Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: De Jeugd Van Tegenwoordig - Voorjekijkendoorlopen (Top Notch/PIAS) Disque Pop de la Semaine: Kanye West - Late Registration (Roc-a-Fella/Universal) 3FM Megahit: Jamie Cullum - Get Your Way (Universal Jazz/Universal) release: 19 september 3VOOR12/Clipper: Nog niet bekend. 3VOOR12 Top 10: 1. Nick Cave & the Bad Seeds (live @ Lowlands, 21-08) Wie er nog aan twijfelde werd overtuigd op Lowlands: Koning Knipmes staat nog steeds op eenzame hoogte (Gerard J. Walhof) 2. Bonnie Prince Billy live op Lowlands 2005 Verbijsterend mooi (Anne Broekman) 3. Lowlands 2005 Flashback Wat waren ze stuk voor stuk goed die "frisse" Engelse bandjes (Jurgen van den Brand) 4. Kanye West - Late Registration (Roc-a-Fella/Universal) Ik zou het ook in de bol krijgen als ik zulke goede platen als Kanye West zou maken (Job de Wit) 5. Editors - Back Room (cd: Kitchenware) Zelfs zonder (eigen) apparatuur, de beste band van de India tent op Lowlands dit jaar (Dave Gibbs) 6. Gorillaz - Dare (DFA mixes - white label, 12 inch) En dan vooral de Soulwax-remix. Zware baslijn, cheesy stemmetje en een paar catchy synthpartijen maken een piekplaat waar elke deejay zijn dansvloer mee kan redden (Aron Friedman) 7. Holopaw - Holopaw (album, Sub Pop/Konkurrent) De snik in de stem van de zanger gaat merkbaar door je merg. Groeiplaat (Menno Visser) 8. at the close of every day – de geluiden van weleer (cd volkoren) Dat is trouwens de beste remedie tegen illegaal downloaden: gewoon hele goede muziek maken (Robert lagendijk) 9. Last Days (film, regie: Gus van Sant) Na vijf minuten weet je het al: Blake (lees; Kurt Cobain) is al zo weg van de werkelijkheid dat het nooit meer goed kan komen (Gerard J. Walhof) 10. Black Rebel Motorcycle Club - Ain't no easy way (van het album Howl Echo/PIAS) Het is tijd voor alle twijfelaars die liever mijmeren over de BRMC van weleer om toe te geven dat dit gewoon een hartstikke goede plaat is! (Anne Broekman) De Lijstjes: David Gibbs draait: Editors - Back Room (cd: Kitchenware) Zelfs zonder (eigen) apparatuur, de beste band van de India tent op Lowlands dit jaar. Athlete - Tourist (cd: Parlophone) De tweede beste band van de India tent dit jaar. Babyshambles - Fuck Forever (cd: Rough Trade) Pete Doherty kan alles maken! Zelfs teleurstellende platen. Job de Wit draait: The Futureheads live op Lowlands (Biddinghuizen, 21 augustus jl.) Hartstikke puntige, erg ritmische, maar daarom niet minder rockende, altijd aanstekelijke, meerstemmige rock 'n' roll van new-wave-snit maar ontzettend eigen, knap en leuk gebracht in de Lowlandse openlucht. Twee frontmannen en iedereen in de band zingt - een extra dimensie aan de scherp gesneden liedjes. Het tofste optreden dat ik dit jaar tot nu toe heb gezien. Beleef dat her op 3voor12's hele leuke Lowlands-site. Michael Mayer op Lowlands (Biddinghuizen, 19 augustus jl.) De dansers in de India-tent zullen nooit meer op dezelfde manier naar een bureaulampje kunnen kijken. Michael Mayer staat niet alleen aan de leiding van het Keulse Kompakt-conglomeraat, hij is ook nog eens de grappigste house/techno-dj achter de draaitafels. Het lampje dat Lowlands naast zijn mengpaneel had geplaatst, werd door de immer lachende en dansende Mayer als lichtshow ingezet. Zelfs toen Ivan Smagghe het al lang van hem had overgenomen, bleef hij keten. Toffe platen ook, trouwens. Kanye West - Late Registration (Roc-a-Fella/Universal) Ik zou het ook in de bol krijgen als ik zulke goede platen als Kanye West zou maken. Toch is Late Registration geen grote egotrip, daarvoor heeft de producer/rapper uit Chicago teveel beroemde gastrappers op zijn nieuwe cd: Jay-Z natuurlijk, maar o.a. ook Nas (!), Cam'ron, Common en nieuwe held Paul Wall. Maar de belangrijkste bijdrage komt misschien wel van componist Jon Brion, die Kanye's hiphop uitbouwt met uitgekiende arrangementen. Menno Visser draait: Holopaw - Holopaw (album, Sub Pop/Konkurrent) Breekbare Amerikaanse liedjespop. De snik in de stem van de zanger gaat merkbaar door je merg. Groeiplaat. Stars - Set Yourself On Fire (album, Arts & Crafts/City Slang/Konkurrent) Goed geproduceerde Canadese liedjespop.Zo lief als de zangeres klinkt, zo SM is het hoesje. Le Tigre - This Island (EP, Le Tigre/Chicks On speed/Konkurrent) Geremixte Amerikaanse liedjespop. In originele staat niet te harden, maar door de vingers van Peaches, Morel en Arthur Baker opeens zeer draaibaar koketterend met het scherpe randje van het origineel. Anne Broekman draait: Bonnie Prince Billy live op Lowlands 2005 Verbijsterend mooi. Soms binnensmond mompelend, dan weer jankend als een coyote, zijn gitaar vastklemmend alsof zijn leven er van afhangt. Je ziet je opa inclusief foute baard, te hoog opgehesen korte broek en pezige benen. Je hoort goudeerlijke liedjes vanuit de diepste krochten van Oldhams ziel. Black Rebel Motorcycle Club - Ain't no easy way (van het album Howl Echo/PIAS) De uitgeklede countryversie van BRMC bevalt me eigenlijk heel goed. De drammerige zang valt eindelijk op haar plek. Het is tijd voor alle twijfelaars die liever mijmeren over de BRMC van weleer om toe te geven dat dit gewoon een hartstikke goede plaat is! Joni Mitchell - Shadows And Light (Asylum) La Mitchell in haar beste periode. De zweverige folk/pop is ingeruild voor groovende jazz/folk. Meeslepend, intiem en altijd goudeerlijk wordt ze begeleid door jazzvirtuozen die hun plek gelukkig heel goed weten, zodat hun freaky solo's en muziektovenarij nooit ten koste gaan van de liedjes. Wie The Drycleaner From Des Moines zo gemakkelijk wegzingt, heeft sowieso mijn respect. Robert Lagendijk draait: Silver Jews - Tanglewood Numbers (album, Dragcity/Munich) Dit album gaat gewoon nog een weekje mee. ‘Sometimes A Pony Gets Depressed’ is een regelrechte hit: catchy liedje, mooi huppeltje en een tekst die een waarheid als een koe herbergt. at the close of every day – de geluiden van weleer (cd volkoren) De mannen van Minco hebben dé oplossing gevonden tegen illegaal downloaden: heel mooi artwork maken. Dit keer in de vorm van een heus liedboek. Hellend vlak is een mooi duet met Spinvis. Dat is trouwens de beste remedie tegen illegaal downloaden: gewoon hele goede muziek maken. Mick Harvey – One Man’s Treasure (cd Mute/EMI) Birthday boy en Bad Seed Harvey mag zich graag op andermans oeuvre storten. Zo nam hij met Nick Cave ooit een covers album op. Zelf nam hij Serge Gainsbourg onderhanden. Nu stort hij zich deels op de eigen catalogus en deels op tijdgenoten als Gun Club, Buckley en Hazelwood. Mooi. Mooi, mooi. Gerard J. Walhof draait: Nick Cave & the Bad Seeds (live @ Lowlands, 21-08) Wie er nog aan twijfelde werd overtuigd op Lowlands: Koning Knipmes staat nog steeds op eenzame hoogte. Blues, gospel en soul (het vrijwel zwarte achtergrondkoor), rock (twee drummers en twee gitaristen), ontregeling (de viool in plaats van de gitaar van Blixa Bargeld), Nick Cave en zijn Bad Seeds versmelten het tot de tekst en muziek van een zwart religieuze eredienst voor God, Satan, liefde en dood. Overrompelend en hartverscheurend. Hopelijk krijgen we nog toestemming van Zijne Majesteit om het concert online te zetten. Venetian Snares - Meathole (cd; Planet Mu) Aaron Funk, zoals hij ingeschreven staat bij de Burgelijke Stand, brengt zo'n vier albums per jaar vol breakcore uit, vrijwel constant van hoge kwaliteit. En dat is knap, razend knap. Ook op Meathole weer een orkaan van uit elkaar getrokken en aan elkaar geplakte ritmes. Ondergedompeld in een bad van aanzuigende en afstotende elektronische en akoestische klanken. Alleen een eerstegraads schizofreen kan er op dansen. Probeer maar. Venetian Snares staat nu op de Luisterpaal. Last Days (film, regie: Gus van Sant) Na vijf minuten weet je het al: Blake (lees; Kurt Cobain) is al zo weg van de werkelijkheid dat het nooit meer goed kan komen. In het laatste deel van zijn "trilogie van de dood" filmt Van Sant zoals de laatste twee dagen van Cobain geweest zouden kunnen zijn. Fictief, en daarom niet Kurt maar Blake. In en rond een deprimerend, 19e eeuws landhuis bij Seattle, met nauwelijks dialoog, in lange scenes met vaste camerastandpunten en vaste shots. En die stijl verbeeldt perfect de eenzaamheid en de vervreemding. Zelden de mythe van de rock 'n' roll zo genadeloos in beeld gebracht gezien. Verwacht geen muziek van Nirvana maar wel een briljante rol van Michael Pitt als Blake. Zie ook de VPRO Gids van deze week en http://www.cinema.nl/lastdays Aron Friedman draait: Diverse Artiesten - Kompakt Total 6 (Kompakt, dubbel-cd) Disque Pop van vorige week en deze week in de luisterpaal. Michael Mayer en de zijnen laten zich weer eens van hun beste kant zien op deze meeslepende compilatie van minimalistische emofunk. Ideaal voor die nazomerse golven van melancholie. Gorillaz - Dare (DFA mixes - white label, 12 inch) En dan vooral de Soulwax-remix. Zware baslijn, cheesy stemmetje en een paar catchy synthpartijen maken een piekplaat waar elke deejay zijn dansvloer mee kan redden. Het zou me niets verbazen als Tiefschwarz hem vanavond in de 11 oplegt. Le Peuple De l'Herbe @ Lowlands 2005 (optreden, zaterdag in Bravo-tent) Grasgepeupel van de bovenste plank. Als je dacht dat Franse drum 'n bass met blazers niets voor jou waren, dan heb je het mis. Ik dacht er ook weinig mee te kunnen, maar bij binnenkomst was ik al snel overtuigd: dit optreden komt in de top drie van beste optredens op Lowlands 2005. Een dikke vette negen... maar eigenlijk nog meer. Jurgen van den Brand draait: Lowlands 2005 Flashback Wat waren ze stuk voor stuk goed die "frisse" Engelse bandjes. Van The Magic Numbers vrijdag waar het speelgeluk van af straalde, een getergde maar toch vriendelijke Maximo Park op zaterdag tot The Futureheads met een strakke set post-punk op zondag. Kijk ze nog eens na op digitaal kanaal On Stage. Fear Factory - Transgression (Roadrunner) Ook zonder gitarist Dino is Fear Factory in staat een strakke set industriele metal neer te zetten. Vernieuwend? Nou naa, maar weinigen haalden het niveau van zanger Burton C. Bell (nu met snor!) die zowel kon grunten als de beste als kon zingen. Luister naar de U2-cover I will follow en hun bewerking van Killing Joke's Pandemonium. Pelican - The Fire In Our Throats Will Beckon The Thaw (Hydrahead/Conspiracy) In het buitenland al de lucht ingeprezen deze tweede Pelican, maar in Nederland blijft het angstvallig stil en ook de platenzaken in Amsterdam weigeren angstvallig deze wereldplaat in hun bakken te zetten. De riffmeisters hebben nu ook dynamiek in de vingers en dat levert een cd op met meer ruimte dan op voorganger Australasia. Anders dus, maar op een andere manier even lekker. Verwacht ze begin volgend jaar in Nederland.