink is het in Engeland de manier van uitgaan de afgelopen jaren compleet veranderd. Als je nu naar dansclubs gaat wordt dat als normaal beschouwd. Maar tien jaar geleden was naar concerten gaan normaal en ‘clubbing’ was spannend en underground. Nu is dat andersom. Iedereen gaat naar clubs, maar naar een concert gaan in een bar of zaal is spannend en ongewoon. Fink: ‘De optredens een paar jaar geleden waren vol met oude mensen en de dansfeesten met jonge mensen. Nu is dat andersom. Jonge mensen gaan weer naar concerten. En daar wil ik zijn, waar the kids zijn.”
Luister naar het hele interview met Fink.. Hij speelde met band op het 3VOOR12 sessiepodium tijdens Motel Mozaique. Ook dat is online te bekijken en te beluisteren.
Fink van producer naar een echte artiest
Fink: “Ik wil daar zijn waar the kids zijn.”
Fink was al jaren een DJ/producer. Dat is hij nog steeds. Maar zijn nieuwe plaat, Biscuits For Breakfast, is er toch één van een singer/songwriter. Gitaarspelen was jaren slechts de hobby van redelijk succesvol producer Fink. Na een donkere periode is hij erachter gekomen dat hij liever zingt en gitaar speelt. En niet onverdienstelijk. Hij klinkt als een soort Jack Johnson maar dan met een scherp randje. Luister naar de gelukkigste man op aarde.