Heat zal in ieder geval de geschiedenis ingaan als de meest misleidende albumtitel van 2005. Warmte is tussen de tien nummers op het album mondjesmaat te vinden, laat staan hitte. Marc Nguyen Tan, ofwel Colder, haalt op zijn tweede cd de gevoelstemperatuur rechtstreeks uit het graf van Ian Curtis. Want dat de dertigjarige Fransman een Joy Division fan is, is overduidelijk. Wrong Baby is een optelsom van -pak hem beet- een drietal klassiekers van de Britse doomrockers. Daarmee ontsnapt Colder niet aan de talloze vergelijkingen met de band die naar aanleiding van zijn debuut Again (2003) werden getrokken. Maar dat is natuurlijk helemaal niet erg: beter goed gejat dan slecht gecomponeerd, zei een wijs man ooit. Bij het tweede nummer, Losing Myself, hoor je waar de kracht van Nguyen Tan ligt. Met samplers, gitaren en elektronica suggereert hij in zijn eentje een bandje dat lekker op elkaar is ingespeeld en heel natuurlijk klinkt. The Winter’s Fields begint met geluidjes die we zonder de Duitse elektronica pionier Pole waarschijnlijk nooit eerder zouden hebben gehoord. Het sfeertje dat Colder vervolgens opbouwt is er één van pure melancholie. Maar niet het soort waar je meteen straaldepressief van wordt, daarvoor houdt hij het net luchtig genoeg. Colder verliest op Heat zelfs de dansvloer niet uit het oog. Niet de dansvloer van James Brown of die van een willekeurige dance-dj, maar de dansvloer uit de jaren tachtig waarop je in je eentje nogal mechanisch beweegt terwijl je je ogen niet van je eigen puntschoenen afhoudt. Colder roept je toe vanaf de noordelijke ijskap: She starts to dance to the music, now!. Yeah. Marc Nguyen Tan vulde tot 2001 zijn dagen in Parijs met het maken van videoproducties en grafische ontwerpen. Zijn muzikale carrière nam een spurt toen hij op basis van zijn eerste probeersels een platencontract kreeg op Output, het label van Playgroups Trevor Jacksons dat grossiert in moderne elektronische popmuziek. In 2003 leidde dat tot zijn debuut Again. Heat is afwisselender dan die voorganger. Een paar nummers neigen naar dance, anderen meer naar pop. Weer anderen hebben een rustgevend hypnotiserend effect. Maar wat de tien nummers bindt is de afstandelijkheid en kilte waarmee ze gemaakt zijn. En natuurlijk de ijskoude stem van Marc Nguyen Tan. Heat van Colder is tijdelijk nog in de luisterpaal te beluisteren