Dedbeat 3; Pontin’s Park, Hemsby (28 februari, 1 en 2 maart 2003) De trailers zijn verruild voor een echt vakantiepark met stenen appartementen, alleen het zwembad heeft geen superglijbaan meer, maar nu zijn er go-carts. Een jaren vijftig setting naar Oost-Duits concept. Met daarin 2500 hiphop en electronica familieleden die zijn neergestreken om een programmering te proeven die Nederlandse festivals laat verbleken in de zon. Temidden van klassieke speelautomaten, triq traq competities en een ware supermarkt, kiezen de jongeren de weg naar danwel de Hip-Hop zaal (Beat Ranks) of de Electronica zaal (Pulse Ranks) of de 24 uurs tent (Slump Ranks). Het concept is dus hetzelfde gebleven (zie verslag Dedbeat 2002 door Sander Kerkhof), alleen de lokatie (Pontin’s Holiday Park, te Hemsby) is anders dan vorig jaar. En volgens de organisatie van dit onafhankelijk festival is dit ook de maximale capaciteit die ze willen gaan hanteren in de volgende jaren. Boom Bip en Anticon rapper Dose One zetten meteen de toon met een staaltje eersteklas hiphop. Dose One als human beatbox, die zijn stem weet te gebruiken als een veelzijdig instrument. Door de rapsnelheid vervormen de woorden tot tonen die zich weer in de sferische electronica van Boom Bip mengen. Dan is er EL-P, de eigenaar van Def Jux en voormalig Company Flow rapper, die samen met Aesop Rock en DJ CIP hun visie geven op de politiek en het leven. De politieke speeches worden voorzien van typische electronische beats en snerpende scratches. Even geen hiphop meer en dus op naar Super Collider, de band van Engelsman Jamie Lidell en de Chileense Duitser Christian Vogel. Bijgestaan door een drummer en bassist vormt het een geheel van soulvolle electronica gemixt met de experimentele stemkunsten van Jamie Lidell, getooid in plastic Burka en cassette-tape mantel. Een live optreden dat staat als een huis. Capitol K kan live met een heuse band zijn plaat niet waarmaken. Jammer, maar gelukkig is het optreden na drie kwartier afgelopen. Daarna een vleugje Luke Vibert opvangen en van zijn minidisc set door naar een ware Haywire avond met Keith Tenniswood. Haywire president zelf Andrew Weatherhall ontbreekt natuurlijk ook niet om de electro beats door de Frimly Green (Embassy Darts) achtige zaal te rammen. En dan het speciale geval Mike Dredd. Hij is zijn eigen Kosmik Kommando op het festival, met opvallend veel ragga. Het maakt niet uit waar je bent, hij speelt het totale festival weekend overal en elke tijd. Bewondering alom! In de Slump Ranks nagenieten met een halve liter en een joint. Het is alweer licht. Matt Carter trekt de ochtend naar de middag en onder het genot van een Engels ontbijtje a 7 pond (10 euro), klinken de electro beats van Ed DMX vrolijk op de achtergrond. De artiesten van vrijdag zijn ook allemaal blijven slapen en trekken aan ons voorbij. Vervolgens nemen de betere geluiden van Leafcutter John en de geoliede set van Drexciyan DJ Stingray ons weer mee naar de Pulse Ranks, waar een Planet-Mu avond klaarblijkelijk goed geregisseerd wordt door muzikant en label eigenaar Mike Paradinas. Hij vult zelf de lege plekken tussen de artiesten in zijn stal en laat horen wie nu eigenlijk een van de werkelijke voorlopers is binnen de electronische muziek. Hiphop legendes Brand Nubian zijn in de Beat Ranks bezig aan een van hun schaarse optredens binnen Europa en dat is te merken aan de overvolle zaal. Funkende beats uptempo grooves samengevoegd met de raps van Sadat X, Grand Puba en Lord Jamar gecompleteerd met de scratches van DJ Alamo vormen de helden een werkelijke masterclass. Bij Blackalicious blijkt er dan toch nog weer een x aantal mensen in een al overvolle zaal extra bij te kunnen. Een bijna feilloos optreden die de goede sfeer in de zaal weet vast te houden. Hrvatski (Keith F.Whitman) krijgt al zijn collega artiesten voor aan het hek en zet een chaos met structuur neer. Na een rustig begin slaat de Amerikaan over naar ragga breaks en rollende bassen waarbij uiteindelijk de voetjes van de vloer gaan bij zijn Kid 606 remix. Ceephax Acid Krew(Andy Jenkinson, oftewel het broertje van) wordt woest als hij zijn show moet stoppen ten faveure van Venetian Snares, geen partij achteraf. De Langharige Jezus van de breakcore (werkelijke naam: Aaron Funk!) zet een zodanige performance neer dat de betonnen overspanning naar beneden dreigt te komen. Pogoënde mensen voorin en zo ver als het oog reikt een uitzinnige menigte. Het hoogtepunt van zaterdag. De totale tent staat in beweging en Hellfish en Mike Dredd maken de nacht tot een ontoombaar feest. Als je geen Bacon and Eggs als cholesterol bomontbijt wil, kan je als alternatief ontbijten in je eigen appartement met op de achtergrond Dedbeat TV, het eigen festival tv station waar allerlei vj’s en muzikanten hun kunsten combineren. De laatste dag maakt Cassetteboy de ogen open. Hun vorig jaar verschenen debuut cd zorgde voor veel opschudding in Engeland en de Verneigde Staten vanwege het hoge gehalte politiek verdraaide speeches (van o.a. Blair en Bush) en samples (o.a. Fly me to NY van Sinatra). Live is Cassetteboy een duo, gehuld in legerpakken en maskers van Blair en Bush. Tegenstander Liverpool-Manchester United achterin de zaal verloor de aandacht van het publiek toen Cassetteboy eenmaal goed op gang kwam. Felle anti oorlogsretoriek verpakt in vele hiphopbeats en samples maakten het een gezellige demonstratie danwel cabaret. Als afsluiter van het gehele festival stonden Hip-Hop Producer Mike Ladd en zijn Majesticons in de Beat Ranks. Samen met zijn twee vrouwelijke rappers en DJ laat hij zien dat de plaat geen toevalstreffer is. Oh ja, wij hebben er twee dagen gevj-ed in de Pulse Rank en Dedbeat tv gemaakt ;) Robert Meijerink & Sjoerd Overbeek (Stanzacrew)