Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: The Chemical Brothers & Q-Tip - Galvanize (Freestyle Dust/EMI) Disque Pop de la Semaine: Chicks On Speed and the No Heads - Press the Space Bar (Chicks On Speed/Konkurrent) 3FM Megahit: Band Aid 20 - Do They Know it's Christmas? (Mercury/Universal) 3VOOR12 Top 10: 1. Nas - Street’s Disciple (dubbel-cd, Ill Will/Columbia/Sony Music) Stiekum toch de beste? (Kees de Koning) 2. Dave Clarke - Live (cd/dvd, Skint/Sony Music) Mijn buren zijn een stuk minder enthousiast dan ik. (Robert Lagendijk) 3. British Sea Power live in Paradiso (Amsterdam, 27 november) Meer theater graag! (Menno Visser) 4. Candiria - What Doesn’t Kill You… (cd, Type A/import VS) Het gebeurt tegenwoordig wel vaker, dat platenmaatschappijen gewoon een (ruwe) diamant over het hoofd zien. (Edwin Valent) 5. Capleton - The Reign of Fire (VP/Walboomers) Op dit album meer roots-reggaetracks te vinden. En een stevige brok goede reggae met tracks als Number One Song, Real Hot, Wise Up People en Or Wah (van het Steps-riddim) (Andrew Makkinga) 6. Bright Eyes - Lua en Take it Easy (twee singles, Saddle Creek/Munich) Conor Oberst zingt zo kwetsbaar en puur dat je elk woordje wilt oprapen, en stevig vastpakken. Liedjes om te koesteren. (Joost van Liere) 7. Po Girl - Vagabond Lullabies (cd, Nettwerk/import VS) De meisjes Klein, Russell en Davies kwinkeleren dat het een aard heeft in mooie stadswoestijndeuntjes met vage viooltjes en hoekige banjo's (Chris Kijne) 8. Eminem - Encore (cd, Shady/Aftermath/Interscope/Universal) Inderdaad meer van hetzelfde. De titel verraadt het al. Maar nog steeds onmiskenbaar Eminem (Niels Post) 9. Eastern Lane - The Article (cd, Cycle/Rough Trade/Konkurrent) release: 21 februari Maar zowaar: ik ga nu overstag. Het rammelt en het rockt en zit vol bezieling (Herman Roggeveen) 10. Instant Noodles AKA Quizz & Terry - Decibel Magic (12-inch, Battle/Bang!) Een nieuwe week, een nieuwe 24-karaats vet-geluidkraker om naast Tiefschwarz en al die anderen in de platenkoffer te proppen. (Job de Wit) De Lijstjes: Chris Kijne draait: diverse artiesten - Dirty Laundry (Trikont/Music & Words) Er staat inmiddels een file op het kruispunt, ergens in het zuiden van de VS, van de soul en de country. Maar van alle verzamelaars op dat vlak die de laatste tijd verschenen zijn, is dit verreweg de prettigste. Neem het prachtrige Jet Black Daddy Lilly White Mama van rhythm&blues-man Andre Williams dat als motto van de hele muzieksoort dienst kan doen. Boodschap is luid en duidelijk: country is ook negermuziek. Po Girl - Vagabond Lullabies (Nettwerk/import VS) Offspring van The Be Good Tanyas waar de heerlijk Jolie Holland uit voortkwam, doet ook op deze tweede cd niet onder voor het origineel. De meisjes Klein, Russell en Davies kwinkeleren dat het een aard heeft in mooie stadswoestijndeuntjes met vage viooltjes en hoekige banjo's. diverse artiesten - Emmylou Harris: Artist’s Choice (Hear Music/import VS) Zelf gescoord in de Starbucks op Wisconsin Avenue in Georgetown, het leukere deel van Washington (D.C.), waar hij de hele dag op staat. Heel koffielurkend Amerika hoort dezer dag Emmylou's persoonlijk keuze uit een halve eeuw Americana. Ook voor wie niet van koffie houdt. Niels Post draait: Duvelduvel en Opgezwolle live in Lantaren/Venster (Rotterdam, 27 november) Het langverwachte livedebuut van Duvelduvel tijdens het Black Soil-filmfestival. Rotterdam is er voor uitgelopen. Opgezwolle kent zijn plaats en fungeert als opener. En geheel niet onverdienstelijk, zoals je mag verwachten. Duvelduvel doet z'n ding en volgens mij moet dit naar meer smaken. Geweldige avond. Clubtoertje in 2005? Dat het het jaar mag worden van de Opgezwolles, Duvelduvels en Kubussen die dit land rijk is. Blood Brothers - Crimes (cd, Radar/V2) Net zo hectisch, heftig en bizar als hun voorganger Burn, Piano Island, Burn. Maar veel warmer qua geluid. Of zoiets. Wel goed. Eminem - Encore (cd, Shady/Aftermath/Interscope/Universal) Inderdaad meer van hetzelfde. De titel verraadt het al. Maar nog steeds onmiskenbaar Eminem. Kees de Koning draait: Nas - Street’s Disciple (dubbel-cd, Ill Will/Columbia/Sony Music) Mijn favoriete nummer van het gelijknamige album en de huidige Disque Pop. Strijkers, harde hiphop-beats en de poëtische verhandelingen van Nasir Jones. Stiekum toch de beste? Lil Jon & The Eastside Boys featuring Gangsta Boo - Da Blow (cd: Crunk Juice, TVT/Rough Trade) Weer een favoriet van een album dat al eerder in mijn topdrie stond. Ditmaal Crunk Juice, het magnum opus van Lil Jon. Da Blow gaat over cognac, coke, weed en pillen oftewel de betere, urban stimulantia. Het nummer is gemaakt in de traditie van de Texaanse legende DJ Screw, die furore maakte met slow-motion mix-tapes die het best onder genot van codeïne beluisterd konden worden. Screw overleed jaren terug aan een overdosis maar zijn geest leeft voort in dit meesterwerk. Millie Jackson - I Cry (cd: It Hurts So Good, Spring/Universal) Dit nummer ontdekte ik vorige week tijdens een download speurtocht op het internet. Het nummer is meerdere malen gesampeld en heeft de basis gevormd voor een paar van mijn favoriete hiphopnummers maar dit orgineel is ongevenaard. Griezelig dramatische soul in de traditie van Isaac Hayes. Portishead, eat your heart out. Vanaf nu afblijven! Menno Visser draait: The Frames live in Bush Hall (Londen, 30 november) Zou het dan eindelijk gaan lukken met de passievolle Ieren? De frontman brak een snaar en het deerde niet, want de opgetrommelde fanclub zong alles uit volle borst mee. Overtuigend. British Sea Power live in Paradiso (Amsterdam, 27 november) In de zinderende finale hing de gitarist in de reling, beroerde een groupie het orgel, tromde de toetsenspeler door de zaal en werd het publiek helemaal stippelig van de lichtman. Meer theater graag! Check http://3voor12.vpro.nl/concerts. diverse artiesten - The Cool List (cd bij het tijdschrift NME) The Rakes, The Dears, Bloc Party, Art Brut allen vertegenwoordigd op dit gratis kleinood barstensvol talent. Wat had Ben Kamsma weer een goede London Calling, ook achteraf gezien. En als surprise ook nog een prima powertrack The Black Alps op dit cd’tje. Job de Wit draait: Loo & Placido - Rigby Reggae (mp3, twentyq.blogspot.com) Als de Beatles nou naar Jamaica waren afgereist in plaats van naar India, dan had het allemaal heel anders kunnen lopen. Het Franse duo Loo & Placido, mash-uppers van het jaar!, kruist Eleanor Rigby met het riddim van Seeeds Waterpumpee en krijgt het schijnbaar onmogelijke voor elkaar: reggae-Beatles, met Father Mckenzie waarschijnlijk in de rol van rastapriester. Schitterend, net als alle mash-ups die ik van Loo & Placido heb gehoord. Het weblog Twenty Questions biedt er vier aan. Instant Noodles AKA Quizz & Terry - Decibel Magic (12-inch, Battle/Bang!) Een nieuwe week, een nieuwe 24-karaats vet-geluidkraker om naast Tiefschwarz en al die anderen in de platenkoffer te proppen. Er is echt geen ontkennen meer aan, 2004 is/was het jaar van vet geluid, het meest aanstekelijke dance-genre sinds, nou ja, het vorige. Het is de huppelende bassynthesizer die het 'm doet, denk ik, maar eerlijk gezegd wil ik niet precies begrijpen hoe het werkt. Nog niet, niet nu, niet wanneer je het momentum zo veel mogelijk moet beleven. Sonny Rollins - Strode Rode (cd: Saxophone Colossus, Prestige) Als je denkt dat je niet van jazz houd, heb je waarschijnlijk nog nooit zoiets fenomenaals als Saxophone Colossus van tenorsaxofonist Sonny Rollins gehoord. Ik heb misschien vier jazzplaten, eerlijk gezegd heb ik nooit tijd genomen om me daar ook nog eens erg in te verdiepen. Dank dus aan Opgezwolle-rapper Sticks, die zijn nieuwe cd de titel Microphone Colossus meegaf en daarmee verwees naar een lp uit 1956 die ik dan maar eens moest beluisteren. Lieve hemel, wat mooi. Edwin Valent (Bruut!) draait: Eastpak Resistance Tour Compilation 2004 (Side One Dummy/import VS) Helaas heb ik dit jaar verstek moeten laten gaan bij de Resistance Tour. Zonde, want de line-up was wederom oké. Dus ik heb me deze week maar vermaakt met dit kleinood, waar je full-speed ahead door 26 nummers heen wordt geknald. Inclusief ‘rare material’ van The Bones, Ignite en Kill Your Idols. Compenseert niet het ‘missen’, maar verzacht het wel! Candiria - What Doesn’t Kill You… (cd, Type A/import VS) Het gebeurt tegenwoordig wel vaker dat platenmaatschappijen gewoon een (ruwe) diamant over het hoofd zien. Een heel goed voorbeeld is Candiria. Wat een band en wat een plaat! Ik draai ‘m al lang, maar het blijft boeien. Dus wanneer wordt deze plaat eindelijk eens uitgebracht in Europa? Platenlabels; ik zeg het nog één keer: C-A-N-D-I-R-I-A ! X-Acto - Benefit (split-cd met Ignite) (Ataque Sonoro/import PT) Druk op zoek naar een plaat, kwam ik deze topper in mijn collectie weer eens tegen: X-acto… een straight-edge band uit Lissabon. En het heeft iets charmants. Beuken met walvisgeluiden en hoge zangstem. X-acto is overigens in 1999 uit elkaar gegaan en weer samengekomen in de band Sannyasin. In 2002 was de pret alweer voorbij. Maar naar wat ik gehoord heb, komen ze misschien in 2005 weer bij elkaar… (Last van mood swings?) Joost van Liere draait: Bright Eyes - Lua en Take it Easy (twee singles, Saddle Creek/Munich) Conor Oberst zingt zo kwetsbaar en puur dat je elk woordje wilt oprapen, en stevig vastpakken. Liedjes om te koesteren. Begin volgend jaar komt Bright Eyes met twee platen, I’m Wide Awake This Morning en Digital Ash in a Digital Urn. De singles zijn een voorproefje. Gelukkig nieuwjaar. Kasabian - Processed Beats (cd: Kasabian, RCA/BMG) De hele avond op repeat en je hebt een mooi feestje. Hiervan krijgt zelfs bovengetekende zin om te dansen. Verplicht draaien in elke club graag. Razorlight - Rip it Up (cd: Up All Night, Vertigo/Universal) Vierentwintig uur per dag op MTV2 en nog steeds leuk. “Hey girl, get on the dancefloor. And rip it up, yeah. That’s what it’s there for.” Lekker! Maurice Woestenburg draait: BJ Nilsen - Fade To White (Touch/Konkurrent) Het album zal pas begin volgend jaar in de schappen te vinden zijn, maar is inmiddels al prima via het internet leverbaar. Hazard was tot voorkort het pseudoniem van Benny Jonas Nilsen. En onder zijn eigen naam pikt hij de draad op waar het laatste wapenfeit van Hazard ophield. Ook op Fade to White zijn veldopnamen de klankbron, ofschoon de digitale bewerking een iets venijniger aanpak kent. De drones zijn wat robuuster en donkerder van aard; koud en warm tegelijk. Food - Last Supper (cd, Rune Grammofon/Universal) De trompettist Arve Henriksen is een belangrijke spil in de kliek rondom het Noorse - en altijd verrassende - Rune Grammofon-label. Zo maakt hij deel uit van Supersilent en verschijnen er ook solo-albums van zijn hand. In Food treft Henriksen een goede sparringspartner in de persoon van de Engelse saxofonist Iain Ballamy. Een subtiele tweestrijd, in goede harmonie, ondersteund door bas, percussie en lichte elektronica. The Necks live op het SJU Jazzpodium (Utrecht, zaterdag 27 november) Een schrale bezetting, zo lijkt het. Bas, drums en piano. Toch weet het Australische trio met dit beperkte instrumentarium veel eer te behalen. In een optimale spanningsboog, zonder enige onderbreking (en de set duurt maar liefst zeventig minuten), worden minimal instrumentals gebracht die sterk steunen op de repetitieve en kleurrijke klankpatronen. Doortastend, ingetogen en onverstoorbaar. The Necks! Herman Roggeveen draait: Eastern Lane - The Article (cd, Cycle/Rough Trade/Konkurrent) release: 21 februari Met die eerste plaat kon ik weinig. Dat heb ik vaker, dat iedereen lyrisch is over een nieuw bandje en ik daar niet in mee kan gaan. Maar zowaar: ik ga nu overstag. Het rammelt en het rockt en zit vol bezieling. Jóhann Jóhannson - Virthulegu Forsetar (cd, Touch/Konkurrent) Uit de categorie Vuile Toon. Vier IJslandse soundscapes waarin de hobo’s, trompetten en andere blazers ingetogen overheersen, bijgestaan door minimale electronica. Vanavond de bijbehorende dvd eens bekijken. The Unicorns - Who Will Cut Our Hair When We’re Gone? (cd, Ruff Trade/Konkurrent) Alleen al het hoesje is leuk. Een vrolijke regenboog doorboord door een bliksemschicht. Het gaat natuurlijk om de muziek. Afgelopen week goed mee wakker geworden. Andrew Makkinga draait: Camron- Purple Haze (cd, Roc-a-Fella/Universal) Nieuwe lp van de uit Harlem (New York) afkomstige rapper die in zijn jeugd nog in een rapcrew zat met Big L en Ma$e. Leuke, maar geen uitzonderlijk goede plaat met bijdragen van Timbaland, Kanye West, Jaheim en de hele Dipset-crew. Vybz Kartel- Wife Roll (7-inch, Young Blood/import JA) Na de held Beenie Man nu ook Wayne Marshall en de Chief 4 Star from Portmore: Vybz Kartel met zijn versie op één van de laatste knallers van dit jaar, het Stepfather-riddim. Capleton - The Reign of Fire (VP/Walboomers) Alweer een nieuw album van King Shango, beter bekend als Capleton. Op dit album meer roots reggae tracks te vinden. En stevige brok goede reaggae met tracks als Number One Song, Real Hot, Wise Up People en Or Wah (van het Steps-riddim). Robert Lagendijk draait: Dave Clarke - Live (cd/dvd, Skint/Sony Music) De superhectische set die Dave Clark op Pinkpop speelde, is nu op cd verschenen. Mijn buren zijn een stuk minder enthousiast dan ik. Er zit ook een dvd bij om alles nog eens rustig na te kijken. Adam Green - Gemstones (Rough Trade/Konkurrent) release: 24 januari Tweede solo-album van Adam Green, een New Yorker die veel te wijs is voor zijn leeftijd. Zeg Gemstones en je zegt jaren zeventig. Green moest toen nog geboren worden. Het album doet denken aan een avondje Wiekent Kwis met Little Jimmy Osmond als muzikale gast. Zet de partysticks vast klaar. Op naar de marmottenbak! The Soundtrack Of Our Lives live in de Melkweg (Amsterdam, 31 november) De zanger lijkt op Brian Wilson in zijn dikste dagen, de drummer op Mike Love in zijn meest irritante dagen. Maar TSOOL klinkt absoluut niet als The Beach Boys. Wat The Darkness doet voor hardrock/metal doet TSOOL voor hardrock/bluesrock. Je hoort zowel The Who als Procol Harum. TSOOL slaagt waar Robert Pollard al zijn leven van droomt (namelijk hele goede liedjes wél afmaken). Binnenkort op 3VOOR12 te beluisteren!