"David was de allereerste DJ die 2 Live Crew in 1984 boekte voor een liveshow in de Metropolis club" roept Scott Weiser (34) sinds 1989 de vaste partner van David Noller in Dynamix II. Rebelbass rond de salontafel met Dynamix II en de Duitse collega-journalist Michael Mück (Cue-mix magazine). We zitten in een bovenwoning in Maastricht, waar een paar uur later brand uitbreekt in de naastgelegen Kringloopwinkel, en er vervolgens een evacuatie plaats vindt… "Ja, de 2 Live Crew…Het was hun eerste live show. Het was in 1984. Ze waren toen nog niet bekend en speelden toen nog maar voor veertig, vijftig man publiek. We boekten ze voor 500 dollar! Dat was voordat zij met de single Throw the Dick bekend werden." David Noller is dé man achter Dynamix II. Het begon allemaal in 1982 met twee Technics SL draaitafels. In zijn highschool periode draaide David Noller (37) electroplaten in het skatepark Trail Skate way in Palm Beach Gardens, Florida. Toen hij 18 was, stond hij wekelijks in de Metropolis, een van de grootste clubs van Florida en gebruikte naast de vocoder ook samples van commercials en films die hij over de platen heen mixte. Nog geen twee weken nadat hij in 1985 afstudeerde als producer aan de Full Sail School for the Recording Arts in Orlando kreeg Noller zijn eerste platendeal bij Bass Station Records. Samen met studiegenoot Lon Alonzo richtte hij Dynamix II op. De eerste plaat van Dynamix II "Give the DJ a Beak" kwam in datzelfde jaar uit en verkocht in totaal 600.000 stuks. In 1986 richtten David Noller en Lon Alonzo het label Chaos Records op waarop de single Techno Bass/Feel the Bass verscheen. ‘Bass Generator/Ignition’ produceerde hij later met Claudio Barrella (Debonaire Records). De eerste release op het Dynamix II label (dat door de ouders van Noller werd opgericht) was Don't Touch That Dial en verkocht ook weer gigantische aantallen. Kort daarna bracht David Noller zijn eerste Dynamix II album uit dat hij alleen produceerde. De rest staat geschreven in de electro geschiedenis boeken. Dynamix II verkocht méér dan vier miljoen platen in twintig jaar tijd, scoorden hit na hit en bleef in al die jaren trouw aan de electrobeat én aan de underground. " We zijn geen zakenmannen, we zijn artiesten. We houden ons niet bezig met onze ‘media output’. We dragen geen DJ rockstar attitude uit. We houden van wat we doen. En dat is electro maken." "Zelfs toen electro overging naar hiphop zijn we door blijven gaan met electro maken. Dat is altijd zo gebleven. Vanaf ‘Give the DJ a Break’. Dat was trouwens de eerste plaat waar een multi-toon baslijn in zat. De drop bass. Die vonden we eigenlijk per ongeluk uit… David was aan het DJ-en en één bepaalde plaat veroorzaakte een flinke feedback van de monitor speakers. Dat geluid hebben we gesampled en zo ontstond de ‘dropbass’. Dat was revolutionair in die tijd. "We hebben daarna - speciaal voor de auto industrie - electrotracks geproduceerd met die dropbass. Want iedereen in Amerika had immers van die grote basspeakers in zijn auto." Michael Mück van Cuemix-magazine is vooral geïnteresseerd in de studio apparatuur die Dynamix II gebruikt en of ze de laptop live gebruiken als sequencer of backup. Er volgt een uitgebreide uitleg over sampling, de multi toon bassen en oldskool apparaten als de Emulator, de term ringing bass en het geheim van Clocknoise, de bass die de haren in je neus laat trillen. We krijgen een kijkje in de Dynamix II keuken. Check de audio bij dit artikel. In mono mét brom omdat de audioplug - in de provisorisch doorgeluste datrecorder van onze Duitse ‘collega’ Michael naar een CD brander - niet goed vast zat. Maarja beter iets dan niets. Van 2003 tot half 2004 had David Noller ook een radioprogramma op zondagmiddag bij major Clearchannel. Primetime tussen één en drie uur s’middags. "Een underground electro radioshow die uitgezonden werd in de zuidelijke staten van Amerika zoals Tenessee. We konden draaien wat we wilden. Breaks, electro, underground electronische muziek, de nieuwe muziek van artiesten uit Florida en de rest van de wereld. Er waren geen beperkingen. Ze waren niet met alles eens wat we draaiden. We draaiden ook wel eens een paar platen waar flink wat propaganda in zat. Die platen waren écht een issue in de States. Ze waren er niet blij mee, maar zeiden er verder niks over. Maarja, zij kwamen ook naar ons met de vraag of we iets wilden doen. Wij niet naar hun en dat scheelt natuurlijk..." Is er al een titel voor het nieuwe album dat in het voorjaar van 2005 uitkomt? Komen er nog re-edits van oudere tracks op te staan? En zijn er ook andere producers bij het nieuwe album betrokken? En op welk label verschijnt het album in Europa? Mute? Internal? Het gerucht gaat dat Sven Vath en Anthony Rother er ook iets mee te maken hebben. Of wordt dat nu allemaal ontkend? "Nee er is nog geen titel. Het album komt in het voorjaar van 2005 in Amerika uit Mastermind/Interscope het label waar ook Sting en Limp Bizkit zitten. DJ Lethal (House of Pain) is de man achter Mastermind. Hij is helemaal weg van onze muziek. En dat terwijl hij een stuk jonger is dan ons en nu zelfs in de positie om David en mij te laten tekenen bij het label. Dat is goed voor ons. Voor de Europese albumrelease zijn we nog in onderhandeling met een paar labels. Wie dat zijn kan ik je nu dus nog niet zeggen. Wat zeg je? Mute? Nee. Hoe kom je daar nou bij. Internal? Wat nou Internal!? Sven Vath en Anthony Rother? Frankfurt? Nee joh!" De tot nu toe erg openhartige en joviale Scott kijkt een beetje bedenkelijk…het antwoord ligt op zijn lippen... maar er ontsnapt geen woord. Hier moeten we het dan voorlopig even mee doen. Hij vervolgt: "In februari verschijnt de single met vier tracks. Met een re-edit van Ignition die we de 5.2 noemen en This is the Sound of the Underground dat we als Jackal as Cyberian Knights alleen uitbrachten in Amerika (Millenium Breaks). Ook Sedona - wat alleen in Amerika verscheen op Monotone – komt op de single. En we hebben keyboardpianist John Robie gevraagd twee tracks voor ons nieuwe album te maken. Een track van hem komt ook op de single. Voor ons is Robie degene die Planet Rock is. Niet Afrika Bambaataa of Arthur Baker maar Robie is de man achter Planet Rock. Hij is degene die de muziek van Planet Rock maakte. Arthur Baker is de sound engineer van Planet Rock. Een hele goeie. Maar Robie is dé player. Hij schreef wereldgeschiedenis met Biomechanic, Freeze IOU en New Order’s Shell Shock, noem maar op. John Robie is onze ‘missing link'. Hij is de beste keyboardpianist van de hele wereld! Hij is niet alleen onze idool maar ook het idool van vele producers." Scott neemt nog een slok van zijn wodka: "De laatste 15 jaar heeft Robie zich niet meer beziggehouden met electro. Een jaar geleden kwamen we hem tegen en namen hem mee naar een show van ons, waar 5000 kids uit hun dak gingen. Hij was compleet verbaasd. We lieten hem zien dat electro weer helemaal in de revival zat. Hij werd heel enthousiast. Het is echt een eer voor ons om na 25 jaar met hem te mogen werken. Hij heeft nooit erkenning gehad voor hetgeen wat hij vroeger teweeg bracht in de electro scene. Hij gaat ook met ons optreden.Daar zijn we heel blij mee! Hij is mijn held. Net als Front 242. Robey is zo bescheiden! Heel stil. Net als Mozart. Geen Tiësto crap! Robie is écht!" (Rebelbass heeft dit echt op tape staan, red) En dan volgt een preview van de albumtracks (het ruwe materiaal) van John Robie en de re-edit Ignition 5.2. Een audio snipper daarvan is aan dit artikel toegevoegd. En Afrika Bambaataa? "Ja, wij zouden Bambaataa zó graag terug brengen! We hebben hem ook benaderd en gezegd dat hij weer electro moet gaan maken, maar hij had er geen zin in. Na Planet Rock heeft Bambaataa zich alleen maar bezighouden met de nieuwe ‘hippe’ muziekstijlen die na de electro periode volgden. Daarom is er ook nooit geen vervolg meer geweest op Planet Rock. Bambaataa zit overal in. Hij is totaal in de war. Dan zit hij weer in de drum ‘n’ bass, jungle al die shit... Wat verkoopt – daar duikt hij bovenop. We hebben drie uur lang op hem ingepraat. Maar hij is de weg kwijt. Onze boodschap drong niet tot hem door. Ik denk als Bambaataa terugging rnaar zijn roots en weer electro maakte zoals hij het deed in 1980 met Arthur Baker en John Robie, dat zou pas een fantastische shock teweeg brengen in de hele muziekscene. Maar inplaats van zichzelf te herontdekken wil hij de sound van…Missy Elliot. (O shit, David! You júst said it, and they got that on tape now…) NB: Op het Rebelbass weblog vindt je de onbewerkte versie van het gesprek, met nog meer sappige details. (zie link)