Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: Wiley - Treddin' on Thin Ice (XL/V2) release: 26 april Single van de Week: Erlend Øye - The Black Keys Work (Phonique Remix) (!K7/PIAS) (geen 3FM Megahit wegens '80s Request-week) 3VOOR12 Top 10: 1. Iron & Wine - Our Endless Numbered Days (Sub Pop/Konkurrent) Hij zingt lieve liedjes. (Leonieke Daalder) Of je vindt dit mooi of je vindt dit een kweel met een stel zeurpieten. (Robert Lagendijk) 2. Extince live Dat Extince mag zegevieren. (Niels Post) Een gesmeerde hiphop-show om heel erg blij van te worden (Job de Wit) 3. Spektrum - Enter the ... Spektrum (Playhouse/News) Misschien wel het beste album van dit jaar. (Robert Lagendijk) Nina Hagen meets Schmiegel in de disco. (Luc Janssen) 4. Bobby Bare Jr's Young Criminals Starvation League - From The End of The Leashe (Bloodshot/Munich) Absotute tophit: Let's Rock&Roll. (Chris Keijne) Voor extra pret ditmaal ook extra blazers. (Menno Visser) 5. T.Raumschmiere featuring MC Soom T - A Million Brothers (Mute) Ravebeest en LFO-man Mark Bell kwam, zag en overwon! (Lady Aida) 6. Bob Dylan - Live 1964: Concert at Philharmonic Hall (Columbia/Sony Music) Voor de echte gelovige followers van His Bobness is het natuurlijk gesneden koek, de opnamen van 31 oktober 1964 in de Philharmonic Hall in New York. (Chris Keijne) 7. Coco Rosie - La Maison de Mon Rêve (cd; Touch And Go/Konkurrent) Coco Rosie zijn de Canadese zusjes Bianca en Sierra Casady die op hun debuut geniaal simpel alt.country mengen met vocale en electronische gekte. (Gerard Walhof) 8. Tyrades - Live in Vera (Groningen, 15 april jl.) Prachtige zeg maar "punkversie van Devo" uit Chicago. (Evert Nijkamp) 9. Soulwax - This is the Excuse (mp3) Elke scheet die Soulwax laat is heet. (Sander Kerkhof) 10. The Rocks - Yessssssss!!! (Scratchy/Konkurrent) De titel van het album is al tamelijk briljant. Yesssss!!! (Leonieke Daalder) De Lijstjes: Lady Aida draait: Kenny Larkin - The Narcissist - (Peacefrog/import Japan) Europa moet nog even wachten op Kenny Larkins nieuwe album (31 mei). In Japan is ie al uit. Een paar snippertjes in RealAudio die veelbelovend klinken. Kenny is back! http://www.cisco-records.co.jp/cgi/item_detail.php?qId=100326 T.Raumschmiere featuring MC Soom T - A Million Brothers (Novamute/PIAS) release: 10 mei Ravebeest en LFO-man Mark Bell kwam, zag en overwon! Voor wie het rustiger aan wil doen prikt naar de uitgeklede downtempo dubremix van Sub Species of de Pole-versie met MC Soom T. verpakt in een sub-laag waar Ed Rush nog een puntje aan kan zuigen. Putsch '79 - Putsch (Clone) De Finse italodiscofunk van Sami Liuski en Pauli Jylhänkangas laat alle sneeuw aan de poolcirkel voorgoed smelten. Hartverwarmend à la Metro Area. Leonieke Daalder draait: Scissor Sisters - Take Your Mama (Polydor/Universal) Ik had ze eigenlijk als TE middle of the road terzijde geschoven, maar telkens als er weer een nummer van de Scissor Sistors in één van de 3voor12-nonstopkanalen langskomt, betrap ik mezelf erop te denken: "Dit is goed, wat is het ook alweer?" Morgen live te zien in Nighttown tijdens Motel Mozaïque. Berichten uit het veld melden dat het erg goed moet zijn. Ik geloof het. Nou maar hopen dat 3VOOOR12 toestemming krijgt voor het maken van opnames. The Rocks - Yessssssss!!! (Scratchy/Konkurrent) De titel van het album is al tamelijk briljant. Dat gecombineerd met een op de achterkant afgedrukt citaat uit een recensie: "It's loud. It's hope. It's God. And it's fucking alive!!!" doen vermoeden dat het alleen maar kan tegenvallen. En laat dat nou niet het geval zijn. Yesssss!!! Iron & Wine - Our Endless Numbered Days (Sub Pop/Konkurrent) Het zal wel door de zon komen maar ik hoor het zuiden van Amerika. Ik zie de moerassen, de bossen met baardmos, de waterhyacinten en een man met een gitaar op een veranda. Hij zingt lieve liedjes. Chris Kijne draait: Bobby Bare Jr's Young Criminals Starvation League - From The End of the Leashe (Bloodshot/Munich) Op zijn tweeënenhalfde cd met de steeds van samenstelling wisselende Young Criminals Starvation League heeft Bobby Bare jr. (sr. is de country-hero Bobby Bare) zijn vorm helemaal gevonden. En wel een absolute topvorm waarin zijn countrystem feilloos matcht met de muziek die van Nashville naar de garages van Seattle en de rock-keldertjes van Chicago en New York raast. En dat liefst binnen één nummer en drie keer heen en weer. Absotute tophit: Let's Rock&Roll. Jolie Holland - Escondida (Anti-/PIAS) De kleine Texaanse redhead met de ontroerende beentjes heeft een stem als Billie Holiday die ze rond een soort zeflverzonnen ouderwetse Mountain-tunes wikkelt. Al kruipt ze op deze nieuwe cd ook een beetje uit de countryschulp met jazzy liedjes en arrangementen. Zelden zo'n soepel strottenhoofd gehoord en net als op haar debuut, het in eigen beheer uitgebracht Catalpa, is het muzikale deel even verrassend als Jolies vocale acrobatiek. Bob Dylan - Live 1964: Concert at Philharmonic Hall (Columbia/Sony Music) Voor de echte gelovige followers van His Bobness is het natuurlijk gesneden koek, de opnamen van 31 oktober 1964 in de Philharmonic Hall in New York. Want als echte bootleg waren ze er al jaren, maar nu ook officiëel als zesde deel in Columbia's Bootleg Series. Dylan op zijn 23e, op de eerste toppen van zijn kunnen en roem, in de tijd dat hij, zijns ondanks, nog voorman van een een politieke stroming was. Helaas is ook dat aspect nog even actueel als toen. Maar draai hem vooral om weer even zeker te weten dat iedereen die beweert dat Dylan niet kan zingen een gaatje in zijn hoofd heeft. Gerard Walhof draait: Jospeh Suchy, Hydrus en Kettel (15-04, )toon)-festival, Toneelschuur, Haarlem) De Keulse gitarist Joseph Suchy verraste vorig najaar met zijn derde solo-album Calabi.Yau en onlangs samen met Ekkehard Ehlers en Franz Hautzinger met Soundchambers. In de nieuwe, door Joost Swarte schitterend ontworpen Toneelschuur hield hij de controle over zijn onderzoek naar de grenzen van het gitaargeluid. Klanken kort en lang sprankelden als ijskristallen in dan weer ijle, dan weer dichte wolken van geluid. Met gevoel voor estethiek, met geduldige beheersing van gitaar en effectapparatuur. Daarna presenteerde het Nederlandse label Narrominded de split-lp van Hydrus en Kettel met optredens. Eerst apart, daarna samen. Herman Wilken en Almer Lucke alias Hydrus speelden achter hun laptops een aanstekelijke, ritmische, open set die naadloos werd gevoldg door die van Reimer Eising alias Kettel. De Groninger maakte opnieuw duidelijk waarom hij met Funckarma het grootste talent in Nederland is. Onverwacht spannende ristmisch wendingen, glijdende melodische patronen met groot gevoel voor melancholie. Schitterend ook om 'm af en toe te zien bekketrekken en schokschouderen in het blauwgrijze licht van zijn scherm. Als trio leken ze twee tot drie keer aan te zetten voor een climax in hun improvisatie maar het Grote Klaarkomen bleef toch uit. Fijne avond met een geconcentreerd publiek. Nog drie avonden )toon) te gaan. Met krasse knarren van de kraut, Ellen Allien en Bpitchcontrol en Encre. Hoera. Jack Rose - Two Originals of... Red horse, White Mule & Opium Musick (cd; Beautiful Happiness) Jack Rose is gitarist bij het trio Pelt maar exploreert solo nog meer de overeenkomsten tussen en de integratie van verschillende snaarstijlen met net zo goed wortels in de Appalachen als in Noord- India. Om alles bijeen te brengen in schitterende, bijna academische gitaarstukken met ook nog liedjeskwaliteit. Op dit album zijn twee obscure lp's bijeengebracht en voorzien van twee onbegrijpelijke dus vermoedelijk humoristisch bedoelde musicoligische beschouwingen. Een avontuur van een van de waardige erfgenamen van wijlen John Fahey. Coco Rosie - La Maison de Mon Rêve (cd; Touch And Go/Konkurrent) Coco Rosie zijn de Canadese zusjes Bianca en Sierra Casady die op hun debuut geniaal simpel alt.country mengen met vocale en electronische gekte. Dat leidt tot een vrolijke kaleidoscoop van gerelativeerde dromen en nachtmerries. Je zou ze niet achter het fornuis of in je bed willen hebben want dat leidt vermoedelijk alleen maar tot aangebrande pannen en een hysterische lachbui. Maar regelmatig een ritje in deze muzikale sprookjestuin doet je erg goed. Prachtige, regelmatig ontregelde stemmen ook. Wanneer in Nederland? Job de Wit draait: Extince live in Atlantis (Alkmaar, 9 april jl.) "Nou Alkmaar uit volle borst..!" Consumpties waren niet eens verplicht in Atlantis en wie had er ook tijd voor een slokje terwijl Extince in volle vaart met zijn show bezig was? De langverwachte tournee van Neerlands sympathiekste egotripper is een niet te missen hoogtepunt van het culturele seizoen. En een gesmeerde hiphop-show om heel erg blij van te worden. Gaat dat zien, dit weekend bijvoorbeeld in Sittard, Maastricht of Sneek. Zie extince.nl voor complete concertlijst. Wiley - Treddin' on Thin Ice (XL/V2) release: 26 april Producer/mc Wiley heeft zijn eigen genre uitgevonden en dat zeggen weinig muzikanten hem na. Treddin' on Thin Ice is de eerste en dus beste eski-cd allertijden: zompige synthesizerhop, spannende cello 'n bass en verrassend gevoelige garage-rap. Iets volwassener (dat is verder geen waarde-oordeel) dan de plaat van Dizzee Rascal, afkomstig uit dezelfde hoek in Oost-Londen. Wiley's populairste riddims van de afgelopen twee jaar zijn alleen als korte intermezzo's opgenomen. Ik bewaar mijn white-labels gelukkig veilig in de platenkast. Märtini Brös live op Club Mono in de Melkweg (Amsterdam, 9 april jl.) De muzikale invloeden van de Märtini Brös bestaan voor 80% uit de drumcomputerbeat van New Orders Blue Monday. De Duitsers trakteerden Club Mono op een ijzersterk electropopconcert met even veelrock 'n' roll als acid-house. De beats waren stuk voor stuk om je vingers bij af te likken. Nieuwe cd komt eind mei! Menno Visser draait: Bobby Bare Jr's Young Criminals' Starvation League - From The End Of Your Leash (album, Bloodshot/Munich) Bobby Bare vertrouwde me in een interview ooit toe dat hij als klein jongetje altijd de T-shirts van zijn beroemde vader verkocht, maar dat bij zijn eigen concerten meisjes nooit shirtjes willen ruilen pal voor de merchandise-stal... Sindsdien is het nooit meer goed gekomen, en gelukkig maar. De beste tragische teksten uit de alt.country-hoek, ook nu weer. Voor extra pret ditmaal ook extra blazers. Real Ones - This is Camping (album, Idol Media) Sinds Sufjan Stevens wordt 2004 blijkbaar het jaar van de terugkeer van de banjo. Ook deze Noren (op een Nederlands label!) hebben wel oren naar dat onderschatte instrument. Hun Bratislava van songfestivalkwaliteit kan een superhit worden in alle Bierstuben van deze wereld, mits commerciëler geremixed. The Divine Comedy - Absent Friends (album, Parlophone/EMI) Zwelgen in Britishness kan ook nu weer op dit zoveelste Divine Comedy-album van constante kwaliteit. Piekfijne arrangementen, teksten strak in de leer. Morrissey zal hard moeten blokken met zijn comeback, wil hij deze Neil Hannon evenaren. Niels Post draait: Extince live in Waterfront (Rotterdam, 10-4-2004) Uitverkocht huis en Extince met entourage in topvorm. Het is respectvol en indrukwekkend een minuutje stil voor het optreden ter nagedachtenis aan rapper Helderheid van de Tuigcommissie en dan barst het feest los. Het was dan ook bijna een thuiswedstrijd, de mensen die Extince om zich heen verzameld heeft zijn allemaal Rotterdammers: de Klopdokter, DJ Code Red en ook de zangeres. Meen ik. Extince is goed te verstaan en dat zorgt bij een ieder voor een glimlach op het gelaat. Laat maar komen dat festivalseizoen. Dat Extince mag zegevieren. John Wilkes Booze - Five Pillars of Soul (Kill Rock Stars/Konkurrent) Een paar pretentieuze kunststudenten uit de middle-of-nowhere (Bloomington, Indiana?) dachten dat het wel een aardig idee was om vijf EP's te maken, elk geheel op één van hun helden geinspireerd. En zo geschiedde, die helden zijn Melvin van Peebles, Tania Hearst, Albert Hayler, Marc Bolan en Yoko Ono. Alles over het hoe en waarom wordt uitgelegd in het boekje. Kill Rock Stars heeft de vijf EP's voor je verzameld op één handige compact disk. Samengevat komt het hier op neer: Inhale soul, exhale the ego. Ik moest even denken aan The Make Up. Maar die hebben ook alles bij elkaar gejat, dus er zullen nog wel 101 andere bands zijn die de oplettende luisteraar er in terughoort. Maak niet uit, gewoon goed. Aveo - Battery (Barsuk/Munich) Tja, wat kan je er over zeggen? Hoe indie-rock kan je zijn? En ze komen ook nog uit Seattle. Aveo gaat er heel ver in. Geproduceerd door indieheld in wording Phil Ek (je zou hem kunnen kennen van z'n werk voor Modest Mouse, Les Savy Fav, Pretty Girls Make Graves, Built To Spill en nog een paar bands die vast beter zijn dan die band van je vriendje). Prachtige plaat. Ze spelen as dinsdag op de cd-presentatie van Taxi to the Ocean in Stairway to Heaven te Utrecht.... of-all-places. Ben bang dat Henk Westbroek er niet veel aan vindt. Robert Lagendijk draait: Masters Of Reality/Chris Goss - Give Us Barabbas (cd Brownhouse/PIAS) Twee weken geleden bewees Chris Goss op het podium van Club3VOOR12 de ware koning van de Amerikaanse westkust te zijn. Met groot gemak slaat hij het publiek om de oren met zijn bluesy powerballads. Wat een stem. Gelukkig is het album ook zo mooi. (p.s. verwacht geen stoner-rock-cd) Iron & Wine - Our Endless Numbered Days (cd Sub Pop/Konkurrent) Of je vindt dit mooi of je vindt dit een kweel met een stel zeurpieten. Ik vind ze dus mooi. Vooral bij het ontbijt. Spektrum - Enter The ... Spektrum (cd Playhouse/News) Misschien wel het beste album van dit jaar. Superaanstekelijke electropop en helemaal van deze tijd, ondanks de vele stijlverwijzingen naar de jaren tachtig. Sander Kerkhof draait: Soulwax - This Is The Excuse (mp3) Elke scheet die Soulwax laat is heet. Dus ook deze vinyl-only promo die deze week opdook op het net. Maar hij klinkt helemaal niet als Soulwax! Eerder als een strakke (en te gekke) electrotrack van LCD Soundsystem. De Dewaeles laten de aandacht voor dit 'tussendoortje voor onszelf om te draaien' gelaten over zich heen komen. Dit is NIET de nieuwe richting van Soulwax, de gitaren zijn niet ingeruld voor samplers verzekeren de kenners ons, alhoewel 'Excuse' waarschijnlijk wel op het in augustus te verschijnen album zal opduiken. Prince - Musicology (NPG/Columbia/Sony Music) Kan hij het toch nog, die ouwe MF? Een beetje wel, een beetje niet. Musicology is een sterke single met hitpotentie. En dankzij de clip, die wel wat doet denken aan Outkast, is Prince voor het eerst sinds ruim tien jaar weer op TMF en MTV te zien. Niet alles op Musicology is beter dan wat de man in de jaren negentig klaarspeelde Maar de funk, de Linn Drum en Candy Dulfer komen nog één keertje uit het purperen doosje voor een prima genietbare plaat. De meester is terug, voor even. The Shins - Kissing the Lipless (Sub Pop/Konkurrent) "I Want You Buried In The Yard!!" Meezingen tot je niet meer zingen kan met James Mercer. Vrijdag op Motel Mozaïque, ik sta vooraan. Luc Janssen draait: Throbbing Gristle - Mutant Throbbing Gristle (Novamute/PIAS) Eighties sex-alquiada-outfit TG gemuteerd door hun volgelingen Carl Craig, Simon Ratcliffe en Two Lone Swordsmen o.a. Respectvol gedaan maar eigenlijk nog te netjes. TG was kunst, dit een kunstje. Trillend kraakbeen wordt prothese. The Eighties komen nooit meer terug. (Ik ben) Gelukkig! Superpitcher - Here Comes Love (Kompakt/News) Ooh! De Cologne. Aksel Schaufler maakt al drie cd's lang gevoelige electropop.Hoogtepunten: People (I Don't Need People) en Lovers Rock. Klinkt als basisgeluk. Al wie stapschoenen bezit zet Superpitcher in zijn/haar Musikverlag. Spektrum - Enter the... Spektrum (Playhouse/News) Nina Hagen meets Schmiegel in de disco. Disque Pop. Norbert Pek draait: Morrissey - Irish Blood, English Heart (single, Attack/BMG) release: 10 mei “To be standing by the flag not being shameful." De nieuwe Morrissey-single is er weer één vol politieke boodschappen. Met de hoop dat iedereen de Tories en Labour opgeeft. Wat we vooral horen, is een erg sterke single die voor Smiths-termen ook erg stevig genoemd kan worden. Het eerste visitekaartje van het nieuwe Morrissey-album is veelbelovend. Under Byen - Det er Mig der Holder Traeerne Sammen (cd, Excelsior/V2) release: 10 mei Vorig jaar stonden ze op dat prachtige paradijsfestival Haldern. Een groot gezelschap met mensen die in de brandende zon bij de eigen nummers leken weg te dromen. Sigur Rós meets Björk. Een dankbare taak voor het Excelsior-label om het album in de lage landen uit te brengen. Tindersticks - Working for the Man (2cd, Island/Universal) Een overzicht van wat de Tindersticks tussen 1992 en 1999 voor elkaar hebben gekregen. Een tijd waarin de band die drie klassiekers heeft uitgebracht: first album, second album en Curtains. Working for the Man laat niet alleen de bovenkant van de duistere nachtclubmuziek horen maar komt ook met b-kantjes, 7”-uitgaven en alternatieve versies van bestaande nummers. De verzamelaar zal het allemaal ongetwijfeld al hebben (and so do I) maar het wordt zo wel heel fijn op een rijtje gezet. Evert Nijkamp draait: Tyrades live in Vera (Groningen, 15 april jl.) Prachtige zeg maar "punkversie van Devo" uit Chicago. Ze waren geweldig gisteren, een must, erg leuke zangeres en drie rare kerels maar wat een muziek. Na een paar dagen achter een computer word je in hier in één keer weer helemaal mens onder de mensen van. Vanavond misschien in Leiden, mail seetz@kalium.nl daarover... Opvallen is natuurlijk weer dat terwijl er in de VS een hoos aan geweldige bandjes opkomt die wave met garagerock combineren in Nederland (bijna) niemand daar een flauwe notie van heeft. Totdat zoiets echt doorbreekt en dan heeft bijna iedere popjournalist het een jaar lang in iedere krant en in ieder tijdschrift over een hype ("hoe heten ze ook alweer, Meg en ...?). Anyway, de Tyrades zijn een forse golf in deze hoos. Voor degene die wat namen wil: The Tyrades dus, The Epoxies, The Functional Blackouts, Lost Sounds, Destruction Unit, The Ponys, The Fuse!, Intelligence, The Minds, The Dipers, Popular Shapes, A-Frames, The Spits en ik vergeet er zo nog tien. Ik denk (en hoop) dat een van deze bandjes het zal maken, en mocht dat zo zijn dan wil ik het woord hype dus niet horen... Had je potdikke maar op moeten letten. Fifty Foot Combo live in Vera (Groningen, 22 april jl.) Een kraker volgende week. Na vier of vijf albums eindelijk in de club deze Belgische surf/rock'n'roll/partyband. Ik zag ze een keer (op Eurosonic 2003, dat festival dat veel leuker was dan Eurosonic 2004) en daar bliezen ze me weg met een sound die alleen nog maar te vergelijken is met Man Or Astroman? in hoogtijdagen. Komt dat zien. Electric Eel Shock live in Vera (Groningen, 23 april jl.) Maffe Japanners met een hardrocktic die op basis van die hardrock een soort funcore maken. Zeer leuke liveband, waren vorig jaar 't voorprogramma van niemand minder dan Danko Jones. Janneke Riplet draait: Danko Jones live in Mejeriet (Lund, 8 april jl.) Lund is de stad waar de jongens van het label Bad Taste wonen en werken. Voor iedereen dus een gezellig samenzijn. Lund is een heel vredig stadje en het publiek in de theater-achtige zaal is heel relaxed. Chix Diggit doet een goed voorprogramma met veel leuke meezingers. Danko Jones is strak en vet als altijd maar het publiek gaat niet zo vet uit zijn dak als in Nederland (ik wel natuurlijk, haha). Dat is stiekem leuk om te zien. Na afloop nog even met ze staan kletsen en ja, ze waren zich toen al aan het verheugen op Paaspop. Denison Witmer live in een huiskamer (Kopenhagen, 9 april jl.) Op mijn verjaardag (19-04) wordt het album Philadelphia Songs van Denison Witmer uitgebracht door (jaja, daar zijn ze weer) Bad Taste. Het optreden was thuis bij een jongen die ik weer kende van Noorderslag waar hij met zijn bandje had gespeeld (hij speelde o.a. The Spirit That Guides Us). Ik was nog nooit bij een huiskamerconcert geweest. Nog specialer was het feit dat het Goede Vrijdag was en er veel christelijke mensen in de huiskamer zaten. Gevolg: een hele intieme, zweverig sfeertje maar wel met een biertje erbij :-) Denison was moe en niet echt gepasioneerd bezig (hij had al een biertje op en het was nog vroeg) maar er zaten een paar hele mooie nummers bij waar ik kippenvel van kreeg. Het nummer Little Flowers zorgde zelfs voor waterige ogen. Miss Kitten achter de draaitafels van Amuse (Amsterdam, 14 april jl.) Vreselijke rij bij de gaderobe en bij de bar, walgelijk warm, veels te trendy mensen en Miss Kitten was niet fantastisch genoeg om mij langer dan een uur binnen te houden.