Het Nederlandse elektronica duo Drillem speelt net zo makkelijk op indiefestival Metropolis, als komend weekend tussen de dansende massa op Dance Valley. Menig popjournalist is reeds gestrand op de vraag of Drillem met hun kar vol elektronica nu indie of dance maakt – zelf houdt de band het liefst de term ‘indietronics’ aan. Straks krijgt iedereen zijn zin: op hun komende debuut dvd komen de danceversies van hun gehele repertoire gebroederlijk naast de rockversies te staan. “De vergelijking met The White Stripes valt wel vaker, alleen drumt bij ons het mannetje”, grapt Drillems keyboardspeler Jan-Willem van den Ban, die zich bij optredens vaak in de rood-witte bandkleuren hult. “Ik ben trouwens drummer van origine, ik speelde begin jaren negentig in het Britpopbandje Davey.” Van den Ban oefent zijn stroef geworden drumkunst momenteel iedere lunchpauze om half augustus de rockversies van hun repertoire te kunnen spelen. Drillem-zangeres Arjo Klingens bracht reeds enkele albums als gitaarspelende singer-songwriter La Kidda. Zij pakt nu de elektrische gitaar op voor de rockversies. Drillem won als winnaar van de categorie dance van de Grote Prijs een paar dagen studiotijd in de vermaarde Hilversumse Wisseloord Studios. Maar hun elektronische repertoire kan gewoon in de huiskamer opgenomen worden, daar is geen dure studiotijd voor nodig. Daarom kwam het plan om voor hun nog ongetitelde debuut dvd, die eind oktober bij een dvd maatschappij verschijnt, rockversies van hun repertoire te maken. De rocksessies zullen gefilmd worden op zwart/wit 8 millimeter film. De bedoeling is dat de dvd-kijker dan zelf kan switchen tussen de twee versies, want de nummers worden in beide versies even lang. Drillem maakt de rockversies dus niet alleen om arme popjournalisten op het verkeerde been te zetten. “Sommige nummers zijn nu echte liedjes, het nummer Whomb is zelfs een countryliedje geworden”, vertelt Van den Ban. “Andere nummers zijn meer dancetracks. Maar dat is voor ons geen issue - ’t is gewoon wat het is, een hybride van rock en dance. We spelen de rockversies ook voor ons eigen plezier, als uitlaatklep. Het voelt heel lekker om in plaats van al je energie in een muisklik te moeten stoppen weer eens wild om je heen te kunnen meppen.”