Om tien voor twaalf gaat het geroezemoes, gejuich en geschreeuw en gelach in de zaal nog een tandje hoger. Het reguliere Club 3VOOR12 publiek, aangevuld met tientallen nieuwe gezichten is zich na het uitroepen van de nummer 2 positie van U2 bewust dat er nog maar 1 mogelijke winnaar van de Song Van Het Jaar 2004 kan zijn: Franz Ferdinand! En als dan ook de champagne en de bitterballen rondgaan komt de zaal tot een door Obersturmbahnführer Boots spontaan geregisseerd hoogtepunt als mede-presentator en popstatisticus Job De Wit met overslaande stem bekend maakt dat ja, inderdaad, Franz Ferdinand (met een historische 'landslide'-zege van 7573 punten!) nummer 1 is geworden met Take Me Out. Ter vergelijking: U2's Vertigo , de nummer 2, kreeg 2523 punten van de VPRO luisteraars. En dan kan het dak er af, en maakt uw gastheer voor de eerste keer in zijn Song Van het Jaar Top 100 - geschiedenis mee dat niet een live uitvoering optreden maar gewoon het DRAAIEN van de nummer 1 tot een euforische, dansante stemming leidt. Die euforie is er niet zomaar gekomen. Daarvoor moeten we niet alleen zijn bij het driekoppig presentatie-monster Janssen/DeWit/Boots, maar vooral bij de gast-optredens van Spider Rico, Mono, Scram C Baby en Stijn. Om met de Belgische dans- en sexjunk te beginnen: Stijn steelt al meteen aan het begin van de uitzending de show door in zijn eentje -met slechts twee microfoons en een loopmachientje- het nummer One Evening van Feist als een steeds ingewikkelder wordend vocaal klanktapijt aan het publiek te presenteren. Het gemak waarmee de Brusselaar zich op het podium beweegt en de manier waarop hij zonder gene zichzelf durft te zijn, zorgen meteen voor een goede sfeer. Die alleen maar beter wordt door de optredens van Spider Rico, die niet alleen hun eigen 'hit' I Don't een fenomenale uitvoering geven, maar nog meer indruk maken met een spetterende uitvoering van Bloc Party's Banquet, waarmee de vier Hagenese rockschoffies bewijzen nu al bij de absolute top van Nederland Gitaarland te horen. Snaren sneuvelen, meisjes gillen, billen trillen, bier bruist en de club zindert van genot. En dan hebben we het nog niet gehad over Scram C Baby, die naast hun eigen King Bolo een vet groovende versie van Jay-Z's 99 Problems neerzetten, en over Mono, die behalve met hun eigen Song In A Song de handen zeer nadrukkelijk op elkaar krijgen met hun medley van -je moet maar durven- Drop It Like It's Hot/Trick Me (Snoop Dogg/ Kelis). Als je vier 'kleine' acts uit De Lage Landen zo goed ziet presteren, kan het hart van een gastheer alleen maar gaan gloeien. En dat gloeiende hart werd na afloop geflambeerd in veel champagne en andere dranken, want niet alleen was het een historische (20ste!) Song van het Jaar-uitzending, het was tevens naast een radioshow de eerste webcast met een extra camera, die behoorlijk professioneel bespeeld werd door Luc Janssen, zodat het bijna 'echte' tv werd. Als ik een slimme tv-baas was, had ik er een Pop-Kerstspecial op Nederland 3 van gemaakt, maar goed, dit terzijde. Joe kan godzijdank de covers die Stijn, Spider Rico, Scram C Baby en Mono hier op de site in video terugvinden. De hele uitzending blijft in audio tot in lengte van jaren afluisterbaar. Wat mij betreft tot 19 januari, voor de eerste Club 3VOOR12 van het nieuwe jaar, als we The Kills, Coparck en Pitchtuner te gast hebben. Maar je mag ook naar onze speciale live uitzendingen luisteren en kijken als we van 13 t/m 15 januari op Eurosonic/Noorderslag zijn, waar ook ik zei de gek acte de presence zal geven.