In Nederland is het nu nog vaak hard zoeken in de schappen naar een exemplaar van een VICE. Bij gespecialiseerde (boek)winkels en galerieën is het blad te bemachtigen. Maar dan heb je ook wat. Veel beeldmateriaal (een middelvinger is een terugkerend element), white trash bloot, bizarre referaten (van namen als Andrew WK en Hunter Thompson) en originele interviewformats. Culthelden Richard Kern en Terry Richardson (de snordragende viespeuk die de mooiste modellen in de bizarste posities vastlegt op een goedkoop cameraatje) passen helemaal in de stijl van VICE. Met enige jaloezie moeten we nu toezien dat bij onze oosterburen een Duitse editie is verschenen. Bij de presentatie van het eeste nummer in de afgeladen Berlijnse Zigaretten Fabrik gonsde het gerucht dat de ex-lover van Pete Doherty, Kate Moss, zelfs met band zou gaan optreden. “Ein blinder 70-jähriger äthiopischer Leprakranker mit 10 gebrochenen Fingern kann genauso gut auflegen wie jeder B-Promi bei irgendeiner Instore-Party für irgendeine schwule Snowboardjeans-Firma,” aldus Amy Kellner over DJ’s in het artikel ‘Fuck You DJ!’ dat in het eerste nummer is gepubliceerd. Nog meer spectaculaire artikelen in het Duitse nummer zijn ‘Gaystapo’, over extreemrechtse homo’s die zonder voorbehoedsmiddelen op feestjes rondseksen en een interview met de leden van Kaizers Orchestra over de KGB. Toch is het rebelse tijdschrift niet het enige waar Vice voor staat; Vice Recordings in Brooklyn is verantwoordelijk voor de Amerikaanse release van Bloc Party, The Streets en Death from Above 1979 en anderen. Daarnaast exploiteert Vice films, tv-programma’s en geeft men boeken uit. Het tijdschrift Vice heeft inmiddels aparte redacties in Australië, Verenigde Staten en Canada, Italië, Japan, Nieuw Zeeland, Scandinavië en het Verenigd Koninkrijk. En eenieder die mee wil doen, wordt via de site opgeroepen om bijdragen te leveren: modellen, schrijvers, ontwerpers - zo’n oproep illustreert precies waar Vice voor staat. Originele ideeën blijven welkom, waar je bij de meeste gearriveerde tijdschriften niet door de haag van uitgevers en pr-medewerkers heen komt. “We waren al twee jaar bezig met de voorbereidingen,” legt de Duitse redacteur Hector Muelas uit in zijn kantoor in Berlijn. “Men is vanuit het Europese hoofdkwartier in Engeland begonnen met mensen hier te benaderen. Ze hebben gepeild bij platenlabels en op interessante feestjes. Zodoende is het van de grond gekomen. In principe heeft ieder land zijn eigen editie, maar we kijken wel altijd of er bij de andere landen iets interessants bij zit, en dat vertalen we dan. Maar het is bij onze Vice zeker Duits georiënteerd.” Waar het blad zich onderscheidt van andere bladen, is de rigoreuze Gonzo-journalistiek die wordt toegepast. “Bijvoorbeeld, als wij iets van een prostituee willen laten zien, laten we haar zelf een stuk schrijven in plaats van een interview met haar te houden.” Zo liet men in 2003 het jeugdige rockbeest Andrew WK zelf een artikel schrijven over waarom feesten zo belangrijk is. “Ik weet trouwens ook dat men vanuit Engeland bezig is met het overwegen van een Nederlandse editie. Er liggen serieuze plannen. Vice is gewoon een erg enthousiaste club; ik zelf schrijf al vanaf mijn zeventiende en kijk verder dan de gebruikelijke journalistiek. De originaliteit en rauwheid van Vice werkt enthousiasmerend. Niet voor niets is het spectrum van Vice zo breed – behalve het tijdschrift worden er films, boeken en muziek uitgegeven.” De Britse Vice hoofdredacteur, Andrew Creighton, bevestigt het gerucht dat er een Nederlandse editie gelanceerd zal worden, begin volgend jaar of zelfs al aan het einde van dit jaar. Wie er allemaal bij betrokken zullen zijn, zal binnenkort bekend gemaakt worden. De Duitse Vice ligt in galerieën en gespecialiseerde boekhandels in de grote steden van Duitsland. De eerstvolgende Duitse editie moet medio september gereed zijn.